Give yourself credit for the days you’ve made it when you thought you couldn’t.

Allereerst nog bedankt voor alle leuke reacties op mijn blog en de gezellige Skype/facetime gesprekken. Ik vind het heel leuk om te lezen en iets vanuit Nederland te horen of gewoon even Nederlands te kunnen praten, zeker nu het hier allemaal net wat minder loopt. Hierbij nog de blog van 6 – 18 januari, ik zal proberen de rest er zo snel mogelijk op te zetten zodat jullie weer bij zijn :)

Zondag was ik om half vier weer in Canberra waar mijn hostdad me op kwam halen. Tot mijn grote verbazing zat ook Angus in de auto de graag mee wilde om mij op te halen. Van de ‘go away’ en de ‘me not like you’ naar een ‘ik wil heel graag mee Simone ophalen’, dat was wel het laatste wat ik verwacht had. En hij was nog zindelijk geworden ook in de tijd dat ik weg was, dus dat was helemaal top en maakt mijn leven weer een stukje makkelijker. De dag nadat ik naar Melbourne was gegaan, was er familie van mijn hostmom gekomen voor een week. Ze hadden gevraagd of ze misschien mijn kamer konden gebruiken wat ik wel prima vond. Ik ging er eigenlijk gewoon vanuit dat ze dus voor het weekend weer weg zouden zijn, maar in de auto werd mij opeens verteld dat de familie er nog was en ik in de speelkamer moest slapen. Waar Anne-Marie en ik het er ’s ochtends in de auto nog over hadden hoe erg we uitkeken naar onze eigen kamer met bed, ging dat feest voor mij helaas niet door. Eenmaal thuis vroeg mijn hostmom nog kort of ik het leuk gehad had en volgde ook van haar al snel de mededeling dat ik helaas in de speelkamer moest slapen. Tja dat wist ik al, maar toch bedankt voor de info. De kinderen van haar broer waren nogal huilerig, dus het was een beetje een drama waarbij mijn hostmom me nog een keer welkom thuis wenste. Ja ik vond het ook heel prettig om weer thuis te zijn… Ik had die ochtend oprecht zin om weer naar huis te gaan, maar dat was al wel snel voorbij toen ik weer terug was. De rest van de middag en avond heb ik maar op de bank gezeten, want ja naar mijn kamer gaan werd toch een beetje lastig. Om mijn dag nog een beetje goed te maken kreeg ik twee kaarten uit Nederland waar ik wel heel gelukkig van werd. Daar kan ik mijn kamer weer een beetje gezelliger mee maken, dus nog bedankt! ’s Avonds heb ik nog met Amber en Isa gefacetimd zodat ik nog even mijn frustraties kon uiten en het nog een tijd heel gezellig was totdat ze eens een keer een soort van bed voor mij gefabriceerd hadden en ik eindelijk kon gaan liggen, want ik was nog supermoe van de slechte nacht ervoor. Angus was zelfs zo blij dat ik weer terug was dat hij stiekem twee keer naar beneden is gekomen om in de speelkamer te kijken. De eerste keer had ik hem nog terug in bed gelegd. Toen hij een paar minuten later weer de speelkamer in was geslopen (in de tijd dat ik even mijn tanden had gepoest) heb ik nog even met hem gepraat totdat mijn hostdad dat hoorde en hem weer terug in zijn bed heeft gelegd.

Die nacht was echt een drama, het bankachtige bedding sliep voor geen meter en de baby die in mijn kamer lag, heeft de halve nacht gehuild. Na een tijdje had die man het briljante idee om met dat kind naar beneden te gaan en in de kamer naast mij te gaan zitten. En de muren hier zijn enorm dun, dus ik kon hier lekker van genieten. Het was zo erg dat ik om vijf uur ’s ochtends gezellig met Roelyne heb gefacetimd. Ik was er zo klaar mee dat ik zondagavond al besloten had om geen wekker te zetten, mijn hostdad was vrij en ik vond eigenlijk dat er wel genoeg volwassenen in het huis waren, maar dat was blijkbaar toch niet helemaal de bedoeling. Om 7:10 klopte mijn hostmom op de deur met de vraag of ik nog ‘alive’ was, eerlijk als ik ben heb ik maar met ‘no’ geantwoord waar ze nog wel om kon lachen. Toen kwam toch de mededeling dat het 7:10 was, waarop ik antwoordde dat ik dat ook wel wist. Maarja ik hoorde nog niet heel veel geluid vanuit de woonkamer komen en ik had niet zoveel motivatie om op te staan, dus ik was gewoon blijven liggen (ik was al een aantal uur wakker). Ze vroeg toch of ik naar de woonkamer kon gaan om met de kinderen tv te kijken zodat mijn hostdad haar naar haar werk kon brengen, dus heb ik met mijn goede gedrag maar een joningsbroek en een vest aangedaan en ben ik op de bank gaan zitten. Mijn hostdad was wel voor een rustige ochtend, want de dagen daarvoor waren heel druk geweest, dus heb ik uiteindelijk zo ongeveer de hele dag tv/films gekeken. Dat was ergens maar goed ook, want ik was helemaal kapot en ook niet bepaald van plan om wat te gaan doen. Halverwege de middag hebben ze de familie weer naar het vliegveld gebracht, ik ben nog nooit zo blij geweest dat er mensen weg gingen en ik eindelijk dat gejank niet meer hoefde te horen. Ik bleef alleen met Hudson en Angus thuis en we konden lekker rustig tv kijken wat ik wel kon waarderen. Toen mijn hostmom thuis kwam lag ik al bijna te slapen, want ja ik was doodop en had de hele dag nog niks anders gedaan dan tv kijken (en ik vind er eigenlijk nog niks aan ook). Ze zag ook wel dat ik helemaal kapot was en gaf me nog een knuffel waarbij ze excuses maakte voor alles, mocht ook wel eens een keer. Na het eten kon eindelijk mijn bed in de was (mijn hostdad had eerst die van de jongens gedaan wat natuurlijk niet handig was) en kon ik een handdoek van mijn kamer pakken om te gaan douchen. Daarna kon ik de matrasbeschermer weer om mijn matras doen en ging de rest van mijn bed in de droger waardoor ik eerst maar ‘Wie is de mol’ terug moest kijken voordat ik naar bed kon. Om negen uur kwam mijn hostmom opeens naar mijn kamer met de mededeling dat mijn bed droog was en ze kwam helpen met opmaken wat nog wel aardig was (mocht ook wel, want ik had alles alleen verschoond voordat ik weg ging). Ze bedankte me nog wel een keer voor mijn begrip en reactie en alles, maar ik was zo moe dat ik er al een keer in het Nederlands op reageerde haha. Ik ben daarna maar heel snel gaan slapen. Ook deze nacht duurde het feest niet heel lang, want het begon hard te onweren. Gewoon recht boven het huis zo ongeveer, dus eerst een flits en gelijk daarna de donder. Maar het was nog altijd een betere nacht dan de nacht daarvoor in mijn eigen bed.

Dinsdag heb ik de kinderen op het dagverblijf gedropt en kon ik eindelijk mijn kleren gaan wassen en mijn kamer weer inrichten. Ik had opeens een lampje in mijn lamp gekregen (die had ik sinds de verhuizing opeens niet meer) en klerenhangers in mijn kast, dus ergens ben ik er toch nog op vooruit gegaan. Ook mijn campingstoel van vijf dollar heeft de vliegreis vanuit Melbourne overleefd, dus vanaf nu kan ik lekker op het balkon in een stoel zitten. Verder heb ik alle foto’s op mijn laptop gezet en bekeken en ben ik op tijd naar bed gegaan om eindelijk een goede nacht te slapen.

Woensdag heb ik de jongens weer naar het dagverblijf gebracht en ben ik daarna naar het café vlakbij gegaan om een andere au pair te ontmoeten die heel dichtbij mij woont. Helaas blijft Madlen maar een maand hier, maar voor die tijd is het wel fijn om iemand dichtbij te hebben. We hebben daar koffie gedronken en zijn daarna bij haar in de tuin gaan zitten. Het was goed warm die dag, dus ik ben maar in de schaduw gebleven.

Donderdag heb ik de aftermovie van oud en nieuw in Melbourne gemaakt waar ik wel een dagje zoet mee ben geweest. Voordat ik de jongens van het dagverblijf heb gehaald, ben ik nog even langs de supermarkt gegaan om wat boodschappen te halen voor die avond. Mijn hostparents gingen die avond uit eten en naar de film omdat ze vijf jaar geleden zo nodig moesten trouwen, dus ik vond het wel grappig dat ze het dan vieren. Ik heb zowaar een soort van gezonde maaltijd op tafel weten te toveren (aardappelwedges met worst en doperwten) die de jongens keurig gegeten hebben. Het gaat bij mij over het algemeen een stuk makkelijker dan bij de ouders, dus dat is altijd prettig. En ik had ook eens een keer genoeg avondeten, dus dat was ook helemaal top (over het algemeen is het avondeten hier gewoon niet genoeg en heb ik daarna nog steeds honger waardoor ik meestal een voorraad koekjes/chocola op mijn kamer heb). De jongens vonden het ergens een beetje oneerlijk dat hun ouders naar de film gingen, dus besloot ik om na het bad ook gezellig een filmavondje te houden.

Vrijdag was het de laatste dag van mijn hostdad zijn vakantie waar ik wel heel blij mee was. Hij had ’s ochtends de tv aangezet wat inhoud dat ik er maar een beetje bij moet zitten en wachten tot het tien uur was en we weg zouden gaan. De eerste drie uur heb ik me dus vooral afgevraagd wat ik daar deed en waarom ik niet in mijn bed kon blijven liggen. Daarna zijn we naar een winkelcentrum gegaan waar de jongens even bij het springkussen/klimding mochten spelen wat er speciaal voor de schoolvakantie stond en heeft mijn hostdad voor ons koffie gehaald (toch nog een beetje een goed leven). Toen de jongens het grootste deel van hun energie kwijt waren, was het tijd om naar de kapper te gaan waar hun haren weer keurig geknipt zijn. In dat winkelcentrum is nog een indoor speelplekje waar de jongens nog een uurtje gespeeld hebben zodat mijn hostdad boodschappen kon doen en ik op het bankje kon zitten toekijken. De jongens waren inmiddels behoorlijk moe en het was ook wel weer tijd om naar huis te gaan, waar mijn hostdad een film heeft opgezet. Er kwam die middag weer een storm aan, dus we hebben nog op de kamer van mijn hostparents naar de lichtflitsen gekeken. ’s Avonds had ik met Bianca afgesproken en hebben we gezellig wat gedronken. Ik heb het geluk dat ik hier altijd een auto kan gebruiken als ik ’s avonds weg wil wat heel fijn is, want ik heb die dag geleerd dat de laatste bus om 21:15 gaat. Ja echt belachelijk gewoon voor een dag in het weekend, want daarna moet je gewoon een taxi nemen en die is een beetje boven budget hier. Ik heb Bianca weer thuisgebracht en kwam er gelijk achter dat rijden in het donker toch niet echt mijn hobby is hier. Het is best donker en niet overal staan lantarenpalen waardoor je soms amper ziet waar de weg naar toe gaat. Daarbij had ik ook nog het geluk dat het onweerde, maar ik heb het overleeft en ben heelhuids weer thuis gekomen (applausje voor mezelf).

Zaterdag kon ik eindelijk wat langer in mijn bed blijven liggen waar ik dankbaar gebruik van heb gemaakt. ’s Middags ben ik naar Madlen gegaan en hebben we Netflix gekeken omdat het te warm en zonnig was om naar buiten te gaan.

Zondag was het opnieuw een warme dag. Ik ben met Madlen naar de big4w geweest om voor haar wat te halen en ik heb daar zelfs een pet gevonden om te voorkomen dat ik nog een keer onder mijn haren verbrand (dat voelde toch net wat minder prettig). Ook hebben we een rondje door de Chemist gelopen waar alle verzorgingsproducten het goedkoops zijn, dus dat is altijd handig. Daarna zijn we naar de IKEA gegaan voor de Zweedse gehaktballetjes. We kozen allebei voor de kinderportie en kregen dat geserveerd op een mooi gekleurd plastic bord, dus we waren helemaal gelukkig. Om het feest compleet te maken moesten we nog een ijsje halen, maar tot ons groot verdriet was de ijsmachine kapot. We konden toch echt niet zonder ijsje, dus zijn we naar de supermarkt gereden om daar een pak ijs te kopen. De kleinste verpakkingen zijn hier met vier ijsjes erin, dus moesten we er allebei twee eten wat we natuurlijk heel vervelend vonden. ’s Avonds heb ik nog gezellig met Marjoleine geskypet en toen was het weekend alweer voorbij.

Maandag gingen eindelijk allebei mijn hostparents aan het werk, dus was ik voor het eerst echt een dag alleen met de jongens. Het werd die dag nog een beetje warmer dan de dag daarvoor. Met 36 graden is het niet het beste idee om iets buiten te gaan doen, dus werd ik naar de reptile zoo gestuurd om dieren te kijken. Daar hebben de jongens zichzelf een ochtend vermaakt en toen zijn we weer naar huis gegaan om binnen onder de ventilator te zitten. Ze hadden in het weekend playdoo gemaakt, dus moest ik hier mee spelen. Ik ben er al achter dat dit niet mijn favoriete bezigheid is, want alles zat onder de klei, inclusief vloer. Daarna heb ik een film aangezet en was het een rustig middagje. ’s Avonds heb ik mijn kamer gekoeld met een airco wat wel even heel goed werkte, maar een uur nadat de airco weg was begon het ook alweer op te warmen, dus dat was een beetje een tegenvaller.

Dinsdag gingen de jongens weer naar het dagverblijf en heb ik in de tussentijd een huis van iemand schoongemaakt waar gelukkig airco was. Vanaf die dag zou het een paar dagen tegen de 40 graden worden, dus buiten was het eigenlijk niet te doen. De rest van de dag heb ik vooral benden onder de ventilator gezeten, want ook mijn kamer is ontzettend warm.

Woensdag kwam ik beneden en vertelde mijn hostmom me dat ze de avond daarvoor mijn/de jongens douchecabine had schoongemaakt, omdat ze nooit de badkamer hadden schoongemaakt toen haar familie was geweest en dat toch wel heel onbeleefd was. Ik was wel blij dat ze dat zelf toch ook wel inzag na een week, want ik had een paar dagen gewacht toen ze wegwaren, maar toen niemand daar had schoongemaakt heb ik het toen maar gedaan. Ze benadrukte nog wel dat het echt niet was omdat ik slecht schoonmaakte, maar dat ze zich hier toch wel een beetje lullig over voelden. Dit was best de meevaller van mijn dag, want ik had het eigenlijk die dag willen doen, maar dat hoefde dus niet meer. Die dag was het weer bloedheet en kwamen ze een groot deel van de dag aan het huis werken waardoor ik thuis moest blijven. Dit was geen straf, want buiten was het toch veel te warm. Mijn huid was inmiddels zo droog dat ik nog even vaseline ben gaan halen om het nog een beetje te overleven. Bij de supermarkt kwam ik nog speculaas en stroopwafels tegen, dus ik was weer helemaal gelukkig. Daarna ben ik doorgereden om de jongens weer op te halen. De auto gaf, toen ik heb aanzetten, zelfs 48 graden aan en ik verbrandde nog net mijn handen niet aan de binnenkant zo heet was het daar. Eenmaal thuis ben ik zo sociaal geweest om de jongens ook een speculaasje te geven die ze heel lekker vonden. Ze waren er zo blij mee dat ze gelijk tegen hun moeder zeiden dat ze een koekje hadden gehad toen ze thuis kwam. Niet eerst een hoi leuk dat je terug bent, maar mummy, I got a biscuit today en haar gelijk een koekje aanboden waarbij ze er zelf ook stiekem nog een namen.

Donderdag was het voor de verandering weer lekker warm, want ja een hittegolf hier is niet de lullige 25 a 30 graden van Nederland, maar gewoon hoog in de 30 of 40 elke dag. En dan is het voor tien uur ’s ochtends al boven de 30 graden. Ze kwamen weer aan het huis werken en ik heb me weer een dagje onder de ventilator vermaakt. De auto kon blijkbaar nog warmer worden, want vandaag stond er zelfs 49 graden op de teller.

’s Avonds ben ik naar de stad gegaan om met Denise wat te drinken. Toen ik de auto ging parkeren begon het opeens te hozen en flink te onweren waardoor ik een tijdje in de auto moest wachten. Ook op de terugweg onweerde het weer. Ik weet niet wat ik heb, maar elke keer als ik in het donker rij is het ook gelijk slecht weer hier…

Vrijdag was het nog altijd bloedheet met 39 graden. Ik heb de jongens al optijd meegenomen naar het aboretum waar ze heerlijk in de speeltuin konden spelen. Het plan was om daar vroeg te lunchen, maar Gus zijn gezicht was zo rood en hij voelde zo warm dat ik, na een aardbeienmilkshake voor hun en een ijskoffie voor mezelf, al rond tien uur terug naar huis ben gegaan. Daar heb ik met de jongens pannenkoeken gebakken, want ik moet ze toch iets meegeven van onze Nederlandse cultuur. Ze vonden het super leuk om te doen en volgens Hudson ben ik de beste pannenkoekenbakker van de wereld, beter dan zijn vader.

Die eer heb ik graag, dus ik ga het zeker vaker pannenkoeken bakken als ze daar zin in hebben. ’s Middags hebben we nog een piratenmasker gemaakt, de speelkamer opgeruimd en toen vond ik het wel weer tijd om een film te kijken en ze zo rustig mogelijk te houden in deze hitte. ’s Avonds kwam er nog familie van mijn hostdad en zijn we weer bij de Vietnamees uit eten geweest.