“Life is like riding a bicycle. To keep your balance, you must keep moving.” -Albert Einstein-

Woensdag 26 februari

Na een rit van ongeveer twee uur en nog een stukje met de taxi was ik rond zes uur in het hostel in Melaka. Daar kreeg ik al gelijk te horen dat ze een half uurtje later een fietstocht hielden naar de moskee om daar zonsondergang te bekijken en naar de gebeden te luisteren. Daarna gingen ze naar een Indisch restaurant om te eten. Hier kon ik natuurlijk geen nee tegen zeggen aangezien het altijd een goede manier is om vrienden te maken. Het was ongeveer vier kilometer fietsen naar de moskee en onderweg hebben we nog een stop gemaakt bij een veldje waar ze voetvolley aan het spelen waren.

Tegenover de moskee zijn we op wat rotsen aan het water gaan zitten om vanaf daar de zon onder te zien gaan en tegelijk de gebeden door de luidsprekers te horen. Bij de tour waren er nog twee Nederlanders, Laura en Blanca, waar ik het grootste gedeelte van de tijd mee gefietst heb. Onderweg naar het restaurant vloog bij Laura de ketting eraf die ze er niet meer op kregen (het was een geslote kettingkast), waardoor een van de jongens een stukje mocht gaan steppen. Bij het restaurant konden we uit twee dingen kiezen, rijst op een bananenblad met groenten of een soort panenkoek van rijst met aardappel en groentevulling. Met een Turks meisje had ik besloten het allebei te nemen en dan samen te delen. Na het eten zijn we weer terug naar het hostel gefietst waar we rond tien uur waren en ik het wel chill- en bedtijd vond.

Donderdag 27 februari

Na het ontbijt had ik met het Turkse meisje afgesproken om door de stad te gaan lopen. Het is niet zo groot, dus we hadden de hoogtepunten in twee uurtjes wel gezien. Onderweg kwamen we nog een paar meisjes tegen die voor hun studie een interview bij toeristen moesten afnemen en mijn wandelmaatje had bedacht dat wij dat wel leuk zouden vinden. Na het interview wilden ze ook nog allemaal selfies met ons maken, blijf het toch bijzonder vinden dat ze dat zo interessant vinden. Matt (een Brit die in het hostel werkt) had gezegd dat hij rond half een bij een vintage café ging lunchen en hij had gezegd dat wij ook wel mochten komen, dus dat hebben we gedaan. Hij had Mariem (uit Tunesië) bij zich en na de lunch heb ik met haar en Matt nog een rondje gelopen die voor ons een goede tourgide was. Hij heeft ook nog even voor fotograaf gespeeld en een foto van mij bij het IloveMelaka bord gemaakt die op Dutch squere stond.

Natuurlijk kon ook een rondje Chinatown niet ontbreken en kwamen we nog langs wat andere plekjes. We kwamen weer uit bij het hostel en het was te warm om nog verder te lopen, dus zijn Mariem en ik ergens bij een café aan de rivier wat gaan drinken. Ik heb van haar geleerd dat het in Tunesië bij wet verboden is om met je vriend samen te wonen voor het huwelijk, weer een moment dat ik toch wel heel blij ben dat ik in Nederland geboren ben. Mariem wilde daarna nog mee met de fietstour die ik de dag daarvoor al had gedaan, dus kon ik mooi nog een paar uur niks doen en wat te eten halen. Toen ze weer terug was hebben we samen een rondje door de stad gelopen, want het voelde nog maar als 30 graden wat een verademing is na de hele dag gevoelstemperatuur 40. ’s Avonds is de stad een stuk gezelliger en zijn er overal lichtjes waar we nog even een uurtje van genoten hebben totdat we maar weer terug zijn gegaan om te gaan slapen.