“…adventures don’t come calling like unexpected cousins calling from out of town. You have to go looking for them.”

Maandag was het tweede paasdag, dus iedereen in het huis was gezellig vrij. Die nacht was ik al een aantal keer wakker geworden en hoorde ik elke keer dat het flink regende. Ook ’s ochtends regende het nog hard. Zo hard dat er in onze straat al wat grote plassen stonden en ons zwembad overstroomde. We besloten met een aantal om maar met ons goede gedrag aan school te werken, want ja wat moet je anders als het regent? Met z’n vieren hebben we onze regenjassen aangetrokken en een taxi gebeld. Toen we van de trap afkwamen stond onze halve ‘tuin’ blank waardoor we met onze voeten volledig onder water stonden. Met de regenjassen nog aan zijn we in de taxi gestapt die ons naar Zus&Zo heeft gebracht. Daar heb ik met een kopje cappuccino mijn competentieformulier ingevuld. Ook de lunch, die voor mij bestond uit een tosti hawaii, hebben we daar besteld. Halverwege de middag hadden we wel weer genoeg gedaan en hebben we de taxi naar huis genomen. Het regende nog steeds en veel straten stonden onder water. Het leek ons wel een heel leuk idee om onze bikini aan te doen en dan op een luchtbedje door de straat te drijven, maar helaas stond er in onze straat niet zoveel water en we hadden ook geen zin om heel ver te lopen op zoek naar een plek waar het veilig zou kunnen. Om onszelf nog een beetje te vermaken ben ik met Charlotte n Magan naar de Hermitage mall gegaan om wat te winkelen. Ook op de weg daarnaar toe stonden veel straten helemaal blank, zo erg dat de chauffeur regelmatig de ramen dicht deed om te voorkomen dat het water in de auto kwam.

Ze hadden niet echt leuke dingen, maar ik heb wel een fles perfect krul shampoo van Andrelon gekocht, als je krullen maar goed zitten ;) Als afsluiting hebben we nog even een McFlurry gehaald en toen probeerden we een taxi te krijgen wat absoluut niet mee viel. Ze hadden allemaal geen wagens beschikbaar, maar na het heel vaak te proberen is het ons toch gelukt. ’s Avonds zijn we met bijna het hele huis uit eten geweest bij Soeposo waar ik weer pindasoep had. Daarna wilden we met een groot deel naar de waterkant waar een feest was, maar opnieuw lukte het niet om een taxi te krijgen. Na heel veel pogingen is iemand van het restaurant voor ons naar taxi’s gaan bellen, maar ook dit was zonder succes. Ze boden aan om ons, tegen een vergoeding, met het busje van de zaak even te brengen wat wij wel prima vonden. Bij de River Side zou een feest zijn en dat wilden we niet missen. Bij het feest aangekomen bleek dat er alleen maar oudere Surinaamse echtparen waren die het grootste deel van de avond stonden te schuifelen. Wij zijn maar aan een tafel gaan zitten en hebben gezellig wat gedronken. Het was wel heel leuk om een keer een echt Surinaams feest te zien en wij hebben een gezellige avond gehad. Aan het einde van de avond lukte het wonder boven wonder wel heel snel om een taxi te krijgen die ons naar huis heeft gebracht. De meeste taxi’s reden niet omdat er te veel water op de staten stond.

Dinsdag was ik al vroeg wakker en heb ik wat wasjes gedraaid zodat ik alles schoon mee kan nemen. Daarna ben ik met Lara naar de Readytex geweest om nog wat souvenirs te kopen. Gelukkig was het weer een stuk beter en konden we weer gewoon fietsen. Daarna ben ik met Loes en Eline naar de CY coffee gegaan om nog wat dingen voor school af te maken en in te leveren, uitzending gemist te kijken en nog wat andere dingen te doen. Dit alles natuurlijk weer onder het genot van een witte chocolade latte en een ijscappuccino. Op de terugweg vroeg onze taxichauffeur of wij de bakra’s op de foto waren die het leuk vonden om de dag daarvoor op een luchtbedje in de straat te drijven. Het was een behoorlijk onderwerp van gesprek die dag en inmiddels waren wij erachter gekomen dat het water op de straat komt doordat de put zo vol zit dat het rioolwater (met alles wat daarin hoort) omhoog komt waardoor en een grote laag water op straat staat. Achteraf waren we dus heel blij dat er bij ons niet zoveel water in de straat heeft gestaan. Wij zeiden dan ook trots dat wij het niet waren en dat het nooit in ons op zou komen om zoiets idioots te doen. Jaa, dit kan toch niet, wie bedenkt dit nou.. Dat zouden wij noooooooit doen. ’s Avonds ben ik met Megan voor de laatste keer naar de Roopram geweest om roti te eten en daarna ben ik maar eens begonnen met het inpakken van mijn koffer.

Woensdag was het helaas mijn laatste dag in Suriname. Voor vandaag hadden Eline en ik iets cultureels bedacht. We hadden het plan om naar de synagoge, de moskee en een hindoeïstische tempel te gaan. Na een goede insmeersessie waren we klaar om een stukje te gaan fietsen. We liepen beneden langs Joran die spontaan besloot om met ons mee te gaan. Na een paar minuutjes fietsen kwamen we bij de synagoge waar een man buiten op een stoel zat. Hij zei dat we wel binnen mochten komen voor een rondleiding en dat hij in die tijd wel even op onze fietsen zou passen. We kregen van een andere man een rondleiding. Op de grond lag allemaal zand omdat de synagoge vroeger uit een tent in de woestijn bestond, was wel heel bijzonder om te zien.

Na de rondleiding, waarbij we ook alle bijgebouwen te zien kregen, liepen we door naar de moskee die ernaast staat. De man van de synagoge zei dat hij ook die tijd wel even op onze fietsen zou passen. Ook in de moskee kregen we een rondleiding, of eigenlijk hadden we meer iemand die met ons meeliep waar we vragen aan konden stellen.

Na dit bezoek zijn we weer op onze fiets gestapt om naar de Hindoeïstische tempel te gaan waar we zelf een rondje gelopen hebben.

Hiermee kwam er een einde aan onze culturele ochtend en zijn Eline en ik langs de hangmattenwinkel gefietst om voor haar nog een hangmat te halen. Gelukkig hadden wij totaal geen warme, zwaar bewolkte dag uitgekozen (lees: 32 graden en met de zon erbij bloedheet) dus hadden we wel een ijsje verdiend en hebben we in het centrum schaafijs gehaald. We zaten dit op het stoepje voor de Readytex te eten, er kwamen mensen langs die ons soms eet smakelijk wenste of vroegen of het lekker was, haha dat is wel iets wat ik ga missen. Ik had nog wat SRD’tjes over waarvan ik weer eens een deel bij de Readytex heb besteed. Ze hebben daar hele leuke slingers en als ik dan toch geld over heb… We zijn weer naar huis gefietst waar ik gelijk de taxi heb genomen naar het postkantoor om vast een doos met spullen naar huis te sturen. Ik heb hier twee hangmatten gekocht en was toch een beetje bang voor het gewicht en de ruimte in mijn koffer. Toen ik weer thuis was heb ik mijn laatste wasje gedraaid, feestje! Zo blij dat ik nooit meer in dat prehistorische ding hoef te wassen. Mijn laatste ‘vrije’ uur heb ik goed besteed door met Megan naar de CY Coffee te gaan om voor de laatste keer een lekkere Mokkakoffie te drinken. Vandaag begon de wandelmars, soort avondvierdaagse, en dat schijnt heel leuk te zijn om te zien. Voor de deelnemers schijnt het vrij pittig te zijn, de afstanden variëren van niet zo ver tot een kilometer of achttien. Natuurlijk moesten wij even beoordelen of het echt een spektakel was, dus besloten we met alle meiden te gaan kijken. Het was inderdaad heel leuk om te zien. Veel groepen waren verkleed of liepen in kledendracht en er was veel muziek waarop gedanst werd.

Na een tijdje kwam er ook nog een groep gekke Hollanders voorbij, of een groep Belgen die zich verkleed hadden als Nederlanders. Dit laatste vonden wij toch wel het beste idee aangezien we met drie Nederlanders stonden en vier Belgen en wij ons toch een beetje in de minderheid voelden. Na een kleine twee uur gekeken te hebben vonden we het wel weer leuk geweest en deden we een poging tot het regelen van een taxi. Het zat ons voor de verandering weer eens niet mee, want na een half uur proberen was het nog steeds niet gelukt. Ze namen niet op, hadden geen wagens beschikbaar, geen wagens in onze buurt of ze waren telkens in gesprek. Van het tankstation waar we stonden kregen we de wifi code en via de app lukte het gelukkig wel om taxi’s te krijgen. We gingen gelijk door naar Las Tias, een Mexicaans restaurant waar ik graag wilde eten. Het was nog een uitdaging om hier te komen, want het verkeer stond redelijk vast door de wandelmars. Een uur later dan gepland kwamen we, na ook nog een heel stuk gelopen te hebben, bij het restaurant waar we heerlijk gegeten hebben. Toen we uitgegeten waren was het opnieuw tijd om een taxi te regelen wat alweer niet lukte. Uiteindelijk heeft het restaurant het voor elkaar gekregen om taxi’s te regelen zodat we naar huis konden. Daar ben ik nog tot veel te laat bezig geweest met het inpakken van mijn koffer en het schrijven van een afscheidsbrief voor mijn lieve prinsesjes.