“The purpose of life, after all, is to live it, to taste experience to the utmost, to reach out eagerly and without fear for newer and richer experience.” — Eleanor Roosevelt

Dinsdag was mijn mentor gelukkig weer beter, bleek dat ze de waterpokken had gehad. Dat gaat in deze klas rond, er was al een meisje wat ze had en vorige week mijn mentor en een jongen. Doordat ze ziek was moest ze nog van alles regelen en ook voor mij moesten er wat formulieren worden ingevuld. Het is was de laatste echte dag voor de vakantie waarop er eigenlijk geen les meer wordt gegeven. Ze besloot dan ook dat de kinderen zichzelf en tijdje mochten vermaken zodat zij rustig met mij mijn formulieren kon invullen. Ze heeft altijd overal een hele duidelijke mening over, zo ook tijdens het invullen van mijn competentieformulier. Waar ze bij de eerste competentie gelijk een goed gaf, dacht ze daar bij de tweede competentie heel anders over. Waar normaal gesproken pedagogisch een van mijn sterkste competenties is, kreeg ik van haar een voldoende. Volgens haar was niemand op dat gebied goed, iedereen maakt wel eens een foutje dus ze zou overdrijven als ze daar een goed zou geven. Niemand is perfect, alleen God is dat. Wij mensen kunnen dat niet, haha juist…

Hetzelfde gold voor competentie vier, organisatorisch. Ze gaf een voldoende, want er is altijd wel iets wat nog beter kan dus dan geeft ze geen goed. Om vervolgens als feedback op te schrijven dat ik altijd mijn klas goed georganiseerd heb en daarbij goede afspraken met de leerlingen heb gemaakt. De leerlingen luisteren graag naar me en het handhaven van de regels heb ik keurig gedaan in de klas. Als jij haar nog kunt volgen, dan kan ik het ook ;)

Bij competentie zeven, reflecteren kwam ze ook tot een bijzondere conclusie. Mijn lessen gaan altijd goed, maar ik heb ook geluk met deze rustige klas. In een drukke klas zijn misschien weer andere dingen nodig. Omdat het altijd goed gaat heb ik eigenlijk geen feedback nodig, maar in een drukke klas had dat anders kunnen zijn dus werd het een voldoende.

Ik vond het wel heel grappig, waar ik de laatste keer in Nederland voldoendes had kreeg ik hier een goed en omgekeerd. Op het einde heeft ze nog opgeschreven dat ze vindt dat ik zelfverzekerd voor de klas sta en de leerlingen altijd alle aandacht hadden bij het lesgeven. Ook ben ik volgens haar ready om mijn eigen klas te draaien. Tot slot schreef ze op dat ik het goed gedaan heb, dat ik me heb ingezet en altijd goed heb voorbereid. Toen ze hoorde dat ik met deze beoordeling op een voldoende uitkwam voelde ze zich ergens ook wel een beetje schuldig. Maar ik heb mijn stage gehaald dus ik vond het allang prima en zei dat het niet erg was.

Na een tijdje vroegen de kinderen of ze nog wat moesten doen vandaag waarop mijn mentor antwoordde dat ze misschien na de pauze nog wel een lesje zou geven. Tot die tijd mochten ze zichzelf vermaken. Als snel kwamen er dan ook wat kinderen naar mij toe met de vraag of ze nog wat gekleurd papier mochten om mee te knutselen. Gelukkig heb ik dat meestal in mijn tas zitten, dus konden ze zich flink uitleven. Uiteindelijk hebben ze de hele dag geen les gekregen en moesten ze maar wat voor zichzelf doen. Wat ze overigens heel goed deden, de meeste kinderen gingen knutselen waarbij ze zelf bedachten wat ze gingen maken en de meeste gezellig in groepjes bij elkaar gingen zitten. Veel kinderen gingen iets voor mij maken omdat het bijna mijn laatste dag was, ik mocht dan ook vooral niet rondlopen en moest een beetje achter het bureau blijven zitten. Ook mochten de kinderen het bord versieren door er dingen van Pasen op te tekenen.

In de pauze kwam Eva nog even binnen lopen en bekeek mijn competentieformulier en de beoordeling van mijn onderzoek. Toen we rustig stonden te praten zei mijn mentor, die achterin de klas zat, opeens: jullie praten over mij he? We legde haar uit dat we vonden dat ze de mijn competentieformulier zo goed had ingevuld en de mentor van Eva hier iets meer moeite mee had. Mijn mentor zei: ik heb gewoon opgeschreven wat ik heb gezien hoor, er staan geen leugens in. Ik was er zelf bij en ik heb gezien hoe ze het deed, daar hoef ik niet over te jokken hoor. Daarna vroeg ze nog wanneer we klaar zijn met onze studie. We zeiden dat we, als alles goed gaat, in juni van dit jaar klaar zijn gevolgd door een ‘amen’ van haar kant. Ik gaf aan toch ook wel heel blij te zijn als ik afgestudeerd ben waar ze me groot gelijk in gaf, ze wist wat het is om te studeren en blijkbaar was het ook niet zo haar ding. Het was een heel rustig dagje waarbij de kinderen zich heel lief vermaakt hebben, mijn mentor en ik hadden hier toch wat meer moeite mee en vielen het laatste half uur bijna in slaap waarop mijn mentor maar besloot om bij mij te komen zitten om nog wat te praten. Ook hierbij wil ze nog wel eens verassend uit de hoek komen waarbij ze me nog een belangrijke levensles heeft bijgebracht die ik hier maar niet ga opschrijven.

’s Middags ben ik voor de verandering weer naar CY coffee gegaan om onder het genot van een ijscappuccino weer hard aan school te werken.

’s Avonds ben ik met twee huisgenootjes naar Popeye gegaan om hele lekkere frietjes te halen met kip. Op de terugweg zijn we nog even langs de printshop gegaan zodat ik nog een formulier kon printen wat stage opeens ook nog moest invullen en heb ik weer tot na twaalven aan school gezeten.

Woensdag was het mijn allerlaatste stagedag. Ze begonnen de dag, zoals altijd, met de vlaggenparade die gevolgd werd door de boeteviering omdat het bijna Pasen is. De leerlingen hadden allemaal een zonde op papier geschreven en die per klas verzameld. Alle klassen deden iets, ze zongen een liedje of deden een gebed. Alle leerlingen zouden die dag hun rapport meekrijgen en de beste leerlingen uit de zesde klas mochten naar voren komen om een speciale oorkonden op te halen dat ze hoge cijfers hadden. Ze hebben in het land een competitie wie de beste leerling van het land is. Die kinderen mochten één voor één naar voren komen en kregen een applaus van de hele school. Tja, wij vonden hier wel iets van… al moet ik heel eerlijk zeggen dat ik het ook leuk vond om te horen toen ik op de mavo als beste geslaagd was. Het grote verschil is wel dat ze er hier op jonge leeftijd al echt een wedstrijd van maken om de beste te zijn, terwijl dat zeker niet voor elk kind is weggelegd.

Daarna was het tijd om naar de klas te gaan waar de kinderen zichzelf weer mochten vermaken. Ze had toen de tijd om het conclusie formulier nog met me in te vullen waarbij er ook een leerpunt op papier moest komen. Als leerpunt heeft ze me meegegeven dat ik de kinderen meer beurten moet geven. Ik gebruik wel vaak de wisbordjes (waarop ik kan zien of kinderen het begrijpen), maar twee á drie beurten per keer geven is toch wat weinig, ik moest vooral meer van die stokjes trekken dan twee per keer. Ze heeft graag dat ik wat meer beurten geef om de leerlingen betrokken te houden, juist die snapt het systeem van de wisbordjes… of ze vindt de beurtstokjes gewoon heel leuk. Maar dit is een prima leerpunt om heel snel te behalen ;) Daarna heeft ze nog een ander formulier voor me ingevuld waar ze ook aardige dingen heeft opgeschreven wat voor mij een perfecte referentie is. De school duurde vandaag maar tot tien uur, aan het einde van de dag werden de rapporten uitgedeeld waarbij werd verteld welke jongen en meisje de beste cijfers hebben. Daarna kregen de kinderen een broodje, sap en een appel en heb ik nog getrakteerd. Voor mijn mentor had ik nog een tas met spullen, hier was ze heel blij mee. Ze zei nog dat ze heel veel van me geleerd had en dingen als de beurtstokjes ook volgend jaar weer gaat gebruiken. Het was toen tijd om vakantie te gaan vieren en wij gingen met het hele team uit eten (om 10:30) bij het pannenkoeken-en poffertjes café. Om het heel logisch te houden kregen we kibbeling met patat. Het ging gelukkig op een Surinaams tempo waardoor we het rond half twaalf hadden, maar de rest van de dag hoefde ik geen warm eten meer. ’s Middags ben ik maar weer eens met mijn goede gedrag naar de CY coffee geweest om met een goede kop tiramisu latte aan het werk te gaan. Inmiddels zit de halve Marnix daar te werken en zijn er eigenlijk ook altijd huisgenootjes of andere bekende waardoor het er altijd wel gezellig is, al zit iedereen op een ander plekje om rustig te kunnen werken. De afkickverschijnselen die ik na twee maanden geen koffie te hebben gedronken, op wat slechte oploskoffie na, zijn inmiddels weer helemaal verdwenen. Na daar de hele middag te hebben gezeten, moest ik om vijf uur weer weg zodat ze het tot restaurant konden omtoveren. Ik heb een beker ijskoffie met een broodje gehaald zodat ik thuis weer tot één uur heel hard kon doorwerken zonder in slaap te vallen.

Donderdag moest ik natuurlijk even vieren dat de paasvakantie begonnen is. Daarom ging ik met Eline, Loes en Lara naar Peperpot. Ik was er al een keer met de taxi geweest, maar dit keer besloten we te gaan fietsen. We zijn naar de waterkant gefietst om daar met een bootje naar de overkant te gaan en daar weer verder te fietsen. Na een uurtje waren we bij Peperpot waar we de fietsen hebben neergezet en zijn gaan lopen. Al vrij snel zagen we een groep aapjes over de takken springen en daar bleef het niet bij. We hebben meerdere keren groepen aapjes gezien, ook van heel dichtbij. We hebben ze zien eten, aan takken zien slingeren en ze liepen boven ons hoofd over de taken die naar de overkant van het pad gaan. Het was echt super leuk om die aapjes zo bezig te zien. Af en toe zaten ze ons ook gewoon aan te kijken en gooide ze wat takjes naar beneden.

Aan het einde van de ochtend was het weer tijd om naar huis te fietsen waar ik nog heel even de stad in ben geweest om de Surinaamse vlag te kopen. Om vervolgens thuis weer aan school te werken. ’s Avonds ben ik even snel naar de Roopram gefietst om rotirollen te halen. Daarna was het tijd om mijn tas in te pakken voor Fredberg, dit weekend ga ik voor de laatste keer de jungle in. Ergens laat op de avond, of misschien aan het begin van de nacht, is het me gelukt om mijn onderzoek in te leveren en heb ik voorlopig geen deadlines meer.

Na twee weken strijden en veel te korte nachten is het nu eindelijk tijd om vakantie te vieren. Fijne paasdagen!