“No one looks back on their life and remembers the nights they got plenty of sleep.”

Donderdagavond stond ik om tien uur klaar voor vertrek naar Blanche Marie. Samen met twee Belgen, Lien en Nathan, gids Dick, een kok en een chauffeur gingen we in een klein busje op avontuur. Er was ons een rit van negen uur beloofd. Nu is een rit van negen uur over een goed geasfalteerde weg prima te doen, maar over een onverharde weg is het nogal een uitdaging. Het was leuk geweest als ik kon zeggen dat ik de rit als een roosje geslapen heb, maar helaas. Na een uur over een asfaltweg te hebben gereden kwam het de bauxietweg, een weg van zand met daaroverheen een laag bauxietafval zodat auto’s meer grip hebben.

Op het onverharde stuk en is er van slapen weinig terecht gekomen. Het was al een tijdje droog geweest, dus de weg was erg stoffig, als er een tegenligger aankwam moesten alle ramen snel dicht om te voorkomen dat wij oranje zouden worden. Onze gids hoopte dat er snel regen zou komen zodat er minder stof zou zijn. De beloofde negen uur was een wat optimistische inschatting. Ook al reed de chauffeur goed door en heeft hij slechts één keer een korte pauze genomen. De laatste uurtjes reden we in het licht, al vrij snel spotte onze gids Dick twee ara’s in een boom en niet veel later zag hij een toekan zitten.

De twee mooiste vogels van de jungle kan ik nu ook van mijn lijstje strepen :) Na tien uur rijden kwamen we rond acht uur bij ons kamp aan waar de kok gelijk het ontbijt ging maken. We hebben onze hangmatten opgehangen en de chauffeur viel gelijk als een blok in slaap.

Na het ontbijt was het tijd om naar de waterval te lopen, waar we foto’s van een mooie grote waterval hadden gezien, bleek het nu een heel klein stroompje te zijn.

Dan moeten we maar op de waterval gaan klimmen, na wat geklauter hadden we een mooi uitzicht op een soort maanlandschap boven de waterval. Dick werd op zijn wenken bediend, hij had die ochtend gezegd dat hij graag wat regen wilde hebben en die kregen we ook. Na een tijdje boven de waterval gezeten te hebben en wat nat waren geworden van de regen, zijn we weer naar beneden geklommen om ons klaar te maken voor een jungletocht. Waar ik normaal tijdens het lopen door de jungle altijd over een pad kan lopen, was dat hier een beetje anders. Er was nergens een pad te bekennen, dus moest onze gids zelf een paadje kappen. Gewapend met zijn kapmes gingen we dan ook op weg. Helaas vonden we geen dieren, dus besloten we al snel terug te gaan om nog even in onze hangmatten te liggen. Al snel viel ik in slaap en een tijd later werden we allemaal wakker gemaakt door Dick met de mededeling dat de lunch klaar stond, die bestond uit rijst met kip en salade. Daarna was het opnieuw tijd om de jungle in te gaan op zoek naar dieren. Ook toen kregen we nog een buitje over ons heen, op wat spinnen en een prachtige kolibrie na hebben we helaas weinig gezien. We zijn terug naar het kamp gegaan om even wat te drinken en daarna op een andere plek de jungle in te gaan om te kijken of we daar die avond een goede kans zouden maken om dieren te spotten. Onze gids dacht dat dit een hele goede plek zou zijn en heeft gelijk een pad gekapt om het onszelf die avond wat makkelijker te maken. Eenmaal terug in ons kamp was het tijd om de koude douche uit te proberen en even in onze hangmatten te liggen. Toen ik heerlijk lag te slapen, werd ik weer door Dick wakker gemaakt met de aangename mededeling dat het avondeten klaar stond. Dit keer kregen we cassavesoep.

Onze gids is helemaal weg van slangen en kikkers en had enorm veel zin om deze te gaan spotten. Op de weg naar Blanche Marie had hij twee poelen gezien en had goede hoop om daar mooie dieren te zien. Tijdens het rijden zag Dick opeens een grote kikker in de boom zitten en moest er natuurlijk even getopt worden. Hij heeft de kikker uit de boom gehaald en we mochten hem even vasthouden. Ik heb nog geprobeerd hem in een prins te veranderen, maar helaas is dat niet gelukt.

Na een paar minuutjes rijden zag Dick zelf vanuit de auto een kleine kikker in een boom zitten. We hebben onderweg een paar keer een kikker gezien en na ruim een uur rijden waren we bij de poeltjes. Daar zaten wat minder dieren dan gehoopt, al hebben we wel een landspuntslang gezien. Volgens Dick één van de meest gevaarlijke slangen van Suriname vanwege zijn giftigheid en onvoorspelbaarheid. Na goed gezocht te hebben, werd het wel weer eens tijd om terug te rijden naar het kamp waar we pas na één uur waren. Maar Dick had nog genoeg energie om opnieuw de jungle in te gaan op zoek naar dieren die ’s nachts actief zouden zijn. Eigenlijk was ik heel erg moe, maar ik had het niet aangekund als zij een jaguar zouden spotten en ik er niet bij zou zijn. Om half twee gingen we dan ook vol goede moet de jungle in om opnieuw een poging te doen tot het spotten van grote dieren. Al snel kwamen we een grote pad tegen die zich heel dik kon maken.

De jaguar hebben we niet gezien, het waren vooral spinachtige dieren. Onderweg liepen we langs een grot waar we in zijn geweest, daar hebben we een vogelspin zien lopen. Ik kan me niet herinneren dat ik die eerder heb gezien, dus dat was weer iets om van het lijstje te strepen.

We hebben het pad net zover gelopen als die middag en besloten toen om weer terug te gaan naar het kamp waar we na drie uur aankwamen. Vroeg onze gids ook nog of er heel toevallig nog iemand zo enthousiast was om een ochtendwandeling te gaan maken. Nou nee bedankt, we waren blij dat we eindelijk konden gaan slapen na het korte nachtje daarvoor. Om half vier lag ik heerlijk in mijn hangmat om te gaan slapen.

Gelukkig mochten we zaterdag uitslapen, dat hadden we ook wel verdiend na het korte nachtje in de bus en de nachtwandeling. Rond half elf was iedereen wakker en durfde de kok het aan om het ontbijt te gaan maken. Een klein uurtje later zaten we aan het ontbijt en toen de kok klaar was met het maken van de lunch gingen we op weg naar Apoera. Na een rit van drie uur hebben we daar wat rondgereden. Het is een inheems dorp waar veel verschillende soorten huizen staan waar de indianen in wonen. Om half vijf werd het wel een keer tijd om te lunchen bij een steiger, dit keer stond er rijst met kip, doperwten en worteltjes op het menu. Na de lunch zijn we naar een man gereden die in slangen handelt, daar mochten we nog een slang vasthouden.

Daarna hebben we weer een stukje door het dorp gereden naar een mooie plek voor de zonsondergang. Vanaf een steiger hadden we een goed uitzicht op de rivier en na een tijdje kwamen er een paar groepen papegaaien overvliegen. We hebben de zon zien ondergaan in Guyana.

Na de zonsondergang zijn we naar het verlaten treinstation gegaan, we reden eerst langs een plek waar één locomotief staat en hebben daar even gekeken. Daarna was het tijd om door te rijden naar het echte station. Een heel aantal jaar geleden is er door een deel van Suriname een spoorlijn aangelegd met als bedoeling om van Apoera een grote havenstad te maken en vanuit daar de spullen per trein te vervoeren. Dit is alleen nooit gebeurd en inmiddels is alles vervalen en zijn grote delen van de spoorlijn gestolen om voor andere dingen te gebruiken. De weg naar het treinstation wordt niet heel vaak gebruikt, ons busje kreeg de nodige takken te voorduren. Met het busje konden we zo het verlaten treinstation inrijden. Na een klein stukje rijden kwamen er vanuit een kamer veel vleermuizen naar een kamer aan de overkant vliegen. Bij de locomotief zijn we uitgestapt om rond te lopen, toen we bij de plaats kwamen waar de vleermuizen vlogen keken we in de kamer. We zagen daar echt duizend vleermuizen vliegen. Ook liep er een buidelrat, ik wist niet dat die dieren zo groot waren. Na een tijdje te hebben rondgelopen was het tijd om weer terug te gaan naar ons kamp. Onderweg zijn we weer bij in sloot gestopt in de hoop dit keer wel kaaimannen te spotten. Dit keer hadden we geluk, in de sloot zaten zeker vijftien kaaimannen, vooral veel kleine baby’s. Dick was wel benieuwd wat er zou gebeuren als hij één baby op zou pakken en deze geluid ging maken. Hij hoopte op deze manier de moeder te lokken, maar helaas was het een laffe kaaivrouw, haar baby maakt veel geluid en moeders bleef zich gewoon verstoppen. We hebben allemaal een babykaaiman vastgehouden en na een fotoschoot zijn ze weer teruggezet. Rond half één waren we weer terug bij het kamp en ging de kok ons avondeten maken. Vanavond stond er een feestmaal op het programma: friet met (zelf gevangen) gebakken vis. Dat was echt even waar we zin in hadden en rond een uur of twee lagen we weer lekker in onze hangmatten te slapen.

Zondag werden we om half negen wakker gemaakt met de mededeling dat we onze spullen moesten inpakken. Daarna was het tijd om te ontbijten en kregen we de tijd om rustig het busje in te laden. Het plan was om rond elf uur te gaan rijden, maar al voor half elf waren we klaar voor vertrek. Dat is iets wat ik hier nog nooit heb meegemaakt. Onderweg zouden we dit keer wel een aantal keer stoppen bij kreekjes om weer wat dieren te zoeken. Na een tijdje rijden zagen we aan beide kanten van de weg een zijdeaap in de boom zitten. Een uurtje later stak er opeens een kapucijnaap de weg over. Volgens Dick steekt een kapucijnaap nooit alleen over en hij had gelijk, al snel volgde er meer aapjes. Het was heel leuk om te zien, soms zagen we eerst een hoofdje boven een stuikje uitsteken om vervolgens de aap te zien oversteken. Na een aantal uur rijden was het tijd om te lunchen, voor de verandering was het rijst met kip en dit keer zaten er bruine bonen door. Met volle maagjes was het tijd om aan het laatste stuk van onze terugreis te beginnen. Onderweg moest er nog een keer getankt worden, aangezien er langs de onverharde weg geen tankstation is doen ze het hier vanuit een jerrycan. Er werd heel creatief van een fles een soort trechter gemaakt om ze de bus vol te krijgen. Rond negen uur waren we weer terug in Paramaribo met mooie herinneringen aan dit weekend. Ik bedenk me nu dat ik nog veel meer mooie foto’s heb, maar aangezien het nogal lastig is om ze met het internet hier op mijn blog te krijgen laat ik het maar even bij deze foto’s. Ik moet natuurlijk ook niet alles al laten zien, het zou niet leuk zijn als ik weer thuis kom en niks nieuws kan laten zien ;)

Maandag heeft het bijna de hele dag geregend. Ik heb eerst mijn kleren van het weekend gewassen en ben daarna naar Zus & Zo gegaan voor fatsoenlijk internet en een lekker broodje kip met een watermeloensapje. Ik heb vooral mijn les afgemaakt die ik voor mijn meesterstuk ga gebruiken en dinsdag moet geven. Na een hele tijd aan school te hebben gewerkt, heb ik nog even boodschappen gedaan en weer de hele avond zitten typen voor school. Dit wordt de laatste ‘hele’ stageweek voordat de kinderen paasvakantie krijgen en ik helaas alweer het land uit moet.