Vanochtend moesten Yvonne en ik zelf de weg en de goede bus naar stage vinden, en dat is nog gelukt ook. De mensen hier zijn echt super vriendelijk en behulpzaam. Wij moesten een bus hebben maar hij stopt op dezelfde plaats voor beide richtingen en we wisten niet zeker welke kant we op moesten. Dus ik het adres aan de buschaffeur laten zien, maar hij wist het ook niet en ging daarom even voor ons bellen via het apparaatje in de bus. Toen wist hij het wel, maar hij kon geen Engels dus riep hij ff in de bus of er iemand Engels sprak. Er kwam een vrouw bij die een heel klein beetje Engels sprak, maar zo aardig was om even te helpen. We kregen te horen dat we de bus de andere kant op moesten nemen en dat het na de brug de derde halt was. Het maakte niks uit dat de bus eigenlijk al moest vertrekken, ze hielpen ons gewoon zo goed als ze konden. Kunnen de Nederlanders nog wat van leren!

Eenmaal op stage was iedereen ook heel aardig en geïnteresseerd waar ik vandaan kwam, wat ik doe, hoelang mijn opleiding duurt en wat ik dan ben en of ik daarna nog iets moet/ga doen. Ook vroegen ze van alles hoe het in Nederland zit met de kinderopvang en ze vertelde nog van alles.

Stage is best leuk, maar ook heel vermoeiend omdat ik de hele dag in het Engels moet praten en dat nou niet echt mijn sterkste kant is. Toen ik daar kwam gingen we gelijk fruit eten en toen bijna twee uur naar buiten, best lang... gelukkig scheen de zon, want het is hier een graad of 5. Vannacht was het zelf -10 en op het gras/zand ligt nog best veel sneeuw en dat smelt overdag door de zon. Heel fijn al die modder. Voordat ze naar buiten gaan moeten de meeste kindjes een heel skipak aan, dus mocht ik de kleintjes helpen. Best wel lastig als je niet kan zeggen wat ze moeten doen, dus als ik wil dat ze hun voet optillen moet ik de voet gewoon een stukje omhoog tillen en dan maar hopen dat ze het begrijpen. En als je dan denkt klaar te zijn heb je het mis, ze doen ook nog een soort plastic broek aan met bretels omdat het nat is buiten. Om half 12 krijgt iedereen een warme maaltijd, ik mag gewoon gratis mee eten. Vandaag was het aardappels met vis en geraspte rauwe wortel, het was echt lekker op de wortel en een vreemd wit sausje na dan. Daarna gingen we met de kindjes spelen, best wel lastig want ik versta totaal niet wat ze zeggen. Sommige kindjes vertellen hele verhalen tegen mij en dan knik ik maar een beetje van ja. We hadden in Nederland een paar Zweedse zinnetjes geleerd, maar als ik dat tegen de kinderen zeg zitten ze me echt aan te kijken van wat zeg jij nou? Gelukkig zijn er ook een aantal kleine kindjes die graag bij mij op schoot willen zitten, dus dat is wel gezellig. Tot nu toe vind ik de kleine kindjes van een jaar of 2 het leukst. Die kunnen zelf ook nog niet zo goed praten dus dat scheelt :)

Toen we thuis kwamen hebben we niet echt iets gedaan, alleen even een beetje soep gemaakt.

Vanavond zijn Kimberly, Yvonne en ik nog even naar de supermarkt geweest want we vonden toch echt dat er een ding miste: chocola! Vrouwen... Martijn vond het geloof ik nogal onzin dus die is in ons huisje gebleven.