“Choose a job you love, and you’ll never have to work a day in your life” – Confusius

29 april – 12 mei

Hoe kan een mens zoveel slapen?

De vraag hoe mijn hostmom toch elke keer zoveel kan slapen, is er een die veel mensen bezig houdt. Toen ik zondag weer thuis kwam van Sydney en met Marjoleine aan het skypen was zei ik nog dat ik wat dingen wilde vragen voor maandag als er nog iemand beneden zou zijn. Marjoleine gaf me weinig kans en toen ik om tien over acht beneden kwam was het donker en was ook het licht bij mijn hostparents op de slaapkamer al uit. Toen ik de ochtend daarna vroeg of ze echt al om acht uur lag te slapen, moest ze lachen en zei ze dat ze de was had opgevouwen, had gelezen, maar dat ze toen inderdaad in slaap was gevallen. Ze hadden namelijk vier dagen nodig gehad om bij te komen van ANZAC Day, haha watjes. Later die week waren we ergens op een avond aan het praten en zei ze (een soort van trots) dat ze die avond daarvoor tot half negen was opgebleven. Matt en ik keken elkaar aan en begonnen toch wel even heel hard te lachen. Ze zei nog dat ze echt niet naar haar kamer was gegaan voor die tijd en dingen had gedaan beneden (in plaats van in bed liggen lezen), maar Matt en ik bleven lachen dus deze verdediging hielp niet echt. Maar goed, ze heeft normaal ongeveer acht uur slaap per nacht nodig, maar ze zit nu nog in de herstelmodus van weet-ik-veel-wat-ze-allemaal-had, dus nu nog een beetje meer. Tja, die mensen moet je ook hebben.

Dierentuin

Allebei de weken ben ik op maandag naar de dierentuin geweest. Het weer is hier nog best wel goed en het is voor Angus de favoriete plek om naar toe te gaan. Het is zelfs zo erg dat hij de route naar de dierentuin uit zijn hoofd kent, wat toch een kwartier rijden is. Ik heb het beide keren gepresteerd om de afslag naar de snelweg te missen, omdat ik te ver weg was met mijn gedachte en ik op de automatische piloot richting daycare reed. Allebei de keren riep Angus gelijk dat ik de andere kant op had gemoeten nog voordat ik het stoplicht gepasseerd was. Tja als ik nou nog een keer echt de weg vergeet kan hij altijd nog voor me navigeren. Angus is in de dierentuin altijd super vrolijk en bekijkt heel enthousiast, huppelend en rennend de dieren. En ook hier weet hij exact de weg en hoe we bij de dieren komen die hij graag wil zien. Bijkomend voordeel is dat hij altijd in de auto in slaap valt en thuis nog even lekker in mijn armen verder slaapt wat ik stiekem wel gezellig vind.

Koekjes bakken

Ook heb ik allebei de weken koekjes gebakken. Hudson wilde heel graag een keer iets bakken, dus heb ik op de eerste dag van mijn hostmom haar nieuwe baan koekjes gebakken. Ik haal dan eerst Angus van het dagverblijf en daarna Hudson uit school, zodat we daar genoeg tijd voor hebben. Ze vinden koekjes bakken een groot feest en maken er ook graag een behoorlijke rommel van. Vooral het kneden, of spelen met het deeg, is een groot succes. De eerste keer ging het super goed totdat ik de koekjes uit de oven haalde om te kijken of ze ook aan de onderkant goed waren. Ik had nog gezegd dat het ovenrooster heet is, dat ze in de hoek moesten blijven staan en dat het pijn zou doen als ze het aanraken, dan zouden ze verbranden net als ik had gedaan met mijn vinger twee weken daarvoor. Oftewel dat ze het vooral niet aan moesten raken. Angus had hier heel goed naar geluisterd, maar Hudson had hier wat meer moeite mee. Op het moment dat ik me omdraaide om de oven weer dicht te doen hoorde ik hem opeens huilen waarop ik gelijk vroeg of hij het rooster had aangeraakt. Dat had hij inderdaad gedaan waardoor zijn kin goed verbrand was en hij de rest van de dag daar een blaar had zitten en de tijd daarna een wond. Hij zei nog wel dat ik heel duidelijk was geweest dat hij in de hoek moest blijven, maar dat hij gewoon niet naar me geluisterd had. Toch prettig dat ik zo duidelijk ben. Zijn ouders vinden dit gelukkig allemaal geen probleem (het was best een grote wond) en mijn hostmom zegt ook altijd dat ze het op de harde manier moeten leren, dus dat is voor mij wel heel fijn. De koekjes waren heel lekker al had ik die van Hudson een beetje aan laten branden toen ik met zijn kin bezig was.

De koekjes waren zo’n groot succes dat ik het die week daarna nog een keer gedaan heb, omdat het zondag moederdag was. Dit keer zei Hudson al gelijk dat hij zou luisteren en geen hete dingen zou aanraken. Ook Angus zei dat hij niet net als Hudson zijn kin zou verbranden, dus het heeft wel indruk gemaakt. Dit zal ze voorlopig niet nog een keer overkomen. De reactie van mijn hostmom was, toen ik dit aan haar vertelde, yes ze hebben er wat van geleerd (litteken van hier tot in Japan, maar dat maakt niks uit). Ze vonden het weer super leuk om te doen en deze keer waren de koekjes precies goed. Ik had ze vijf minuten uit de oven toen mijn hostparents thuis kwamen en de jongens wilde gelijk een koekje eten. Mijn hostmom probeerde ze nog uit te leggen dat het heet zou zijn, maar dat interesseerde ze even niks en ze moesten en zouden gelijk een koekje proeven. Mijn hostmom vroeg nog of ze dit echt weer op de harde manier moeten leren, maar dat ze wel een koekje mochten en vooral niet moesten klagen als het te heet was, want ze waren gewaarschuwd. Niemand heeft zijn tong verbrand wat weer een hele meevaller was, dus ze koelen vrij snel af.

Dagje regen

Op een vrijdag hebben we nog een dagje regen gehad. Dat vinden de jongens niet erg en Gus vindt het heerlijk om met zijn laarsjes aan in de plassen te springen. Om tien uur had hij het geweldige idee om maar weer eens naar de dierentuin te gaan waar ik het toch niet helemaal mee eens was. Er zijn grenzen en ik ga zeker niet voor de tweede keer in de week voor mijn plezier naar de dierentuin als het regent. Hij wilde ook wel graag naar het park lopen waar ze soms kangoeroes zien, dus besloot ik dat maar te doen. Ik was er nog nooit geweest en ik wilde ook wel even een kangoeroe zien. Toen we bijna bij het park waren, met veel tussenstops om foto’s te maken van de vogeltjes, wilde Angus weer terug naar huis omdat hij spontaan bang was en geen zin meer had om te lopen. Ik ben gekke Henkie niet, dus helaas voor hem moest hij doorlopen en zei ik dat we terug zouden gaan als we een kangoeroe gezien hebben. Jij wilde naar het park, dus nu zullen we gaan ook. We hebben, met veel geklaag van zijn kant en ongeveer 300 keer de vraag of we nu terug naar huis gingen, een klein rondje door het park gelopen en wat papagaaien gezien toen ik besloot om maar weer naar huis te gaan. Ik had het geluk om hem de halve weg te mogen dragen omdat we anders nooit meer thuis zouden komen. Ook tijdens de lunch lag zijn tempo nou niet echt bepaald hoog en was hij na een uur nog niet klaar met zijn brood. Ondertussen had ik alles al opgeruimd, schoongemaakt en zelfs de stofzuiger door mijn kamer gehaald. Eigenlijk liep ik ook een beetje te mopperen dat hij nou eens een keertje door moest eten en niet zoveel met zijn eten moest spelen (eerst de pindakaas van zijn brood aflikken voordat hij eens een keer een hap neemt) en dat hij alleen een koekje zou krijgen als hij alles op at. Opeens zijn Gus: ‘you’re my favourite.’ Waarop ik vroeg waarom, zijn antwoord was: ‘cause me love you.’ Schatje, en de laatste paar happen heb ik hem maar vergeven en in de prullenbak laten gooien. Eigenlijk was hij gewoon doodmoe, dus de rest van de dag hebben we vooral tv gekeken. Toen we weer terug naar huis reden van het ophalen van Hudson zei Angus opeens tegen Hudson: ‘We went to the park and I was scared and told that I want to go home, but Simone was not listening to me.’Hahaha je kon mij wel bijna oprapen. Hij kijkt er dan ook heel serieus en zelfs een beetje boos bij.

Gibraltar falls

Samen met Veronique ben ik een dagje naar de Gibraltar falls geweest wat een klein uurtje rijden is vanuit Canberra. We hebben daar wat rondgelopen en foto’s gemaakt, maar eigenlijk hadden we het in een kwartiertje al wel gezien.

Het was heel mooi weer, dus besloten we een wandelpad naar beneden te nemen in de hoop dat er nog wat leuks te zien was onderweg. Dat viel een beetje tegen en daarna konden we weer omhoog lopen, maar we hebben in elk geval een uurtje wat nuttigs gedaan. We zijn weer terug gereden naar Canberra waar we nog een ijsje hebben gegeten om het mooie herfstweer te vieren.

Night market en oppassen

Op zondag ben ik met Regine naar de night market geweest om te lunchen. Ik moest die avond oppassen, dus hadden we geen andere keuze. Ik wist ’s ochtends nog steeds niet hoe laat ik weer thuis moest zijn en na twee keer vragen was ik er wel klaar mee, dus heb ik geprobeerd zo lang mogelijk op mijn kamer te blijven in de hoop dat zij weg zouden gaan en ik rustig kon ontbijten. Na een tijdje had ik wel door dat ze niet weg zouden gaan, dus ben ik maar naar beneden gegaan met mijn goede gedrag. Daar zei mijn hostmom al gelijk dat ze de filmtijden hadden bekeken en eigenlijk wel om drie uur weg wilden. Ik vroeg of ze echt drie uur zei en zat haar aan te kijken of ze gek was en toen vroeg ze of ik misschien ook plannen had. Echt, soms kan het niet meer aan haha, wat denk je zelf? Ik zei dat we eigenlijk de bus om drie uur naar huis wilde nemen en na kort overleg was dat ook prima, maar dan moest ik ze waarschijnlijk wel naar bed brengen. Nu vind ik dat alleen maar leuk om te doen, dus kon ik mooi met Regine naar civic gaan. Ik heb daar een patat op met een soort kruiden die wij in Nederland ook altijd gebruikten, dus ik was weer even gelukkig en het was weer eens wat anders dan rijst en pasta en een aantal reepjes paprika. Daarna zijn we nog naar Messina gegaan voor een ijsje wat de beste ijswinkel van Australië is. Na nog een beetje gewinkeld te hebben was het tijd om weer met de bus terug te gaan die deze maand gratis is omdat ze de dienstregeling hebben veranderd. Ik kon gelijk beginnen met oppassen en na een tijdje heb ik nog een verantwoorde maaltijd op tafel getoverd. Daarna hebben de jongens de grootse lol in bad gehad waarbij ik me nog even goed heb vermaakt. Met sop kan je namelijk heel mooi een baard maken en tevens gebruiken als zonnebrand zodat je klaar bent om naar buiten te gaan. Ze hebben zich ruim een half uur vermaakt en daarna was het wel tijd om een pyjama aan te trekken, boekjes te lezen en hun tanden te poetsen. Angus zei nog dat hij van me houdt en ik kreeg heel veel kusjes na het tandenpoetsen toen net op dat moment mijn hostparents thuiskwamen en vanuit de auto vrolijk naar de kinderen zwaaiden. Als ze twee minuten later thuis waren gekomen had ik ze in bed gehad wat mij echt maar een paar minuutjes kost, maar nu kon ze het mooi zelf doen. Bij haar duurt het altijd heel lang, maarja dat was niet mijn probleem haha.

Nieuwe baan

Ja de zaken gaan goed hier, want ik heb er weer een extra baan bij. Ik ga in de maand mei elke dinsdag Viola uit het dagverlijf halen en met haar spelen totdat haar vader, Jason, thuiskomt. Ik had hier al eerder opgepast in het weekend en een avond, dus vroegen ze of ik dit ook kon doen. Nou werken mijn hostparents eigenlijk altijd wel goed mee als ik ergens extra kan werken, dus gaat mijn hostmom ervoor zorgen dat ze om half vijf thuis is zodat ik kan gaan. Dit ging natuurlijk weer niet helemaal goed, ik zat nog te twijfelen of ik haar dinsdagochtend nog even zou zeggen dat ik die dag Viola moest halen, maar aangezien ze meestal gewoon om half vijf thuis is, dacht ik dat dat niet nodig zou zijn. Toen het bijna kwart voor vijf was en ze er nog niet waren, heb ik haar maar even geappt of ze bijna thuis waren waarop ze gelijk zei dat ze het vergeten was en over twee minuten wel thuis zou zijn. Nu is dat ook nog prima, maar ik was even bang dat ze pas om vijf uur thuis zou komen. Ze kwam twee minuten later binnen rennen met een aantal keer sorry en ik kreeg gelijk de autosleutels zodat ik kon gaan. Gelukkig was ik nog ruim op tijd op het dagverblijf en heb ik Viola naar huis gereden. Ze praat altijd super veel, maar na een tijdje viel ze in slaap dus dat was lekker rustig. Thuis heb ik nog even met haar gespeeld totdat Jason uit zijn werk kwam. Ze hadden me gevraagd of ik misschien ook elke donderdag op kan passen, maar dan moest ik al om half vijf bij hun huis zijn wat ik net niet red. Gelukkig is mijn hostmom heel makkelijk en vond ze het ook prima als ze Viola bij mij brengen en dat ik dan een keer met haar naar huis loop. Ja tuurlijk, was geen probleem en de jongens vinden het heel leuk als er iemand komt en die kunnen dan wel met haar spelen. Toch best prettig dat ze er zo over denkt, vooral Angus heeft heel leuk met haar gespeeld waardoor ik weer een perfect leven had en vooral kon toekijken. Daarna ben ik met Viola naar huis gelopen en hebben we daar nog wat gespeeld totdat Jason er rond half zeven weer was. Daarna loop ik weer terug naar huis en heb ik eigenlijk nog de hele avond. Toen ik boven kwam zei Angus: Simone didn’t had diner. Mijn hostmom zei: ‘she was not here with diner’. Zo van, ze zal daar wel gegeten hebben, maar ik zei dat ik inderdaad geen avondeten had gehad en dat Jason nu voor Viola gaat koken. Helaas hadden ze niet even iets voor me bewaard en was de koelkast behoorlijk leeg, dus heb ik maar weer brood gegeten. Had dinsdag ook al brood op aangezien ze hier altijd alles gelijk in de koelkast zetten na het eten en ik brood wel even prima vond toen. Ze weten nu in elk geval wel dat ik daar geen avondeten krijg, dus we gaan zien hoe het volgende week gaat hier.

Trein

Ze hebben sinds kort een trein in Canberra. Eigenlijk is het de metro, maar mijn hostfamily noemt het de trein, dus doe ik dat ook maar. Gus is altijd heel enthousiast als hij de trein ziet, dus had ik bedacht dat het wel een leuk uitje zou zijn om met de bus en de trein naar Gunghalin te gaan. Nog voordat we uit de bus waren, begon het te regenen. Iets met vrijdag regendag ofzo. Gelukkig hebben ze in Gunghalin een kleine speelruimte waar Gus nog een tijdje heerlijk heeft gespeeld. Daarna zijn we nog even naar een winkel gegaan om kneedgum te kopen en gelijk even een zak snoep mee te nemen (mijn suiker was op en Angus vond het wel een goed idee om wat lekkers te halen) en ben ik zo sociaal geweest om hem een slang te geven tijdens het wachten op de trein. Dit was het hoogtepunt van zijn dag, ik had nog zo gezegd dat het ons geheimpje zou zijn, maar hij heeft aan iedereen verteld dat hij een snoepje opheeft en dat die in mijn kamer liggen, hahaha.

Telstra tower

De Telstra tower is een beetje het herkenningspunt van Canberra. Altijd als we na een weekendje naar huis rijden en we zien de toren weten we dat we er bijna zijn. Ik was er nog steeds niet in geweest en op een zaterdag gaven ze het perfecte, zonnige weer. Veronique en ik besloten dat het een goed moment was om de toren in te gaan en we hebben daar een tijd van het uitzicht genoten. Er is een buitendek waar je een rondje kan lopen zodat je heel Canberra kunt zien. We hebben nog koffie gedronken met een mooie ‘view’ op onze stad.

Die avond moest ik oppassen bij Michael en Katherine, ze stuurde me die middag al een berichtje dat ze risotto met kip en champignon hadden voor het avondeten en dat ik dat ook wel mocht eten. Nou word ik daar in Nederland al heel gelukkig van, maar met dat avondeten bij mijn gastgezin ben ik nog gelukkiger met wat fatsoenlijks. Ik hoefde er pas om haf acht te zijn en toen de kinderen allemaal in bed lagen was het voor mij tijd om Netflix te kijken en ondertussen wat was op te vouwen en te genieten van de risotto. Op de weg terug naar huis zag ik nog een kangoeroe vlakbij de straat waar wij wonen.

Extra werk

Met alle extra baantjes gaat het goed. In de maand mei werk ik elke week 47 uur (als ik niet ’s avonds of in het weekend nog extra oppas) waardoor ik lekker veel kan sparen voor het reizen. Ik heb nu 32 uur bij mijn hostfamily, 8 uur bij Tammy, 3 uur bij Thomas en Oscar en 4 uur bij Viola. Moet wel eerlijk zeggen dat ik het ene gezin leuker vind dat het andere, maar over het algemeen kan ik wel echt genieten van de tijd die ik met de kinderen doorbreng. Ik heb aan het einde van de acht maanden hier in elk geval heel veel ervaring met kinderen tussen de 0 en 5 jaar wat vast nog wel een keer goed van pas komt. Ik word zelfs steeds beter in luiers verschonen haha, moet wel zeggen dat het bij het ene kind een stuk makkelijker gaat dan bij het andere kind. Waar Tammy vaak haar luier aangeeft als ik hem losmaak, vind Oscar het enorm leuk om te gaan draaien wat het toch een stuk uitdagender maakt. Thomas staat vaak al op me te wachten als ik daar met de auto aankom en zwaait dan vrolijk naar me, ik krijg tenminste een warm welkom daar.