“If you obey all the rules, you miss all the fun.” – Katharine Hepburn

En om gelijk maar even op de titel terug te komen, vroeger keek ik wel eens de film ‘De Kameleon’ waar dit een van de liedjes was. In het weekend moest ik hier nog aan denken toen ik op een boot zat en de wind heerlijk door mijn haar waaide.

Donderdag ben ik met veel huisgenootjes uit eten geweest omdat iemand jarig was. We gingen naar Padre Nostro, een Italiaans restaurant waar ik samen met een huisgenootje een pizza en pasta carbonara heb gedeeld. Het plan was om daarna nog samen uit te gaan, maar ze gingen pas rond half een en de volgende ochtend zou ik al vroeg gaan kennismaken op stage, dus ik ben lekker mijn bed in gegaan.

Vrijdag ben ik gaan kennismaken op stage waar ik eerst een gesprek had met het schoolhoofd, meneer Venloo. Zoals afgesproken krijg ik het eerste leerjaar (groep 3). De stagedagen moesten we nog afspreken, ik moet drie dagen naar stage en een dag is voor mijn onderzoek waarbij ik mag kiezen of ik dat op stage doe of thuis. Ik vroeg aan hem wat mijn stagedagen worden en toen hij daar vrij lang over na moest denken stelde ik voor om de dinsdag, woensdag en donderdag te komen. Er kwam wat twijfelend uit dat hij eigenlijk aan de vrijdag zat te denken, wat ik eigenlijk een heel slecht idee vind, en hij vroeg me of ik ook flexibel kon zijn om eventueel wel een keer op vrijdag te komen. Toen ik vol overtuiging zei dat dat geen probleem is, ging hij akkoord met de dagen die ik wil. Dat betekend dat ik de maandag en vrijdag aan school mag werken of iets anders kan doen wat zeer gunstig is als ik een keer een tour wil doen van drie of vier dagen (die vertrekken meestal op vrijdag) of wat langer wil slapen na een tour.

Hij heeft me alle klassen laten zien en als laatst bracht hij me naar de klas waar ik in geplaatst ben. Waar wij in Nederland meestal juffen in de onderbouw hebben en de meester voor de bovenbouw staan, is het op deze school andersom. De klassen 1 (groep 3) hebben een meester en verder zijn het allemaal juffen. Ik mocht kiezen of ik gelijk weer wilde gaan, even wilde kijken of dat ik gelijk de hele ochtend bleef. Ik koos ervoor om even te kijken en er werd voor mij een stoel achterin gezet. Het viel me al gelijk op dat het hier heel anders gaat dan in Nederland. De meester schreeuwt erg veel tegen de kinderen wat nou niet echt bepaalt helpt. Ze leken nou niet echt onder de indruk en gingen gewoon door met het gedrag waar ze op werden aangesproken en ook de klas bleef gewoon door praten als hier iets van gezegd werd. Ook pakte de meester tot twee keer toe een kind bij de kin vast om duidelijk te maken dat hij er nu echt klaar mee was, terwijl deze kinderen in mijn ogen niet eens iets echt fout deden. Ook wordt er van de kinderen verwacht dat ze tien minuten stil aan hun tafel kunnen wachten tot ze om de beurt bij de meester moeten komen om te laten zien wat ze gedaan hebben. Ze krijgen in de tijd dat ze moeten wachten niks om te doen waardoor ze vervelend worden of gaan praten. Dit wordt natuurlijk weer gevolgd door een boze uitspraak van de meester wat weer geen effect heeft. Het is voor zulke jonge kinderen ook niet te doen om tien minuten stil aan een tafel te zitten en voor zich uit te kijken..

Bij het rekenen moesten de kinderen aanvullen tot 8. Normaal mogen ze daar blokjes voor gebruiken, maar omdat het een herhalingsles was moesten ze het van de meester stil in hun hoofd tellen. En je kon natuurlijk ook altijd nog je vingers gebruiken. Hij deed het zelfs nog even voor, ‘als ik als vijf vingers heb en ik moet naar de acht tel ik gewoon door op mijn andere hand. Dan haal ik die vijf vingers weg’ en al tellend kwam hij tot de conclusie dat er dan nog drie bij moesten. Juist.. als ik deze ‘techniek’ in Nederland had gebruikt, had ik zeker een preek van mijn mentor gekregen, of op z’n minst een stukje erover in mijn competentieformulier dat dit natuurlijk niet door de beugel kan met een dreigende onvoldoende die daar op didactisch gebied bij zou horen. Maar deze meester vindt het blijkbaar een goede manier, toen de leerlingen aan het werk moesten werd hij zelfs boos als hij kinderen toch hardop hoorde tellen. Het moest echt stil in hun hoofd, ik zag dan ook verschillende kinderen deze sommen op hun vingers uitrekenen.

Na een uurtje had ik het wel gezien en besloot ik om weer naar huis te gaan. Mijn mentor vroeg wat ik ervan vond, ehhh.. juist, ik besloot het maar positief te houden door te zeggen dat ik vind dat de kinderen al heel veel kunnen. Ja daar gaf hij me gelijk in, maar hij vond wel dat de kinderen veel praten/druk waren. De meevaller van mijn dag, gelukkig ziet hij zelf ook in dat dit geen fijne manier van werken is en hoef ik hem dat niet te vertellen. Hij hoopte dat ik hier verandering in kan brengen waarop ik zei dat ik ook hoop veel van hem te leren. Dit vond hij leuk om te horen en hij wil het graag samen doen, ben benieuwd wat hiervan terecht gaat komen.

Ik heb in een keer de weg terug gevonden en verder heb ik de middag niet heel veel gedaan. ’s Avonds heb ik met wat huisgenootjes pannenkoeken gegeten, die we zelf gebakken hebben. Eigenlijk gaan de credits vooral naar twee meiden die het grootste gedeelte gemaakt hebben, ik heb elke keer het bord omhoog gehouden als er een pannenkoek klaar was. Daarna zijn we naar de bioscoop gegaan om de film Pitch Perfect 3 te kijken. De taxi vond het nodig om een aardig eindje om te rijden waardoor we nog maar net op tijd waren. Een kaartje kost slechts 27,5 SRD wat omgerekend €3 is. In de bioscoop was het heel koud, maar gelukkig waren we hiervoor gewaarschuwd waardoor ik een spijkerbroek en een vestje aanhad. Na deze leuke film zijn we weer met de taxi terug gegaan, wat nog een hele gezellige rit werd. De muziek stond regelmatig op 51 en de chauffeur zei dat hij ons erg grappig vond. Die avond heb ik mijn tas gepakt voor mijn eerste trip naar Bigipan.

Zaterdag ging de wekker al vroeg, want om 7:45 moesten Merel, Hester en ik klaar staan bij Zus&Zo waar de tour zou beginnen. Na en kort taxiritje stonden we keurig op tijd klaar om te gaan. Surinamers zijn meestal niet zo snel en op tijd, dus een half uurtje later gingen we met onze chauffeur op weg. Hij zou ons naar Nickerie brengen van waar we met de boot naar Bigipan zouden gaan. Een rit van ongeveer vier uur waarbij we een aantal keer zouden stoppen. We waren nog niet zo heel lang op weg toen er opeens een slang over de weg gleed. Onze chauffeur stopte gelijk en reed een stukje terug, zodat wij hem goed konden bekijken. Toen de slang niet meer te zien was reden we verder naar de plaats Groningen. Daar hebben we een stop gemaakt om met het plaatsnaambord op de foto te gaan en een loempia te eten. Vlakbij dat restaurantje stond een theehuisje, een waterput, een groot verlaten huis en een paar hutjes waar vroeger de indianen woonden. Na het eten van de loempia zijn we weer verder gegaan, na een tijdje zijn we weer gestopt en kregen we een stuk kokoskoek. Ik vond het heel lekker, het was kokos met gember en heel veel suiker. De laatste echte stop was in de plaats Wageningen, hier staat een oude rijstfabriek die al een hele tijd niet meer gebruikt wordt. Langs de weg hebben we veel rijstvelden gezien waar ook boeren aan het eggen waren, dit was heel leuk om te zien. Als de grond goed is, wordt er met een vliegtuigje gezaaid. Eenmaal in Nickerie zijn we naar de supermarkt gegaan om een bus chips te halen, want volgens de chauffeur zouden we bij Bigipan nog een lunch krijgen. Eenmaal bij de plaats aangekomen waar de boot zou vertrekken, stonden er al wat mensen te wachten. Er waren nog twee Nederlandse stagiaires waar we vanaf toen veel mee optrokken. We begonnen met een stukje varen over open water, na ongeveer tien minuten kwamen we bij een stukje waar we de boot overheen moesten trekken. Aangezien er in de andere boot vooral 60 plussers zaten hadden wij de eer om twee boten over de stelling heen te trekken. Sterk als we zijn, waren de boten al snel aan de andere kant en konden we verder varen. Na een klein uurtje varen door het prachtige gebied waarbij we veel witte reigers, twee uilen en veel andere vogels zagen, kwamen we bij de lodge midden op het meer aan waar we gingen slapen. Daar bleek dat we toch al geluncht moesten hebben, maar gelukkig was er nog genoeg te eten en kregen we alsnog onze verlate lunch, inmiddels was het al drie uur. We moesten vooral veel eten en een tweede keer opscheppen, want ze wilden absoluut niet horen dat we ondervoed in Nederland zouden komen. Na een heerlijke lunch konden we nog even zitten en een tijdje later gingen we vogels spotten. Dat deden we weer met de boot, al varend zagen we heel veel vissen springen. We gingen opzoek naar de rode ibis en we hebben er honderden gezien. De gids wist precies waar deze vogels gingen slapen en hoe laat ze daar ongeveer heen vlogen. We zagen alle vogels in groepen aankomen vliegen opzoek naar een plekje in de boom, echt een geweldig gezicht.

Na een hele tijd gekeken te hebben was het tijd om terug te varen naar de lodge waar we al snel gingen eten. Er stond saoto soep op het menu, hiervoor kon je rijst, kip, een soort aardappelstukjes (leek op van die patatchips) en taugé in een kom doen waar je vervolgens een soort bouillon over giet, ik vond het heel lekker. Het was inmiddels al donker en na het eten was het tijd om kaaimannen en slangen te spotten. Door het laag water had de gids al verteld dat de kans klein was dat we een kaaiman zouden zien, maar ze zagen wel altijd slangen in bomen zitten. Goed ingesmeerd met topical bush en gewapend met een hoofdlampje en een staafje wierook waren we er klaar voor. De groep werd verdeeld over twee boten, in de ene KLM (het waren blauwe boten) mochten wij met z’n vijven. In de andere boot ging een deel van een andere groep die het aandurfde om ook in het donker te gaan spotten. Zo nu en dan zagen we een vis springen, de gids had ons al gewaarschuwd dat het wel eens gebeurt dat een vis in de boot springt. Niet veel later hoorde we dan ook mensen gillen in de andere boot waar een vis ingesprongen was en nog wat laten zagen we een vis over hun boot springen. In totaal hebben we vier keer een slang in een boom gezien, de gids zag ze telkens super snel doordat de ogen in het licht weerkaatsen. Zoals verwacht hebben we geen kaaimannen gezien.

Na een tijdje varen zijn we weer terug gegaan om nog even gezellig te zitten. Niet veel later heb ik mijn hangmat opgezocht om daar voor het eerst een nacht in te slapen.

Na een best prima nachtje was ik al wakker toen de zon begon op te komen. Helaas was het bewolkt waardoor het niet heel speciaal was, maar het was wel mooi om vanuit mijn hangmat te bekijken. Na het ontbijt gingen we opnieuw vogels spotten, dit keer gingen we opzoek naar flamingo’s. Na een hele tijd varen kwamen we op de plaats waar heel veel flamingo’s zaten. We zagen ze lopen en door de lucht vliegen, weer een heel mooi gezicht.

Op de terugweg zijn we gestopt om een modderbad te nemen, als je in de modder stapte zakte je best een eindje erin. We hebben ons eens even goed ingesmeerd, volgens de Surinamers ga je daar jonger van uitzien. Nou was dat niet helemaal mijn bedoeling, maar mijn huid voelde daarna wel heel zacht aan. Weer bij de lodge konden we ons nog wat afspoelen met regenwater en al snel stond er een lekkere lunch klaar. Dit keer was het bami met kousenband en watermeloen. Na de lunch konden we nog heel even zitten en daarna was het helaas weer tijd om terug te varen.

Terug bij kant stond de chauffeur al op ons te wachten. In Nickerie hebben we nog even bij de zeedijk gekeken waar je Guyana kan zien liggen. Iets verder was nog een Hindoestaanse tempel en een plek waar boten aankwamen en vertrokken met illegale dingen. Toen wij er waren lag er maar één boot. Iedereen, ook de politie, weet dat het niet mag, maar er wordt weinig aan gedaan. Op de weg langs de dijk worden vaak straatraces gehouden, er is zelfs een start en finishlijn op het asfalt gespoten. Ook hier doet de politie niks aan. Hetzelfde geld voor de verkeersregels, dat is slechts een formaliteit waar je je niet aan hoeft te houden. Er is weinig politie in Suriname en controleren doen ze zelden. En als ze wel aan het controleren zijn, moeten ze ook nog zin hebben om je aan te houden wat meestal niet het geval is. Iedereen doet dus waar die zin in heeft. Als er een maximum snelheid van 80 is kan je natuurlijk ook gemakkelijk 100 rijden. Wanneer er een bord van 60 staat is 90 ook prima te doen en wanneer je je best doet haal je de 100 ook nog wel. Als je om wat voor reden dan ook opeens 40 moet gaan rijden terwijl de weg nog steeds net zo breed is, is 90 nog steeds een haalbare snelheid. Net zoals je bellen erg goed kunt combineren met rijden. Als je goed bent in het inschatten van een geschikt inhaalmoment is een doorgetrokken streep slechts een indicatie van waar je hoort te rijden op de weg. Als degene voor je niet hard genoeg rijdt, ga je er gewoon voor bij, het liefst al toeterend. Een toeter heb je natuurlijk niet alleen omdat je daarmee een ander kunt waarschuwen, het is ook een leuk geluid om te laten weten dat je een bekende ziet, je een blank meisje voorbij rijdt of gewoon zin hebt in wat achtergrondmuziek. Het kan allemaal.

Bij Nickerie kwamen we nog langs een controlepost waarbij ze horen te controleren op een paspoort om zo illegalen tegen te houden. We moesten alle ramen open doen en de agent vroeg aan ons of we Nederlands waren. Ja klopt dat zijn we, hij vroeg waar we vandaan kwamen en toen we vertelde dat we naar Bigipan waren geweest zei hij dat hij dat wel kon zien omdat we volgens hem aardig rood waren. Toen er wat verontwaardigd werd gereageerd op de achterbank zei ik voor de grap dat hij eerst naar mij keek en toen dat zei, waarop de agent zei dat ik wel wat meer gebraden was. Nou en bedankt he, gelukkig was mijn gezicht zo rood van de zalf en ben ik niet verbrand :) op mijn neus en mijn hals na dan. Onze chauffeur moest zijn rijbewijs laten zien en toen mochten we zonder ons paspoort te laten zien alweer door rijden. Onderweg heb ik nog een kokosnoot geproefd, eerst werd er een gat in gemaakt zodat ik met een rietje het sap eruit kon drinken. Ik vond een paar slokken nog wel lekker, maar verder was het niet heel speciaal. Daarna werd de koksnoot in tweeën gehakt en kon ik een stukje kokos proeven. Het was heel glibberig en ik vond het niet lekker. Na een tijdje rijden zagen we een raketstreep omhoog, de chauffeur zei dat hij het maar één keer in zijn leven had gezien. In Guyana schieten ze regelmatig een raket de lucht in, dit ziet er hetzelfde uit als een streep van een vliegtuig alleen deze gaat recht omhoog. De weg is niet alleen een plaats waar auto’s rijden, maar koeien kunnen daar ook overheen lopen. De koeien laten zich ook niet afschrikken door een auto, maar lopen dan rustig verder. We hebben dit op de terugweg één keer gezien. Ook hebben we nog een paar papegaaien zien vliegen. Om zeven uur waren we weer terug in onze mooie roze villa en ik ben redelijk op tijd naar bed gegaan.

Vandaag was ik nog een dagje vrij. Ik kon dus heerlijk blijven liggen, ook al ben ik nog steeds altijd best wel vroeg wakker. Vanmiddag ben ik nog terug gegaan met mijn fiets die kapot was, in het begin lagen de binnen en buitenband er al wel een stukje naast, maar was er nog wel mee te lopen. Niet veel later lag de buitenband helemaal naast het wiel waardoor het al een stuk moeilijker ging. Onderweg was er een man die een telefoonnummer van een fietsenmaker aanbood, die zou mijn fiets dan komen halen en hem terug brengen als hij weer gemaakt was. Toen ik hem vertelde dat ik hem naar het kantoor van su4you kon brengen en ze het daar gratis zouden maken zei hij dat dat een beter idee was. Na twintig minuten met die fiets in de hitte te hebben gelopen, was ik bij het kantoor en kreeg ik een nieuwe fiets. Ik wilde ermee weg rijden, maar merkte al gelijk dat de trapper niet helemaal goed was. Toen ik keek hing de linker trapper er half naast. Dit was dus ook geen succes, ik kreeg weer een andere fiets waar ik eerst even een oefenrondje op mocht maken. Deze fiets kraakte heel erg bij de trappers en fietste ook niet echt goed. Van die vrouw mocht ik alle fietsen die ze nog hebben wel even proberen en dan de beste uitkiezen, maar ik was er inmiddels wel klaar mee. Ik heb gezegd dat ik mijn huur graag terug wil en als het goed is wordt dat nu geregeld. Op de terugweg kwam ik nog een man tegen die vroeg wat ik met mijn fiets had gedaan. Ik zei dat de band eraf lag waarop hij vroeg of ik een ongeluk had gehad. Wonder boven wonder was dat niet eens het geval, maar hebben ze het er waarschijnlijk gewoon niet goed opgelegd. Ik ben nog even langs de Chinees gelopen om wasmiddel te halen en als ik daar dan toch ben kan ik net zo goed een ijsje halen die ik in de schaduw heb opgegeten. Als je in Suriname naar de Chinees gaat, dan ga je geen eten halen zoals in Nederland, maar bedoel je dat je naar de supermarkt gaat. Die zijn bijna allemaal in handen van Chinezen die vooral geen woord Nederlands praten. Heel soms wat Engels, maar daar houdt het bij op.

Het is nu tijd om mijn bed in te gaan, in de buurt hebben we veel honden die regelmatig blaffen. Ik hoop maar dat ze snel stoppen met hun blafconcert. Morgen begin ik met stage.