I won't stop traveling until I've seen the sunset from every coast

Maandag 9 maart

Helaas was het vandaag toch echt tijd om naar de laatste plaats in Maleisië te gaan. Om half acht moest ik klaar staan om opgehaald te worden met een auto die mij naar de ferry zou brengen. Onderweg moesten we nog drie anderen ophalen en vanaf daar was het nog tien minuutjes rijden. Bij de boot kreeg ik een stoelnummer toegewezen en al snel was het tijd om aan boord te gaan. Ik had het geluk om bij het raam te zitten, hoewel het net te hoog was om naar buiten te kijken. Gelukkig deed het internet het nog best lang zodat ik kon genieten van boer zoekt vrouw tot het moment dat ik geen bereik meer had. Toen heb ik maar mijn muziek aangezet en mijn ogen dicht gedaan en na drie uur varen waren we in Langkawi. Ik heb een beetje rondgevraagd of er nog iemand naar dezelfde plaats moest als ik zodat we een taxi konden delen. Al snel was er een Duits meisje die ook naar Pantai Cenang moest en onze hostels waren niet heel ver van elkaar, dus konden we perfect een taxi delen. Scheelt weer de helft en ik blijf toch een Hollander. Om half een was ik bij het hostel waar ik nog een half uur moest wachten totdat mijn kamer klaar was. Blanca was de dag daarvoor al naar Langkawi gegaan en ook Laura was net aangekomen. Zij zaten in een hostel niet ver bij mij vandaan en Blanca lag al op het strand. Laura en ik zijn daar ook heen gegaan en we hebben eerst geluncht, want ja honger (dat krijg je als het ontbijt pas begint als je al weg bent). Daarna hebben we nog een tijd op het strand gelegen, in de zee gezwommen en een ijsje gegeten. Blanca en ik hebben hier een Mc Donnald’s gevonden waar ze alleen maar ijsjes verkopen en die zijn hier nog goedkoop ook (een Mc Flurry was 6,5 ringget wat 1,40 is), dus onze dag kon niet meer stuk. Na een tijdje hadden we het strand wel gezien en zijn we gaan douchen zodat we daarna weer naar het strand konden om de zonsondergang te bekijken. Marcos was inmiddels ook hier (Blanca heeft regelmatig wat met hem gedaan en ik heb hem in Malaka en Penang ook gezien), dus die ging ook gezellig mee.

Na de zonsondergang was het weer tijd om te eten, want ja wat moet je anders in het leven. Laura had op haar vorige bestemming een Nederlands meisje ontmoet, Rosa, die ook meekwam. Ook had Laura in Nieuw-Zeeland met een Amerikaanse jongen gereisd, Alex, die ook kwam. Hij slaapt bij mij in de dorm en ik had toevallig die middag een tijd met hem gepraat. Marcos kende hier ook weer iemand die hij had uitgenodigd wat het Duitse meisje, Carolien, bleek te zijn waar ik de taxi mee had gedeeld. Heel grappig hoe de helft de andere helft al kent of gezien heeft zonder dat je het van elkaar weet. En dat voor je het weet je weer met zeven mensen aan een tafel zit. Na een gezellig diner hebben we met zes van deze groep nog plannen gemaakt voor morgen en toen is iedereen weer naar zijn hostel gegaan.

Dinsdag 10 maart

Marcos en ik zijn samen ergens gaan ontbijten in de hoop goede koffie te krijgen. Helaas konden we dit wel vergeten en was het behoorlijk zoet wat toch weer een beetje een tegenvaller was. Maar we hadden in elk geval weer wat cafaïne binnen. Ook hebben we onze was weg gebracht zodat we morgen onze kleren weer schoon terug krijgen. Daarna was het tijd om naar de scooterverhuur te lopen waar Blanca, Carolien, Laura en Lisa al op ons stonden te wachten. Toen we de scooters en helms hadden, zijn we naar de kabelbaan gereden. Onderweg kwamen we nog ergens een groep apen tegen die lekker op de weg zaten en langs de kant van de weg renden. Bij de kabelbaan hebben we een kaartje gekocht en mochten we in de gondel omhoog. Het was een heel eind omhoog en onderweg moesten we er een keer uit om van bakje te wisselen op een punt waar je ook een rondje kon lopen om zo van het uitzicht te genieten. Helemaal bovenaan kon je ook weer een stukje lopen waarbij je uitzicht had op een deel van het eiland en nog wat andere eilanden.

Ze hebben daar ook een skybridge, ze zeggen de langste ter wereld dus dat geloven we dan maar, waar je voor nog een beetje extra geld overheen mocht lopen. De helft van ons had hier best zin in, dus hebben Marcos, Carolien en ik dat ook nog even gedaan. We moesten eerst een aantal trappen af en nog een stukje lopen voordat we bij de brug kwamen waar het behoorlijk hard waaiden.Na de overkant gehaald te hebben met de nodige fotostops zijn we weer terug gegaan waar Blanca nog op ons zat te wachten. De andere twee waren er wel klaar mee en wilden liever aan het strand liggen. Niet ver hier vandaan was nog een waterval die mooi schijnt te zijn en als we dan toch de scooter hebben, moeten we daar maar gebruik van maken. De waterval zelf was nogal teleurstellend, het was meer een partij rotsten waar een zielig straaltje water vanaf kwam. Een aantal anderen vertelden ons dat ze bovenaan wel een aantal zwempooltjes hadden die wel de moeite waard waren. Hiervoor mochten we wel weer even lekker 300 meter omhoog lopen met een gevoelstemperatuur van nog altijd 40 graden. Uiteindelijk viel het allemaal best mee en hebben we het gehaald. Daar hebben we een hele tijd in het water gelegen met uitzicht op de bergen, het leven kan slechter natuurlijk. Helaas werd het na een tijdje toch wel tijd om terug te gaan en zijn we weer vrolijk naar beneden gelopen om weer op de scooters te stappen. Vlakbij het hostel hebben Marcos en ik nog even en tussenstop bij de Starbucks gemaakt om toch nog een goed smakende koffie te krijgen, want dat hebben sommige mensen wel even nodig zo nu en dan. Vanaf daar zijn we weer naar het hostel gegaan waar ik na het nemen van een douche toch wel tot de conclusie kwam redelijk goed verbrand te zijn. Ik had wel gehoord dat het op de scooter sneller gaat dan je soms denkt, maar dacht me toch goed genoeg ingesmeerd te hebben. Tegenvaller weer, maar goed na rood komt bruin zeggen ze dan, dus daar hoop ik maar op. We hadden weer met z’n alle bij een restaurant afgesproken voor het diner en daarna moest iedereen nog wat dingen doen. Ik ben maar even opzoek gegaan naar aftersun wat ik gelukkig nog wel gevonden heb ergens bij een drogist waar het in de aanbieding was. Op het strand is altijd de hele avond een vuurshow en andere backpackers hadden ons verteld dat vanaf elf uur het beste gedeelte begon wat we natuurlijk niet wilden missen. We hadden daar weer allemaal afgesproken en hebben nog een uurtje op het strand naar de show gekeken.

Woensdag 11 maart

Ik was eigenlijk van plan om nog even een laatste keer uit te slapen voordat ik aan de reis naar Nieuw-Zeeland zou beginnen, maar de man van het hostel vroeg die avond daarvoor of ik mee wilden met de zonsopkomst tour. Dat is ook iets wat je hier maar een keer in je leven kan doen en Marcos was daar ook nog wel gemotiveerd voor, dus besloten we om mee te gaan. Om zes uur moesten we verzamelen om een kwartiertje later op onze scooters te stappen en een stukje te rijden. Ergens aan de kant van de weg zijn we gestopt zodat we de zon konden zien opkomen, maar het was nogal bewolkt waardoor we vooral wolken hebben gezien. Na een tijdje zijn we nog naar wat andere punten gereden om wat uitzichtfoto’s te maken en kwamen we onderweg nog regelmatig apen tegen. We zijn naar een lokaal restaurant gereden voor het ontbijt, wat volgens lokaal gebruik natuurlijk bestond uit rijst met vlees waar je nog wat extra dingen bij kon nemen als je dat wilde. Gelukkig was het al negen uur en was ik al drie uur wakker waardoor het als een uur of twaalf voelden en ik dit nog aankon ook. Op de terugweg naar het hostel hebben we nog ergens een tankstop gemaakt waar nog twee koeien los over de weg liepen, kan hier allemaal gewoon. Marcos en ik hebben onze was weer opgehaald wat ik keurig als pakketje terugkreeg waarbij alles netjes was opgevouwen. Top service, moesten ze in Nederland ook eens doen voor zo weinig geld. Ik had nog een stapel was (de donkere helft) wat ik ergens anders heb gebracht zodat ik het dezelfde avond nog op kon halen. Daarna hebben we de scooter weer ingeleverd en zijn we naar het hostel gegaan om onze strandspullen te halen. Samen met Marcos, Carolien en Laura heb ik nog een tijd op het strand gelegen en ondertussen nog even een powernapje gedaan. Kon ik wel gebruiken na dat vroege opstaan.

Na de halve middag op het strand te hebben doorgebracht en afscheid te hebben genomen van Laura, ben ik weer naar het hostel gegaan. Daar moest ik de laatste dingen voor Nieuw-Zeeland regelen en een poging doen tot inchecken die helaas mislukt is. We hadden weer op het strand afgesproken voor de zonsondergang die net zo mooi was als die keer daarvoor.Daarna zijn we nog uit eten gewest op de foodmarkt voor ons hostel. Na dit laatste goedkope, Aziatische maal ben ik weer naar het hostel gegaan om mijn backpack in te pakken zodat ik de volgende ochtend direct klaar zou zijn voor vertrek. Om ons avontuur hier nog even goed af te sluiten zijn we weer naar het strand gegaan om het laatste deel van de vuurshow te bekijken. En om het nog even gezellig af te sluiten voordat iedereen naar bed ging voor een laatste nachtje Maleisië.

Donderdag 12 maart

Helaas kwam mijn Maleisië avontuur vandaag tot een einde en begon de reis naar Nieuw-Zeeland. Om zeven uur ging de wekker zodat ik een uurtje later volledig klaar zou zijn om te gaan. Toevallig moesten er nog twee anderen naar het vliegveld, dus hebben we samen een grab genomen. Die heeft ons in een kwartiertje daar afgezet. Ik had die avond daarvoor geen zin om in te checken aangezien ik toch al een stoel had en ik dat wel een leuk klusje vond voor de mensen van de vliegmaatschappij. Helaas denken die daar anders over en stonden er palen waarbij je zelf in moest checken en je bagage moest labelen. Daarna moest je wel naar de balie om je bagage af te geven. Toen dit allemaal gedaan was ben ik maar koffie gaan drinken van mijn laatste geld en gaan wachten totdat ik door de douane kon. Na 18 hele mooie dagen kwam mijn reis door Maleisië toch echt tot een einde. Ik vond het veel leuker dan ik verwacht had en het was altijd super makkelijk om vrienden te maken en samen iets te ondernemen of een stukje verder te reizen. Op naar het volgende avontuur!