“Once you replace negative thoughts with positive ones, you’ll start having positive results.”

Vrijdag heb ik zoals ik in mijn vorige blog al geschreven had lang geslapen en veel gelegen, omdat ik heel erg moe was. Ik had veel last van de muggenbulten die enorm waren geworden en liep telkens te koelen met ijswater in de hoop dat het nog iets zou helpen.

Een huisgenootje zag dit en zei gelijk dat ik een allergische reactie had en een allergiepil moest nemen, altijd handig een arts in huis ;) Helaas was de apotheek toen al dicht dus moest ik daar nog een dagje mee wachten. Die avond zijn we met alle bewoners van het prinsessenhuis plus wat anderen uit eten gegaan omdat er dit weekend vier prinsesjes naar huis gaan. Het was een hele gezellig avond. Die dag kreeg ik ook mijn onderwijsarrangement terug die ik voordat ik weg ging al moest inleveren. Ik moet nog één ding aanvullen voordat ik mijn cijfer krijg, maar dan krijg ik wel een 8,5. Ik was echt oprecht voor een zes zonder stress gegaan (jaa ik leer het wel), maar een 8,5 met weinig stress is natuurlijk ook prima.

Zaterdag ben ik eerst even naar de apotheek gegaan om allergiepillen te kopen. Ook dat gaat heel anders dan in Nederland. De apotheker liet pillen zien die voor hooikoorts en andere allergieën waren. Toen ik vroeg of ze ook zouden helpen tegen de muggenbulten en het even liet zien, verzekerde ze me dat dit zou helpen. Nou, dat moet ik dan maar meenemen. Ze pakte één stripje uit het doosje en gaf het aan me. Waar je in Nederland nooit medicijnen meekrijgt zonder bijsluiter doen ze daar hier dus niet zo moeilijk over. Het scheelt overigens wel geld, je betaalt dan ook per stripje en aangezien ik hoop dat dit de enige keer is dat ik ze nodig heb, is dit wel een prima oplossing. Ik mocht er één per dag nemen totdat het over was. Zo gezegd, zo gedaan. Thuis heb ik een pil genomen en binnen een uur begonnen de plekken al een heel stuk kleiner te worden en was ook de jeuk opeens weg, topspul! Verder stond deze dag in het teken van afscheid nemen van de huisgenootjes die weg gingen. ’s Avonds kregen we alweer een nieuw huisgenootje en ook de komende week gaan er nog huisgenoten komen.

Zondagochtend ben ik even met het nieuwe huisgenootje naar de supermarkt gegaan zodat zij geld en eten kon halen. En als ik daar dan toch ben kan ik maar beter ook wat SRD’tjes uit de muur toveren. Die middag vonden we het tijd om de toerist uit te hangen en zijn we met z’n vieren naar de palmentuin geweest. Dit is een tuin die vol staat, met je raad het nooit, palmbomen.

Vanaf daar zijn we doorgelopen naar de waterkant waar ik schaafijs op heb. Ze schaven dan een stuk ijs van een groot blok af en doen daar zoete siroop en wat water bij. We wilde graag wat eten bij de waterkant, maar helaas was het restaurantje waar we stonden dicht. We vroegen aan een meneer waar we lekkere roti konden halen, nou dat wist hij wel. Hij heeft voor ons op een briefje getekend hoe we moesten lopen, dus we konden op weg. We liepen gelijk goed en niet veel later hadden we het restaurant met, volgens die meneer, lekkerste roti van Paramaribo gevonden. Onderweg kwamen we nog langs de plek waar de moskee en synagoge naast elkaar staan, dat kan hier gewoon zonder dat daar moeilijk over gedaan wordt. De roti was heerlijk en vanaf daar hebben we weer een taxi naar huis genomen.

Maandag heb ik weer een rustig dagje gehad. Ik heb wat wasjes geraaid, foto’s uitgezocht en wat andere kleine dingetjes. ’s Middags ben ik nog even met twee huisgenootjes naar het centrum gegaan om wat spullen voor in ons huis te kopen. Onze huisbaas denkt dat wij in de keuken geen handdoeken, theedoeken en schuursponsjes nodig hebben, maar hier denken wij toch iets anders over. En als we dan toch in het centrum zijn kunnen we gelijk nog even bij wat andere winkels kijken. Op de weg terug naar huis kwamen we langs de McDonalds. Hier konden we natuurlijk niet voorbij lopen zonder even een ijsje te halen. Koken is iets wat ik hier niet zo vaak doe (lees nooit). Op vijf minuutjes lopen zit Monica, hier had ik al veel goede verhalen over gehoord, dus besloot ik om met een huisgenootje daar eten te halen. Ik had een bak nasi voor maar 15 SRD, omgerekend ongeveer €1,60, waar ik twee dagen van kan eten. Daar ga ik dus zeker niet voor koken, we hebben hier nog een heel ouderwets gasfornuis wat je moet aansteken met een aansteker om een vlam te krijgen. Ook hebben we weinig pannen, er zijn een paar koekenpannen, één kleine steelpan waar je voor maximaal twee personen pasta in kunt koken en één mega pan. Ik ben dan ook nog niet verder gekomen dan het bakken van een ei, het koken van noedels met behulp van de waterkoker, het opwarmen van knakworst in de magnetron en natuurlijk uit eten gaan of afhalen.

Dinsdag had ik weer stage. Voor schooltijd had ik een gesprek met het schoolhoofd, dit heeft helaas weinig opgeleverd. Het komt erop neer dat ik mijn onderzoek in deze klas niet kan uitvoeren, al denkt hij van wel. De kinderen kunnen nog helemaal niet zo goed lezen en dan wordt het best lastig om de leesmotivatie te vergroten.. Ik heb hem nog gevraagd waarom ik in deze groep ben geplaatst. Hij gaf aan dat de ander groepen al een stagiaire hebben gehad en dat ze het zoveel mogelijk over de school verdelen. Over mijn mentor zei hij het volgende: ‘De meester is in het begin te lief geweest voor deze klas, hierdoor is deze klas nu zo. Het is niet zo dat deze leerkracht pas is afgestudeerd, hij heeft al heel veel ervaring. Hij heeft eerst een tijd voor de eerste klas gestaan en is toen godsdienst gaan geven op de middelbare school en sinds oktober is hij weer terug in de eerste klas. Ik wil niet zeggen dat hij laks is, maar misschien is hij een beetje vergeten hoe het allemaal moet.’ Het schoolhoofd geeft aan dat het een drukke groep is, maar dat de leerkracht ook op een andere manier les moet geven. Zo hangt er bijvoorbeeld niks aan de muur terwijl er een honderdveld, letters, schrijfletters en lange/korte/tweetekenklanken moeten hangen. Hij benadrukte nogmaals dat ik hem hier goed bij kan ondersteunen.

Ik heb nogmaals aangegeven dat ik dit een hele lastige groep vind. Daar gaf hij me wel weer gelijk in, maar hij zei dat ik straks (als ik afgestudeerd ben) ook zelfstandig voor de groep moet staan. Ik heb toen aangegeven dat ik in Nederland al veel zelfstandig voor de groep heb gestaan, maar nog nooit met dit soort problematiek te maken heb gehad. Hij zei dat ik dan misschien toevallig een lieve klas heb gehad en dat dit dan een goede leerschool is voor als ik straks een moeilijke groep krijg, dan weet ik hoe ik daarmee om moet gaan (niet dat we in Nederland dit soort groepen 3 hebben, maar oke). Hij zegt zelf dat dit een probleemklas is.

Maandag zijn er veel ouders op gesprek geweest wegens het gedrag van hun kind. Ze hebben nu een beloningssysteem bedacht waarbij de kinderen voor en na de pauze een stikker/stempel kunnen verdienen als ze acceptabel gedrag vertonen.

Het schoolhoofd gaf aan dat ik het nog even aan moet kijken, het heeft allemaal tijd nodig, maar het komt met deze klas wel goed. Toen ik zei dat ik het nog wel één week wil aankijken en vroeg of ik naar een ander klas mag als het deze week niet beter gaat zei hij dat ik vooral niet negatief moet denken en dat hij niet op de zaken vooruit wil lopen. We moeten positief blijven denken en het komt allemaal goed, juist..

Na een tijd kwam ik buiten het lokaal het schoolhoofd tegen die vroeg hoe het nu in de klas gaat. Ik zei dat het een heel klein beetje beter ging, hij zei: ‘zie je nou wel, het gaat gewoon in hele kleine stapjes, maar ze komen er wel.’ Even later kwam hij in de klas om ook aan de meester te vragen of het nu beter ging. Hij zei dat het een stuk beter ging en het schoolhoofd gaf de leerlingen een compliment (zeer bijzonder op deze school). Hij zei dat hij al vaak in de klas was geweest om te vertellen dat het beter moest, maar dat ze nu ook mochten horen dat hij zag dat het beter gaat. Ze zouden daarom allemaal van hem een stempel krijgen aan het einde van de dag. Toen er een aantal leerlingen zeiden dat sommige kinderen toch vervelend waren geweest (slaan, schoppen, niet luisteren) zei het schoolhoofd dat deze kinderen dan morgen wel lief zouden zijn. Top systeem dit…

Ik weet niet of ze nog en stempel hebben gekregen want om elf uur ben ik ziek naar huis gegaan. Ik was echt ziek, kreeg opeens buikgriep. Toen ik me bij het kantoor waar het schoolhoofd en het onderhoofd ging afmelden vroegen ze wat ik had. Ik zei dat ik iets in de richting van buikgriep had en ze zeiden gelijk dat ik het even moest laten nakijken bij de dokter. Waar we in Nederland absoluut niet voor zulke kleine dingen naar de huisarts gaan, is dat hier blijkbaar normaal ofzo.. Ik zei dat ik een huisgenootje heb die als arts werk, dus dat ik het wel even aan haar zou vragen. Het onderhoofd keek verbaasd en zei dat ze dat ook wel zou willen, een huisarts in huis. Het schoolhoofd was nog wel zo sociaal om een taxi voor me te bellen. De taxi zou zo voor komen rijden, dus liep ik maar vast naar het hek. Het onderhoofd benadrukte nog dat ik me goed moest laten onderzoeken door een dokter. Vond ik niet zo nodig. Thuis ben ik op bed gaan liggen en na een tijdje geslapen te hebben, voelde ik me al een heel stuk beter. Waarschijnlijk was ik gewoon even ziek van alle stress en spanning die dit hele gedoe me heeft opgeleverd. Na een rustig middagje waarbij ik nog veel gelegen heb, ben ik maar even niet wezen sporten en redelijk op tijd naar bed gegaan. Ik heb nog wel mijn hangmat opgehangen en daar nog even heerlijk in gelegen.

Woensdag ben ik nog een dagje thuis gebleven, je moet natuurlijk wel goed uitzieken en kunnen ontstressen ;) Ik heb niet heel veel gedaan, behalve lekker lang in mijn bed liggen om vervolgens nog een tijd in mijn hangmat te liggen. Toen ik al best een tijdje in mijn hangmat lag met mijn oortjes in besloot een man dat het wel een leuk idee was om onze buitendeur nog een keer te verven. Om niet van deze heerlijke geur te hoeven genieten, moest ik maar verplicht naar binnen gaan. Dinsdagavond hebben we weer zes nieuwe huisgenoten gekregen, dit keer zijn het Belgen. Twee van hen gaan over acht dagen door naar een andere plaats, maar de rest blijft hier wel een paar maanden. Wij hadden bedacht dat het wel leuk zou zijn om met ze uit eten te gaan. We wilden graag drie taxi’s hebben maar het lukte maar om twee taxi’s te krijgen, dat werd dus even proppen. Het was wel heel gezellig met z’n vieren op de achterbank. Na een lekkere saoto soep bij blauwgrond zijn we met drie taxi’s weer terug gegaan. Morgen heb ik nog een dagje stage en dan is het alweer weekend.