‘’Moeilijkere tijden heb je nodig zodat je ogen worden geopend voor de dingen die je voorheen nooit hebt gezien.’’

Het gebeurt echt… Ik weet nog goed dat ik het er op mijn laatste stagedag met een leerkracht over had. Slaan, het mag niet, maar volgens hem gebeurde het nog wel. Ik had wel gehoord dat het hier zo nu en dan nog gedaan wordt ook al is het verboden. Nooit verwacht dat ik het nog zou meemaken, maar mijn mentor slaat echt regelmatig. Alleen woensdag al tien keer…

Ik weet nog dat ik een mail van het schoolhoofd kreeg met de mededeling hij me gelet op mijn profiel en afstuderen heeft geplaatst in groep 3. Die leerkracht kon mijn ondersteuning/ervaring goed gebruiken. Oei dat klinkt niet goed, zei iemand die vorig jaar naar Suriname was geweest. Ach dacht ik, groep 3 hoe erg kan het dan zijn? Inmiddels ben ik daar wel van terug gekomen… Wat deze groep met mijn profiel en specialisaties en onderzoek te maken heeft weet ik eigenlijk ook niet.

Dinsdag was het zover, mijn eerste stagedag. Vol goede moed, oke ik mag niet jokken (zeggen ze hier allemaal) maar ik had toen al geen zin, ging ik op weg. Het is een half uur lopen, een fiets heb ik niet dus het is op dit moment lopen of met de taxi. Suriname staat erom bekent dat de leerkracht waarbij je stageloopt op de eerste dag dat je komt ziek, zwak of misselijk is, in de file staat of boodschappen aan het doen is. Ook gaan er verhalen dat ze dit doen om je te testen, maar eenmaal op stage zei het schoolhoofd dat meester Delano al in de klas was. Een meevaller dus. Ze beginnen elke dag met het hijsen van de vlag en daar zingen ze het volkslied bij. Als dat klaar is moeten alle kinderen in een rij staan om met de leerkracht naar de klas te lopen. In deze klas zitten 25 kinderen, meer jongens dan meisjes.

Ze begonnen vandaag met muziek, daarvoor komt een speciale juf om de les te geven. De kinderen moesten het liedje zingen wat ze vorige week geleerd hadden en daarna leerde ze een nieuw liedje. Toen ze dit kende moesten ze er een tekening bij maken. Volgende week moeten de kinderen zingen voor een cijfer, een repetitie noemen ze dit. De klas was toen nog redelijk te doen al waren ze wel druk. Daarna zouden ze eigenlijk gym hebben, maar de gymjuf was er niet dus moesten ze gewoon werken. Toen de leerlingen met een ahhh lieten horen dat ze dat jammer vonden, werd de meester boos. Ze kwamen op school om te leren dus ze moesten maar goed hun best doen en niet zeuren. Het is een hele lastige klas. Al binnen een uur had een kind zijn plastic liniaal kapot geslagen op de arm van een ander kind. En de meester werd boos op het kind wat begon te ‘piepen’ dat het pijn deed, hij moest zich gewoon niet zo aanstellen. Ook tijdens de les weten de kinderen niet hoe ze zich moeten gedragen, ze luisteren totaal niet naar wat er gezegd wordt en vinden het nodig om elkaar te knijpen, schoppen en slaan.

Opeens kwam Delano naar me toe gelopen met een rekenwerkboek in zijn hand. Of ik even twee bladzijdes met de kinderen wilde doen, volgens hem zouden ze wel snel klaar zijn. Nou oke dan, zonder handleiding en voorbereidingstijd moest ik een rekenles gaan geven. Laat ik het erop houden dat ik mezelf wel eens een betere instructie heb zien geven.. Ook tijdens mijn uitleg luisterde de kinderen niet. Ze waren met andere dingen bezig en veel kinderen gingen gewoon in hun werkboek aan het werk. Ook het stilkrijgen lukte absoluut niet, de meester heeft wel drie keer gezegd dat ze nu echt naar mij moesten luisteren, maar het hielp allemaal niks. Ik ben heel positief begonnen met benoemen wie al goed zit en complimenten te geven wanneer een kind stil zijn/haar vinger opstak, maar hier waren ze niet echt gevoelig voor. Ook het afpakken van zeker zes potloden en heel streng zijn had weinig effect. Dan maar streng zijn en ook gaan schreeuwen dat ze moeten luisteren en gelijk heel duidelijk maken dat ik bepaalde dingen niet wil hebben in mijn klas. Hielp overigens ook niet echt. Begon echt even te twijfelen aan mijn lesgeef kunsten, maar aangezien ik mijn stages in Nederland altijd gehaald heb zal dat wel goed zitten ;)

’s Avonds ben ik nog met een paar huisgenootjes wezen sporten. Ik wil natuurlijk niet met tien kilo meer thuiskomen en dan heb ik het niet over het gewicht van mijn koffer ;) We hebben go shapo gedaan, dit is een Latin-Dance Fitness Workout waarbij veel wordt bewogen op muziek. Er was geen airco in de zaal dus het was bloedheet, maar wel erg gezellig. Meestal gaan ze daar op de fiets naar toe, maar helaas heb ik nog steeds geen fiets. Een aantal wilde wel met de taxi gaan, maar Merel vond het onzin dat ik de taxi zou nemen. Ik mocht wel bij haar achterop, zo zijn we gezellig samen naar de go shapo gegaan. Na deze dag had ik toch nog een leuke avond.

Woensdag was het op stage al niet veel beter. Ze begonnen weer met het hijsen van de vlag waarbij een aantal jongens zich natuurlijk niet konden gedragen. Van het onderhoofd moesten ze blijven staan en even later zag ik dat ze een flinke preek kregen van het schoolhoofd. Vervolgens kwam het schoolhoofd naar mijn klas om daar ook nog een flinke preek van een minuut of tien te geven. Hij zei dat hij het eerste kwartaal ook al een keer was geweest en dat dat nog niks geholpen had. ‘Jullie gaan allemaal gewoon maar je eigen gang en dat kan niet. Als jij met je eigen ding bezig bent en druk bent soort je niet alleen jezelf, maar ook de andere kinderen. Meester moet dan aandacht aan jou geven en kan die aandacht op dat moment niet aan de rest geven, egoïstisch zijn jullie. Jullie gedrag is echt onacceptabel, de meester komt ook van huis voor jullie naar school om een leuke dag te hebben, niet om boos te worden en te schreeuwen en weer met hoofdpijn naar huis te gaan. Maar dit gaat zo niet langer, dit gaan we veranderen. Als ik meester nog één keer hoor schreeuwen in mijn kantoor kom ik zwepen (slaan) en ik zweep je op je bil met een bat (geen idee wat het is), en geloof me ik doe het. En je mag het thuis tegen je ouders zeggen, interesseert me niet, maar als je niet wilt luisteren moet je maar voelen. Meester mag niet slaan, maar ik wel. En geloof me ik doe het, dus laat ik meester niet weer in mijn kantoor horen schreeuwen. Echt waar ik ben een hele lieve meester voor kinderen, maar als je niet wilt luisteren heb ik ook een andere kant. In de kleuterklas deden jullie nog niet zo. Ik weet niet wat er met jullie is gebeurd, maar dit kan echt niet. Vanaf vandaag gaan jullie je gedragen en luisteren en ik kom vandaag een paar keer langs om aan meester te vragen hoe het gaat. En als het niet goed gaat dan zwaait er wat, dan kom ik zwepen.’ En na een boze blik liep hij weer naar zijn kantoor. Vervolgens ging mijn mentor verder met de volgende preek: ‘jullie hebben gehoord wat meester zei, ik hoef het niet voor jullie ter herhalen dus ik ga het niet nog een keer zeggen. En de meester zegt dat ik niet mag zwepen, maar dat doet hij alleen om jullie zoet te houden. Ik zweep ook! En ik gebruik geen bat (hij lachte erbij alsof hij het schoolhoofd een watje vond om die te gebruiken), nee mijn hand is groot genoeg voor die kleine bil van je. Je mag dit tegen de politie zeggen en je ouders mogen bij mij komen, dan zweep ik hen ook. Ik word echt moe van jullie, onacceptabel is dit. Jullie zijn onbeleefd. Maar vanaf vandaag is dit afgelopen, we gaan jullie eens manieren leren.’ Wat hij verder nog allemaal gezegd heeft ben ik alweer vergeten, maar ook hij heeft nog een preek van vijf minuten gegeven.

Nou goed begin van de dag dus.. dit alles had ongeveer een half uur effect waarin de leerlingen redelijk rustig hebben gewerkt. Maar daarna begon het weer gewoon van vooraf aan. Ze luisterde totaal niet en deden weer gewoon waar ze zelf zin in hadden. Mijn mentor is er geloof ik ook helemaal klaar mee want in een uur tijd had hij al vijf kinderen geslagen. En ook na de pauze heeft hij er nog vijf een klap gegeven. Hij slaat op de billen, vaak op het achterhoofd en soms zelfs in het gezicht. Daarnaast heeft hij er een stuk of vijf hardhandig vastgepakt en op het strafbankje voorin de klas gezet. Ook tilde hij een kind aan de kraag van zijn bloes op om het om dat bankje te zetten.

Vandaag begonnen ze met het overschrijven van drie rijen met woordjes, als ze klaar zijn moeten ze maar gewoon wachten totdat de andere ook klaar zijn en de meester doorgaat met de volgende les. Daarbij moesten ze een paar zinnen lezen. De meester leest het eerst voor en daarna moeten alle kinderen het hardop lezen. De kinderen die het niet kunnen lezen, zouden hem dus gewoon na kunnen zeggen zonder dat het opvalt. Vervolgens hoefde maar twee kinderen een zin hardop te lezen, dit waren kinderen die niet meededen en problemen veroorzaakte. Andere kinderen kregen geen beurt en toen was de les alweer afgelopen. Daarna hadden ze een zinnendictee wat ze gister ook al geoefend hadden. Daarbij moeten ze acht zinnen schrijven die best wel moeilijk zijn, het zijn zinnen als: de boom heeft een tak, de koek is van oma, ik heb vijf op een rij, het is feest in de klas, de aap doet een das om. Ze zijn hier heel prestatiegericht, het is erg belangrijk om een voldoende te halen. Ik had zelfs een kind wat een ander schrift op de plank onder zijn tafel had gelegd om daarin af te kijken. Er waren wel meerdere kinderen die pogingen tot afkijken deden door in een ander schrift te kijken wat ze in hun tas hadden. Ik heb nog nooit meegemaakt dat kinderen van zes/zeven al zoiets bedenken. Toen de meester een schrift afpakte bij een meisje wat wilde afkijken in een schrift begon hij gelijk met een twee te dreigen. Er waren best wat kinderen die het niet goed konden en ik denk dat hij dat zelf ook doorhad. Hij werd weer eens boos en zei dat ze dit zinnendictee in de andere klas wel goed konden maken en dat deze kinderen gewoon lui zijn. Ze moesten maar keihard tegen hun ouders zeggen dat ze moesten oefenen en het is hun eigen schuld als ze een onvoldoende halen. Al vrij snel nadat hij de laatste zin gedicteerd had, moesten ze het schrift dicht doen en ging hij ze ophalen. Toen een paar kinderen zeiden dat ze nog niet helemaal klaar waren zei hij: jam maar ik ben al wel klaar dus dat is dan jammer voor je. Ik ga niet telkens op jullie wachten, dan moet je maar harder werken. Erg complimenteus is hij verder ook niet, als hij er één per twee uur geeft is het veel. Vervolgens kreeg hij te horen dat de leerkracht van de andere 1^e klas even naar een vergadering moest, dus moest hij naar de andere groep en moest ik met mijn klas gaan schrijven. Het uitdelen van de schrijfschriften was al een hele uitdaging, ik ken de meeste namen nog niet dus besloot ik ze een voor een op te noemen en dan mocht het kind zijn/haar schrift komen halen. Zelfs dit ging niet goed, ze kunnen niet eens even stil wachten zodat ik namen op kan noemen. Het schoolhoofd kwam weer langs om te kijken hoe het ging. Ik had al één kind voor straf bij de deur staan en één kind op het strafbankje zitten. Hij vroeg gelijk aan het kind wat bij de deur stond of hij weer bezig was geweest. Het schoolhoofd wachtte niet eens op antwoord, maar pakte het kind bij beide armen vast en schudde hem heel hard heen en weer. Het kind vloog van voor naar achter en weer terug en het schoolhoofd schreeuwde dat het nu eindelijk eens afgelopen moest zijn met dat gedrag van hem. Toen vroeg hij aan het kind wat op het strafbankje zat waarom hij daar moest zitten. Het kind zij dat hij niet luisterde, maar toen zei ik dat hij daar zat omdat hij het idee had om niet op een stoel te hoeven zitten en liever naar andere kinderen wandelt. Het schoolhoofd werd opnieuw boos met de mededeling dat we hier op school maar één keer per jaar wandelen en dat is tijdens de paasmars en die is pas met Pasen. Verder wordt er hier op school niet gewandeld, je komt op school om te zitten, te luisteren en op te letten. Ik moest overige wel moeite doen om mijn lach in te houden toen hij over een paasmars begon. Daarna mocht ik van het schoolhoofd beginnen met mijn les. De schrijfles bestaat uit ongeveer twaalf keer het woord ‘mop’ te schrijven, ik heb het één keer op het bord geschreven en het met de kinderen in de lucht geschreven en toen heb ik ze aan het werk gezet. Twee kinderen die naast elkaar zitten hebben vaak gedoe samen (tja, wie in deze klas eigenlijk niet..) ze kwamen allebei om de beurt naar me toe dat de ander haar sloeg. Ik was er wel klaar mee en heb gelijk de tafels ver uit elkaar geschoven waarop mijn mentor ‘heel goed’ zei. Kan er dus toch nog iets positiefs uit zijn mond komen ;)

Na de pauze moesten ze eerst gaan overliggen omdat ze zo vervelend waren, ze moeten dan gewoon met hun hoofd op de tafel liggen en stil zijn wat ze natuurlijk niet waren. Net op het moment dat de meester de rekenwerkboeken wilde uitdelen kwam er een kind naar hem toe met de mededeling dat hij naar kantoor moest komen. Ik had weer de eer om de rekenles te geven. Op het moment dat ik de werkboeken aan het uitdelen was, waren er weer twee kinderen die het nodig vonden om elkaar te gaan schoppen en slaan. Ik had één van hen op het strafbankje gezet en net op het moment dat ik wilde beginnen met mijn les kwam het schoolhoofd weer binnen om te kijken hoe het ging. Toen hij hoorde dat het kind op het strafbankje het normaal vond om met een ander meisje elkaar te schoppen en slaan moest hij diep zuchtte en liet hij het kind weer op zijn plek zitten. Zelf ging hij achterin de klas zitten kijken terwijl ik mijn instructie moest geven. De kinderen moesten verder tellen vanaf 28. Ik heb het eerst met de hele klas gedaan en ze daarna groep voor groep laten tellen. In de laatste groep zat een jongetje wat niet meetelde, ik had het idee dat hij het ook niet kon dus ik besloot hem maar even te sparen aangezien het schoolhoofd achterin zat. Maar helaas voor hem, ook het schoolhoofd had gezien dat hij niet meedeed. Hij onderbrak mij even en liet het kind alleen hardop tellen, maar het kind had echt geen idee wat er na 28 kwam en verder. Dit leverde hem een uitbrander van het schoolhoofd op dat hij het niet wist omdat hij niet zat op te letten en dat de juf niet voor niets iets eerder al zijn potlood had afgepakt. Aan de ene kant heeft het schoolhoofd hier gelijk in, maar aan de andere kant heb ik ook het idee dat sommige kinderen op de manier waarop zij leskrijgen niks leren. Er hangt niks aan de muur qua getallen of letters en er worden tot nu toe geen materialen gebruikt om iets zichtbaar te maken. Het schoolhoofd had het al vrij snel weer gezien en ging weer mijn klas uit, de kinderen begonnen gelijk weer vervelend te doen. Al schreeuwend en boos wordend op kinderen ben ik mijn rekenles doorgekomen. Tijdens het rondlopen zag ik ook dat een aantal kinderen het totaal niet begrepen hadden en geen idee hadden hoe een getalrij eruit ziet of hoe ze sprongen van twee moeten maken. Ik kan het ze ook niet uitleggen omdat veel kinderen lopen te schreeuwen en ik alleen maar bezig ben met kinderen uit elkaar houden die het nodig vinden om elkaar te slaan. Gemiddeld komt er om de minuut een kind bij me met de mededeling dat een ander kind hem/haar geslagen heeft. Om 12:45 was de school weer afgelopen en gingen ook de meester en ik gelijk naar huis.

Als klap op de vuurpijl had ik toen ik thuis kwam ook nog een mail van Kilroy met de mededeling dat mijn vlucht naar Cuba gewijzigd is. Ik zou nu opeens een dag later vliegen en er werd gevraagd of ik dit accepteer. Dit kan niet, want ik ga samen met een vriendin en alles is al geboekt, ik heb dan ook terug gemaild dat ik dit aanbod niet accepteer. Ik was die dag zo moe dat ik om tien uur al lag te slapen. Die nacht ben ik echt helemaal lek gestoken door muggen, ik heb nu zo’n 13 megabulten op mijn armen en benen.

Donderdag was gelukkig mijn laatste stagedag voor deze week. Mijn klas moest al gelijk langer blijven staan bij de vlag. Gister hadden 14 kinderen een brief mee naar huis gekregen met de mededeling dat hun ouders mandag op gesprek moeten komen wegens het gedrag van hun kind. Het onderhoofd wilde vingers zien van de kinderen die een brief hadden gekregen en wachtte net zo lang totdat ze van al die kinderen een vinger zag. De meester en ik moesten van haar goed controleren of alle brieven ondertekend waren als we in de klas waren, daarna mochten we naar de klas. De dag begon weer met twee preken, eerst een preek van vijf minuten van mijn mentor en terwijl hij nog bezig was kwam de meester uit de andere groep 3 een flinke preek geven. Die meester zei: ‘jullie gedrag is onacceptabel en dit moet heel snel gaan, anders wordt je van school gestuurd. En dan is er geen enkele school die je nog wilt hebben, dan moet je maar op de markt gaan staan spullen verkopen. Maar ook daar zal er niemand zijn die iets van je wilt kopen. En het ergste is nog dat er ook meisjes mee zijn gaan doen. Van de jongens verwacht ik dit gedrag nog wel, maar van meisjes… De meester zou eigenlijk gewoon zijn spullen moeten pakken en gaan, dan hebben jullie maar een dag geen leerkracht en leren jullie niks. Eens kijken wat er dan van jullie terecht komt. En wat moet de juffrouw wel niet denken, die komt helemaal vanuit Nederland naar deze school en dan ziet ze dit. Wat moet haar beeld wel niet zijn van Suriname, en wat denk je als ze dit daar gaat vertellen. Jullie zijn een schande voor de school, iedereen die hier komt zegt dat 1a een vreselijke klas is. jullie zijn echt de vreselijkste klas van de hele school. Meester hoeft zich hier niet voor te schamen, maar jullie wel. Jullie zouden je diep moeten schamen. Als ik meester één keer hoor schreeuwen in mijn klas dan ruilen de meester en ik. Dan kom ik hier en gaat jullie meester naar 1b. En dan zullen we wel eens zien hoe snel dit afgelopen is. Dus laat ik meester niet weer horen schreeuwen in mijn klas.’

Ze begonnen vandaag met taal, dat houdt in dat ze drie rijen met woorden moeten overschrijven en dat is dan de les.

De meester zat tijdens die les gewoon de krant te lezen en te eten. Hij zit eigenlijk de hele dag achter zijn bureau en loopt nooit rond om te kijken hoe de leerlingen het werk maken. Toen ze net klaar waren kwam het onderhoofd in de klas om te contoleren wat de kinderen hadden gedaan tijdens het werken. Gelukkig voor de kinderen waren ze net klaar en mochten ze de schriften al in de tas doen, dus hoefden ze het niet aan haar te laten zien. Ook kwam ze om te vragen of wij hadden gecontroleerd of de brieven door de ouders ondertekend waren. De meester zei dat een gedeelte ondertekend was en een gedeelte niet. Hij zei dat één meisje thuis al een flink pak slaag had gehad van haar moeder, net goed. Het onderhoofd keek er goedkeurend bij en zei: ‘wat de ouders thuis doen hebben we niks over te zeggen, maar ze moeten nu heel snel manieren leren.’ En aan de kinderen die het thuis niet ondertekend hadden vroeg ze waarom ze het niet hadden laten zien. De kinderen zijn zo bang voor haar dat ze geen antwoord durven geven. De meester wees een jongen aan en zei: ‘hij heeft het ook niet laten zien, doodsbang is hij, omdat hij weet wat hem te wachten staat’ en hij moest er keihard om lachen. Echt bizar om te zien hoe ze hier met de kinderen omgaan. Er was ook een meisje wat een veel te wijde broek aanhad zonder riem. Het onderhoofd vroeg haar wat ze mankeerde toen ze met haar handen haar broek vasthield tijdens het lopen. De meester zei dat ze een riem om had moeten doen en dat ze het anders moest vastknopen met een touw. Het onderhoofd keek er minachtend naar en maakte nog een hm geluid, maar ging er verder niet op in. Aan het einde van de ochtend zei de meester nog dat als ze morgen weer geen riem om zou hebben, hij haar broek naar beneden zou trekken en alle jongens in haar broek konden kijken. Dit leverde veel gelach op bij de rest van de klas.

Mijn mentor heeft vandaag wel een stuk minder hard geschreeuwd dan anders (waarschijnlijk was hij bang dat dan die andere meester van klas kwam ruilen), maar wel regelmatig geslagen. Zelfs met een houten liniaal… Ook doet hij vaak uitspraken als: ‘het lijkt hier wel een markt’, ‘meisje wat is je probleem’ als een kind iets doet wat hem niet bevalt en ‘ik word hier zo moe van, ik ben echt zo klaar met jullie’. Ergens wel heel begrijpelijk, hij kan de klas totaal niet aan en weet ook niet meer wat te doen. De kinderen in deze klas krijgen echt nul liefde, ze krijgen alleen maar negatief commentaar. Hij heeft die dag geen compliment gegeven. Veel meisjes komen dan ook naar mij toe om me een knuffel te geven. Ik kreeg van mijn mentor in Nederland (van het eerste half jaar dan) de tip om aandacht te geven aan een kind wat een beetje teruggetrokken is , omdat dat voor zo’n kind wel heel fijn kon zijn. Dat vond ik wel een heel goed idee dus heb ik vandaag regelmatig bij een heel lief jongetje gezeten, hij doet eigenlijk nooit wat fout, maar krijgt geen aandacht van de meester. Ik heb hem wat geholpen en gezellig met hem gepraat. Ook heb ik de kinderen weer veel complimenten gegeven als ze iets goed deden.

Die avond heb ik een klamboe opgehangen, dit was nog een behoorlijke uitdaging aangezien er niet echt een plek is waar ik hem makkelijk kon ophangen. Maar uiteindelijk is het me gelukt om de mooie roze klamboe boven mijn bed te krijgen. Ik heb deze klamboe geërfd van een huisgenootje die weer in Nederland is, zalf had ik natuurlijk wel een andere kleur gekozen ;) Ik was weer heel moe en heb mezelf met moeite tot half elf wakker gehouden. Daarna ben ik gelijk in slaap gevallen. Ik ben nog wel een aantal keer wakker geweest, maar uiteindelijk heb ik tot elf uur de volgende ochtend geslapen en toen had ik besloten dat ik vanaf toen maar beter wakker kon blijven al ben ik nog steeds heel moe. Verder heb ik nog niet zoveel gedaan vandaag, behalve deze veel te lange blog afmaken. Het weer is ook niet heel goed vandaag, het heeft al een aantal keer flink geregend en het waait hard. Ik moet zeggen dat ik er op mijn stagedagen niet heel veel last van heb gehad, ik zal mijn gevoel wel even hebben uitgeschakeld denk ik. Vandaag (vrijdag) kwam het wel even binnen wat er allemaal gebeurd in die klas, zeker toen ik ook nog een heel lief berichtje kreeg van mijn vorige stageklas in Nederland. Wat mis ik dan die lieve schatjes uit 3/4 waar ik maar hoefde te dreigen dat ze een probleem hadden als ze bij nul niet stil waren en wanner ik begon te tellen van drie naar nul ze allemaal bij drie allemaal al stil waren. Echt een wereld van verschil hoe ze daar en hier met kinderen omgaan. Wat hebben de kinderen in Nederland het toch goed op school, dat besef ik nu wel heel goed. Ze krijgen over het algemeen werk op niveau en hoeven zeker geen half uur stil aan een tafel te zitten wachten als ze klaar zijn met hun werk. Ze krijgen les in een veel veiligere omgeving, ze hoeven zeker niet bang te zijn dat ze geslagen of uitgelachen worden wanneer ze iets fout doen.

Ik had donderdag wat mailcontact gehad met de docent in Nederland die over de stages in Suriname gaat en in februari ook langskomt. Ook hij vindt dit gelukkig geen werkbare leerplek voor mij. Hij gaf aan dat het niet de bedoeling is dat ik naar Suriname ben gekomen om een klas op orde te brengen, ik ben volgens hem geen Nederlandse wonderdokter. Het schoolhoofd had al aangegeven dat ik ze maar flink moest aanpakken. Het onderhoofd gaf donderdag aan dat maandag de gesprekken met de ouders over het gerag zijn en dat het daarna wel zal verbeteren. Het komt goed volgens haar, aangezien ze zelf al aangeven sinds oktober met deze groep bezig te zijn, heb ik hier niet heel veel vertrouwen in… Dinsdag heb ik om 7:15 een gesprek met het schoolhoofd en hoop ik een andere klas te krijgen. Maar ik ga nu eerst lekker weekend vieren. Ik heb overigens nog geen spijt van het besluit om naar Suriname te gaan, verder heb ik het hier heel erg naar mijn zin.