Die with memories not dreams

Deze blog is in samenwerking met Roelyne geschreven wat er eigenlijk op neerkomt dat ik de helft heb gedaan en zij de andere helft. Thanks Roel, je bent een held!

Woensdag 14 augustus Canberra – Port Stephens

Het was alweer tijd om Canberra te verlaten waar ik de komende paar weken niet meer zal komen wat toch wel een beetje raar is. Het was een kleine 500 km naar Port Stephens rijden waar we ruim vijf uur over hebben gedaan. We moesten de sleutel ophalen bij een kantoortje en daarna was het een behoorlijke uitdaging om ons appartement te vinden. We wisten eigenlijk niet precies wat nou het huisnummer was waardoor we de zoektocht na een tijdje maar hebben opgegeven en terug zijn gegaan naar het kantoor. Daar wisten ze gelukkig wel welk nummer we moesten hebben en na een paar minuutjes rijden hadden we het gevonden. Het was een knus huisje, waar we met z’n drieen gezellig op een kamer mochten slapen. Roelyne had de jackpot gewonnen want zij mocht in het stapelbed. Prima joh doe ik even, toen ik mijn bed op ging maken bleek het bed er al een poos te staan. De aanwijzing die we zelf bedacht hadden was stil in je bed liggen, die gold ook voor Rogier die in het bed eronder lag. Het uitzicht vanuit het huisje was om heel eerlijk te zijn het enige positieve wat ik hierover kan vertellen. De rest was gedateerd om het even netjes te zeggen. Iets minder netjes: grootmoeders tijd was er voor de jongelui niks bij. De oudelui van dit gezelschap vonden dit huisje ook wat minder. Moeders zei meteen toen ze de keuken zag oh hier gaan we niet koken. Bedankt mam dat dachten wij ook, dat werd dus naar de Mac.

Donderdag 15 augustus

Port Stephens staat bekend dat je daar walvissen, dolfijnen en zeehonden kan spotten. Nou dat moesten we dan maar eens met eigen ogen gaan bekijken. We gingen om 10 uur met een relatief kleine boot de oceaan op. Eerst kwamen we langs wat kleine strandjes vlak bij de kust. Al snel zagen we een aantal dolfijnen, ze waren best dicht bij de boot. Na een poosje gevaren te hebben zagen we ook nog meerdere walvissen. Het is echt heel leuk om te zien hoe ze het water uitkomen om adem te halen en dan heel langzaam weer het water in gaan. Nog een eind verderop hebben we tegen een rots nog een heleboel zeehonden gezien, die lagen vooral te genieten van de zon. Daarna zagen we nog een heel aantal dolfijnen zwemmen die weer dichtbij de boot kwamen en dit keer ook wat langer daar rondzwommen. Het was een leuke dag.

Vrijdag 16 augustus Port Stephens – Byron Bay

De wekker ging al om half zeven zodat we rond zeven uur konden gaan rijden. Van Port Stephens naar Byron Bay is het ongeveer 650 kilometer en we wilden nog op drie plaatsen stoppen onderweg om het nog een beetje leuk te maken. Na een kleine drie uur zijn we gestopt bij Port Macquarie waar ze een koala ziekenhuis hebben. Daar waren ze toevallig net bezig met het onderzoeken van een koala die ze ergens op de grond hadden gevonden. Ze hielden de koala in slaap met een masker op zijn mond en we konden zien hoe ze een echo van zijn buik maakten. We hebben nog een rondje langs de andere koala’s gelopen en zijn toen weer in de auto gestapt. 

Het was bijna twee uur rijden naar Coffs Harbour en dit stuk was het mijn beurt. Opeens stond er om elf uur ’s ochtends politie langs de kant van de weg iedereen naar de kant te sturen en mocht ik even bewijzen dat ik geen alcohol had gedronken. De politie vroeg ook niet eens om mijn rijbewijs, ik moest alleen even tot vier tellen voor het apparaatje en toen kon ik weer gaan. Het is toch fijn dat de politie zich hier blijkbaar zo erg verveeld dat ze maar zo vroeg op alcohol gaan controleren. In Coffs Harbour hebben we even door het centrum gelopen en zijn we nog naar een strand gereden. Vanaf daar was het weer een kleine twee uur rijden naar Yamba waar we ook richting het strand zijn gereden en daar nog een klein stukje hebben gelopen om vervolgens de laatste anderhalf uur naar Byron Bay te rijden. Daar hebben we de sleutel uit een kluis gehaald en zijn we naar ons huisje gereden. Het was inmiddels al rond zes uur dus zijn er een paar naar de supermarkt gehaald om pizza te halen en hebben we ’s avonds nog bedacht wat we de komende twee dagen gaan doen.

Zaterdag 17 augustus 

Een paar dorpjes verderop was een lokale markt waar vooral mama wel graag naar toe wilde, prima een markt is meestal wel leuk dus gingen we gezellig met z’n alle. Het was echt een hippie markt met veel tweedehands spullen, plantjes en eten. Het was leuk om even gezien te hebben maar we hadden al vrij snel het hele rondje gehad haha. We zijn toen terug gereden naar Byron Bay waar we nog een rondje gewinkeld hebben. Daarna zijn we terug gegaan naar het huisje om even wat te eten en ons om te kleden want wij (Simone, Roelyne & Rogier) gingen ’s middags kajakken. Het was heel leuk om te doen maar ook wel erg vermoeiend. Simone zat in een kajak met een gespierde kiwi die blijkbaar al vaker in een kajak gezeten had, want hij had me er een tempo in waar je u tegen zegt. Roelyne en Rogier probeerde ze nog bij te houden maar die strijd hebben ze al vrij snel opgegeven. Onderweg hebben we meerdere walvissen en dolfijnen gezien. We hebben zelfs een dolfijn een aantal keer hoog uit het water zien springen. Simone en Rogier hebben ook nog een schildpad gezien. Roelyne niet want de aanwijzing ‘ daar recht vooruit’ is nogal breed haha :)

’s Avonds hebben we nog de zonsondergang bij de vuurtoren bekeken.

Zondag 18 augustus 

Vandaag gingen we naar Nimbim wat hoog op Simone haar lijstje stond. Het is een hippie dorp wat bekend staat om het drugsgebruik. Dat wilde wij wel eens in het echt zien dus zijn we een uurtje in de auto gesprongen en ernaartoe gereden. Het was eigenlijk een heel normaal dorp met hier en daar een echte hippie. We hebben daar een rondje gelopen en nog ergens koffie met wat lekkers gedronken. Ik (Roelyne) had verwacht dat we ook nog mensen zouden zien die wiet aan het roken waren maar dat was niet het geval, uhm tegenvaller? Misschien wel. 

Daarna zijn we doorgereden naar een waterval, eenmaal daar aangekomen bleek hij zo goed als helemaal droog te staan. Was dat even een flinke tegenvaller. Dan maar een stukje verder rijden want de natuur was wel heel mooi. Op de terugweg stonden er mensen midden op de weg die gebaarde dat we moesten stoppen. We zijn even uitgestapt om te kijken wat er aan de hand was. Er was een zwarte pyton die de weg over stak. Daar moesten we natuurlijk nog een paar foto’s en filmpjes van maken.