‘’Travelling is like falling in love, you are less critical and only see the nice things.’’

Vrijdag was het voor de laatste keer tijd om de jungle in te gaan, en wel naar de Fredberg. Om half acht stond ik bij het kantoor van Su4you waar we met een grote groep een uurtje later op weg gingen. Na een rit van ruim vier uur met de nodige tussenstops kwamen we aan in het basiskamp waar we onze lunch kregen. We kregen allemaal een bakje met wraps waar wat kip en groente inzat. Omdat we met een groep van 22 waren, werden we in tweeën gesplitst. Ik zat in de eerste groep, die bestond uit tien Nederlanders, die gelijk die middag de berg op ging. Met de bus werden we naar de parkeerplaats gebracht en vanaf daar moesten we lopen. We begonnen gelijk met een klim die volgens de gids een kwartier zou duren. We moesten over een bospad omhoog lopen en soms over stenen klimmen. Toen we na een minuut of tien weer op een vlak stuk liepen en aan de gids vroegen of dit het was, zei hij dat we het eerste stuk klimmen al gehad hadden. Niet veel later konden we een zijpaadje in waar we de Fredberg konden zien en we door kregen dat we nog een heel stuk moesten lopen.

Ik liep bijna vooraan en de gids had het tempo er lekker inzitten, want ja: alles hier is tempooo! https://www.youtube.com/watch?v=jnv-kW-428g (oke het enige stukje wat wij hier altijd zingen is het refrein). Tijdens het lopen door de jungle had de gids twee regels: Trek nooit aan een liaan, voor je het weet breekt hij af en valt hij op je kop en steek nooit een stokje in een gat, misschien komt er wel een giftige slang uit of een groep rode mieren. En eigenlijk had hij ook een derde regel: Het is niet koud in Suriname, maar fris.

Na een tijd lopen zagen we een groep spidermonkeys in een boom zitten die het wel leuk vonden om takjes op ons te gooien. Ze begonnen met het gooien van wat kleine takjes richting ons waarbij het ze zelf lukte om mijn schouder te raken. Daarna werden de takken iets groter en moesten we snel doorlopen voordat het gevaarlijk werd.

Het was een avontuurlijk tochtje waarbij we regelmatig over een boomstam moeten lopen om droog over een slootje te komen. Al snel moesten we even stoppen om wat te eten voordat we aan het tweede stuk klimmen begonnen waar een gemiddelde tijd van een half uur voor staat. Om ons nog even wat moed in te spreken zei de gids dat hij er pas met een groep anderhalf uur over had gedaan. Maar snel als wij zijn stonden we na een klim van twintig minuten al boven waar we even konden uitrusten. We waren in twee uur en een kwartier op de berg wat best snel is. Daar waren een heel aantal draagmieren bezig om blaadjes te verplaatsen om er iets moois van te maken. Toen iedereen een beetje was bijgekomen van de klim liepen we naar een uitzichtpunt waar we heel mooi op de jungle keken. Daar hebben we een hele tijd genoten van het uitzicht om vervolgens naar het andere uitzichtpunt aan de andere kant te kijken. Daar zagen we de zon mooi ondergaan.

Inmiddels was het wel eens tijd om te gaan douchen wat hier nog wel een uitdaging was. Er stond alleen een bak met regenwater en er was nergens een plek om je even om te kleden, dus we stonden daar gezellig in onze bikini’s. Daarna was het weer tijd om te eten, dit keer kregen we rijst met vis en groente. Na het eten zijn we weer naar een van de uitzichtpunten gegaan om sterren te kijken. Ik was helemaal gesloopt (had al twee weken veel te weinig geslapen) dus om half tien lag ik in mijn hangmat om te gaan slapen.

Zaterdag zijn we met een deel van de groep al vroeg naar het uitzichtpunt gegaan in de hoop nog iets van de zonsopkomst te zien. We hebben allemaal in een trui geslapen (zoals altijd in de jungle), dus in Suriname kan het best koud zijn, al dacht onze gids hier nog altijd anders over. Het was best wel bewolkt en het was vrij mistig wat wel een mysterieus gezicht opleverde.

Na een tijdje begon de zon het wat meer te proberen en konden we een aantal mooie foto’s maken. Toen we zaten te kijken zagen we opeens een spidermonkey van boom naar boom slingeren. Niet veel later vlogen er twee ara’s langs. Er was ons om half uur een ontbijt beloofd, maar een uur eerder kwam de gids ons al halen met de mededeling dat het ontbijt voor ons klaar stond. Na het ontbijt moesten we onze junglekleren weer aan doen om naar een ander uitzichtpunt te lopen. Vlak voor het punt zat een ara op een tak, ik had het geluk dat ik bijna achter de gids liep en hem nog kon zien voordat hij wegvloog. We hebben een tijd bij het uitzichtpunt gezeten voordat we weer terug liepen. Dit keer koos de gids voor een snelle route waarbij we het laatste stuk heel steil omhoog over de rots moesten lopen. Daar mochten we weer even uitrusten en toen was het alweer bijna tijd om naar beneden te lopen. Maar voordat we dat deden, hebben we nog een hele fotoschoot bij het andere uitzichtpunt gedaan met de Surinaamse vlag. Om elf uur was het echt tijd om te gaan lopen, het eerste stukje was vrij steil naar beneden waarbij we ons konden vasthouden aan de touwen die naast het pad hingen. De gids had er weer een nieuwe regel bij: Je mag alleen op je bed, in een hangmat of als het uitkomt op een jongen vallen. Oftwel, niet uitglijden dus. Na een tijdje kwamen weer bij het stuk waar we gewoon door de jungle konden lopen. Ik zat weer in de voorste groep en na een tijdje keek onze gids achterom om te kijken of iedereen het nog bij kon houden. Wij liepen met ongeveer vijf nog achter hem en de rest liep daar een stukje achter. Onze gids zei: we zijn een sneltrein, we lijken de Thalys wel. Ook de rest van de wandeling hielt hij het tempo er lekker in. Na een wandeling van ongeveer twee uur stonden we weer op de parkeerplaats waar al twee busjes stonden te wachten om ons terug te brengen naar het basiskamp. Daar stond de lunch, die bestond uit bami met kip en kousenband al voor ons klaar. Na het eten mochten we doen wat we wilden en zijn we heerlijk in de kreek gaan zitten om lekker af te koelen. Voor het avondeten hadden ze iets Nederlands/Belgisch bedacht, patat met frikandellen, kroketten en bitterballen. De kroketten en bitterballen smaken hier wel heel anders, maar dit was wel weer een feestmaal. ’s Avonds was het tijd voor een wandeling opzoek naar slangen en spinnen. We hebben weinig dieren gezien, maar na een tijd had de gids toch nog een vogelspin gevonden. Als we wilden mochten we de spin even vasthouden en het leek mij wel leuk om hem even te voelen. De gids zetten hem op mijn hand en al snel liep de spin over mijn arm naar mijn schouder om vervolgens over mijn rug te lopen. Daarna durfde meer het aan om de spin vast te houden en toen de gids hem weer had, zetten hij de spin in zijn haar. Dat vond ik wel een leuk idee en ik vroeg aan hem of ik dat ook mocht. Hij vond het geen probleem en zette de spin in mijn haar, dus ik had een leuke haaraccessoire. Toen we weer terug bij het basiskamp waren hebben we nog een hele tijd bij het kampvuur gezeten voordat het tijd was om een bed op te zoeken.

Zondag was het eerste paasdag die we op een mooie plek mochten vieren. Als ontbijt had onze kok pannenkoeken gemaakt en waren er gekookte eieren en vers fruit. Daarna ging een groepje vissen waar ik een tijd bij heb gekeken, ze hebben aardig wat visjes uit de kreek gehaald. Verder hebben we rustig aan gedaan en wat gezeten totdat er opeens wat kapucijnaapjes in een boom liepen, er was er zelfs één met een kleintje op zijn rug. Een tijd later zat er ook nog een grote vogel in de boom te kijken naar wat visjes die op de rots laten die de andere groep gevangen had.

Ik had wel zin om voor de laatste keer een wandelen en toen ik dat zei wilde iemand uit de groep en een gids nog wel even mee. Er waren wat aapjes te horen, maar ze hadden geen zin om zich te laten zien. Op de terugweg kwamen we Fred tegen die met een groep volgelaars vogels aan het spotten was. Lisan en ik mochten een paar keer door zijn lens kijken om zo de vogels goed te kunnen bekijken. Toen we weer terug waren in het basiskamp stond de lunch al voor ons klaar die uiteraard uit rijst en kip bestond, dit keer met pompoen. Daarna was het tijd om weer in de bus te stappen en terug te rijden naar Paramaribo. Op de heenweg hadden we muziek van iemand uit de groep die toen voorin zat, de gids wilde graag weer muziek en vroeg haar telefoon. Maar die van haar was leeg, dus heb ik de mijne gegeven. Ik had de afspeellijst songs to sing in the shower aangezet, als je deze nog niet hebt DOWNLOAD DEZE. Het is dan gegarandeerd een feestje, maakt niet uit of het voor een gezellig avondje op het balkon is of voor een gezellige rit in de bus. Al snel begon het hard te regenen, maar dat mocht de pret niet drukken. Ramen dicht, airco aan en doorzingen en feesten maar. Na een gezellige rit van een kleine vier uur waren we weer in Paramaribo waar ik door de buschauffeur naar huis ben gebracht. Daar heb ik gegeten, gedoucht en nog wat met huisgenootjes gezeten en toen snel mijn bed opgezocht.

Nog even de regels van de jungle:

Trek nooit aan een liaan, voor je het weet breekt hij af en valt hij op je kop.

Steek nooit een stokje in een gat, misschien komt er wel een giftige slang uit of een groep rode mieren.

Je mag alleen op je bed, in een hangmat of als het uitkomt op een jongen vallen.

Het is niet koud in Suriname, maar fris.