8 - 11 maart

‘’Believe you can and you are halfway there.’’ – Theodore Roosvelt

Vrijdag mocht ik gezellig 660 kilometer met mijn hostmom en de jongens in de auto spenderen. Ze hadden een bruiloft in Melbourne, dus we gingen er even voor een weekendje naartoe. Mijn hostdad zat in Nieuw-Zeeland, dus hij had het geluk om vanaf daar te vliegen waardoor ik met de auto mee moest. Mijn hostmom zij donderdag dat ze voor de jongens dvd’s en een Ipad had met een koptelefoon en dat zij de hele weg naar het nieuws op de radio zou gaan luisteren (7 uur lang!!!). Als ik graag muziek wilde luisteren, moest ik even iets van een hooftelefoon meenemen om naar mijn telefoon te luisteren. Helaas had ik oorontsteking waardoor het inhebben van mijn oortjes net iets te pijnlijk was, dus ik had natuurlijk enorm veel zin in deze rit en had dan ook een behoorlijk lange facetime sessie met Amber en Isa nodig om me mentaal voor te bereiden en het nog even heel gezellig te hebben.

Om acht uur ’s ochtends waren we klaar voor vertrek, we hebben er een uur of 9 over gedaan wat eigenlijk best prima ging. De kinderen hebben zich keurig gedragen en vooral films gekeken en wat boekjes gelezen. Mijn hostmom had zelfs een zak chocola meegenomen voor onderweg om de kinderen rustig te houden en mij (en zichzelf) heel gelukkig te maken. We zijn een aantal keer gestopt om met de jongens even een rondje te rennen en rustig te eten. Mijn hostmom heeft de hele weg gereden, had nog aangeboden dat ik ook wel even wilde rijden (jaa bonuspunten), maar dat hoefde niet. Ze heeft maar een uur naar een saai nieuwsprogramma op de radio geluisterd en de rest van de tijd heeft er muziek aangestaan. We hebben zelfs nog zo hier en daar een kort gesprek gehad, waarbij ze heeft aangeboden dat ik in juni en juli wel bij hun mag blijven als ik dat wil omdat ze blij met me zijn. Ik zei tegen haar dat ik in juni en juli nog wil werken en dan vanaf augustus te gaan reizen en toen vroeg ze of ik bij hun wil blijven. Maar ik heb gezegd dat ik dat nog niet weet zodat ik er even rustig over na kan denken. We zijn naar het appartement gegaan waar we alle spullen hebben neergezet en ik een grote kamer met drie bedden voor mij alleen had. Daarna zijn we met haar ouders uit eten geweest en om acht uur lag mijn hostmom alweer met de kinderen in bed. Gaf mij mooi even te tijd om iedereen te vertellen dat ik het toch echt overleefd heb om een hele dag met mijn hostmom in de auto te zitten zonder honger te hebben. Ja het kan dus echt.

Zaterdag mocht ik tot half vier doen wat ik wilde. Samen met Regine en Jaccinta ben ik naar een roze meer/vijver gegaan. Het was nog even een zoektocht, maar we hebben het uiteindelijk gevonden. Het was heel bijzonder om te zien en het leek best wel een beetje nep. De geur was niet bepaald heel aangenaam, dus na een snelle fotoschoot zijn we weer terug naar het centrum gegaan.

Daar hebben we geluncht en zijn we nog even naar hun hotelkamer gegaan en toen was het voor mij tijd om weer terug naar ons appartement te gaan. Mijn hostparent waren bijna klaar voor vertrek, dus mocht ik de jongens nog even vermaken, of eigenlijk toezicht houden terwijl ze op de Ipad filmpjes keken. Mijn hostmom had bedacht dat ik wel leuk met de jongens pizza kon gaan eten, dus had ze in een restaurant gereserveerd wat nog een kwartier lopen was. Met de wandelwagen, alle spullen voor de jongens en Google Maps als mijn beste vriend is het me gelukt om bij het restaurant aan te komen. Ik heb de pizza’s besteld en de jongens hebben zich eigenlijk best keurig gedragen waar ik wel heel blij mee was. Mijn hostmom had ze ook nog een ijsje beloofd, maar had mij niet zoveel geld meegegeven dat ik die ook bij het restaurant kon halen (en ergens vond ik een uur in het restaurant zitten ook wel genoeg met die twee). Na de pizza ben ik maar naar de supermarkt gegaan die het dichtstbij ons appartement zat zodat we ze daar op konden eten. Dit was overigens een hele goede manier om Hudson zo snel mogelijk naar het appartement te laten lopen, want die liep te klagen dat hij moe was en wilde het liefst in de wandelwagen zitten. Gelukkig kwam hij zelf met het briljante idee dat we snel moesten zijn, want anders zouden de ijsjes smelten, dus koste mij dit geen moeite. In het appartement hebben we nog een stuk van een film gekeken met een ijsje erbij, heb ik ze onder de douche gezet en waren ze zo moe dat ik ze op tijd in bed heb gelegd. Ik had een kamer met een tweepersoonsbed en een eenpersoonsbed, dus ik heb ze maar in mijn kamer neergelegd. Ze hebben gebroederlijk mijn tweepersoonsbed ingepikt en lagen daar heerlijk in te slapen. Mijn hostparents hadden gezegd dat ze rond twaalf uur weer thuis zouden zijn, maar stonden opeens om half elf alweer in de woonkamer. Jaa niks is zo veranderlijk als hier. Ze boden nog aan om de jongens op de slaapbank te leggen, maar dat vond ik niet nodig als ik gewoon drie bedden heb, dus ze zijn gezellig bij mij blijven liggen.

Zondag waren de jongens al vroeg wakker (uur of zes) en het eerste wat ik hoorde was: Simone, Angus keeps kicking me. Mijn hostmom had me al verteld dat Angus nogal bewegelijk is in zijn slaap, dus ik was heel blij dat de jongens graag samen in een bed wilde slapen waardoor ik ook een eigen bed had. Ik had de Ipad de avond daarvoor al meegenomen naar mijn kamer waardoor ze gezellig samen een filmpje konden kijken en ik in mijn bed kon blijven liggen. Na een uur kwam mijn hostmom de kinderen halen, zodat ik nog even kon slapen of kon blijven liggen. Rond half negen gingen ze weer terug rijden naar Canberra en begon voor mij het lange wachten op Isa die rond half twaalf in Melbourne zou zijn. Het wachten duurde eindeloos lang en in die tijd heb ik even een rondje gelopen door Chinatown en het winkelcentrum waarbij bijna alles nog dicht was. Om half twaalf was Isa er en waren we eindelijk weer herenigd na twee maanden. We zijn eerst gaan lunchen en daarna naar Brighton beach gegaan om de gekleurde huisjes te bekijken. Volgens mijn hostmom zou het weer perfect zijn, niet te warm en lekker om wat te gaan doen. Toen Isa en ik richting het strand ging waaide het al hard en was het best koud waardoor we een vest/jas nodig hadden. Niet veel later begon het ook nog eens te regenen, dus stonden we met ons goede gedrag een fotoshoot in de regen te doen.

Jaa echt perfect weertje weer, het leek net Nederland. Na ons strandavontuur zijn we weer richting het centrum gegaan, want Amber was weer terug van haar week in Nederland. We hebben een tijdje bij haar in het appartement gezeten en genoten van de Nederlandse drop. Daarna hebben we in de stad nog wat gedronken en zijn we uit eten geweest bij de Betty’s burgers. Daarna hebben we nog een gezellig avondje gehad.

Maandag moest Isa helaas alweer vroeg terug naar Shep en ook ik moest al redelijk op tijd naar het vliegveld, want mijn hostmom is niet zo goed in vluchten zoeken. Hierdoor had ik een vlucht terug om kwart over drie waar ik nogal boos over was. Ze had namelijk eerst gezegd dat ik terug mocht vliegen wanneer ik maar wilde (lekker vaag enzo, dan weet ik nog niet wat ik mag vragen) en toen ik vroeg wat voor hen het beste uitkwam was het zondag of maandag. Nou prima, doe dan maar maandag (was een public holiday dus ik zou sowieso al vrij zijn die dag) en dan had ik gevraagd of ze zo laat mogelijk een vlucht kon boeken zodat Amber en ik nog een dag samen konden zijn. Dat had ze beloofd en toen kreeg ik twee weken voordat we gingen opeens een mail dat ik een vlucht om kwart over drie had, frustratiemomentje… En toen zei ze ook nog eens dat het niet zo heel vroeg was, dus dat ik nog best een tijd in Melbourne kon doorbrengen die dag. Toen moest ik al helemaal moeite doen om niet boos te worden en heb ik haar toch maar even uitgelegd dat het met het ov ongeveer twee uur naar het vliegveld is wat ze niet helemaal aan zag komen. Ze beloofde geld voor een taxi, maar de taxi was 90 dollar en ik kreeg 50 dollar, bijna dus… Maar gelukkig gaat er hier een skybus wat net zo makkelijk is en die slechts 20 dollar kost, dus ik heb nog winst gemaakt ook. Om dit lange verhaal even kort te maken; uiteindelijk hadden Amber en ik tot half een de tijd om iets te doen. We zijn naar de Hosier Lane gegaan om de graffiti muur te bekijken en daarna hebben we koffie gedronken.

Na een stop bij de supermarkt was het helaas echt tijd om afscheid te nemen en ben ik met de bus naar het vliegveld gegaan. Na een prima vlucht was ik om kwart over vier weer in Canberra waar mijn hostdad me van het vliegveld kwam halen. Rond vijf uur waren we weer thuis waar de kinderen heel moe waren en vooral huilden, welkom thuis weer.