“The bad news is time flies. The good news is you are the Pilot.”

Donderdag was het helaas echt tijd om Suriname te verlaten. Om kwart over zeven stond John al op me te wachten om me naar het vliegveld te brengen. Een deel van het huis ging op trip en die vormde nog even een leuk uitzwaaicomité. Na een rit van een uur was ik al op het vliegveld om mijn koffer in te checken. Er stond een weegschaal dus had ik zelf even snel mijn bagage gewogen en mijn handbagage was een paar kilo te zwaar, ik heb maar even snel een deel bij mijn koffer ingedaan want in Suriname wegen ze heel vaak ook je handbagage. Mijn koffer had exact het maximaal toegestane gewicht en naar mijn handbagage werd niet eens gevraagd. Toen ik door de douane was zag ik dat iedereen een groen bandje om zijn handbagage had en kreeg ik toch nog een beetje stress dat ik die niet had gekregen. Gelukkig was het geen probleem en keken ze nergens naar toen ik het vliegtuig inging. Ik zat bij het raam met naast mij twee gezellige mannen. Toen ik aan het kijken was waar ik mijn backpack in de bagageruimte bovenin het vliegtuig kon leggen zei één van de mannen dat er aan de overkant nog heel veel plaats was. Hij legde mijn tas erin en zei dat we gewoon doen alsof we van niks weten totdat we het vliegtuig uitgaan. Tijdens de vlucht had de man naast mij ook genoeg te vertellen over zijn werk, iets in de richting van een speciale masseur met wat spiritueels erbij. De eerste vijf minuten was het nog wel leuk, maar daarna mocht hij eigenlijk wel weer zijn mond houden. Gelukkig keek hij zo nu en dan een stukje van een serie en kon ik naar mijn muziek luisteren. Onderweg maakte het vliegtuig een tussenlanding in Port of Spain en na een vlucht van een kleine drie uur waren we in Curaçao. Daar was ik binnen een half uur door de douane en had ik zelfs mijn koffer al. Een huisgenootje in Suriname had geregeld dat een vriend van haar me kwam ophalen en even naar mijn hostel zou brengen. Hij had eigenlijk les tot drie uur dus ik zou even op hem moeten wachten, maar om drie uur stond hij opeens voor mijn neus. Na een rit van ongeveer twintig minuten was ik bij het hostel waar ik de middag lekker rustig aan heb gedaan.

Het internet werkte perfect en ik kon gewoon uitzending gemist kijken, dus daar heb ik zeker van genoten. Dat was toch wel één van de dingen die ik het meest gemist heb in Suriname, goed werkend internet en gewoon even iets simpels kijken als je moe bent. Ik had een zespersoons kamer geboekt, maar we sliepen er slechts met twee, dat was wel even lekker rustig. ’s Avonds ben ik met Sonja, mijn kamergenootje, de stad ingegaan om de stad in het donker te bekijken en wat te drinken.

We liepen naar de pontjesbrug (koningin Emma brug), de brug van Bassie en Adriaan. En voor wie dit stukje jeugdsentiment gemist heeft, is hier nog even kort dat stukje: https://www.youtube.com/watch?v=QPWIrg_HP2Q Ik was weer helemaal gelukkig en daarna zijn we wat gaan drinken.

We hebben eerst een mojito gedronken die helemaal voor ons, met veel liefde en aandacht, werd gemaakt. Daarna hebben we nog ergens op een terrasje gezeten en een flesje ijsthee gedronken met wat gezellige livemuziek erbij.

Vrijdag ben ik met Sonja, na het ontbijt, naar de grotten van Hato geweest. Hier zijn we met de bus naar toe gegaan. Daarvoor moesten we naar de bushalte die aan de overkant van de brug is. Op dat moment moest er een boot langs, dus lag de brug aan de andere kant van het water. Er gaat dan een pontje die ons gratis naar de overkant heeft gebracht. Het ritje met de bus ging prima en na twintig minuten waren we er. Het was verplicht om met een tour mee te gaan, dus dat hebben we dan maar gedaan. Aan het einde kwamen we in een ‘fantasiekamer’ waar je met een beetje fantasie dingen in de grot kon zien. Zoals een paard met manen, een ezel met zijn mond open of een slapende reus.

Na een rondleiding van een uurtje stonden we weer buiten en hebben we een rondje gelopen door een soort van tuin waar veel verschillende bomen en cactussen stonden. Ook zagen we een aantal leguanen.

Vervolgens zijn we weer met een klein busje terug gegaan naar Willemstad. Daar hebben we even over een mark gelopen en broodjes gekocht bij de bakker. De rest van de dag heb ik het weer lekker rustig aan gedaan. Een beetje uitzending gemist kijken en alvast begonnen met het inpakken van mijn backpack.

Zaterdag heb ik mijn backpack helemaal ingepakt en ervoor gezorgd dat al mijn verhalen van Suriname echt af waren. Daarna ben ik de stad ingegaan om wat foto’s te maken en een lekker ijsje te eten.

Het was inmiddels vierentwintig uur voor mijn vlucht naar Cuba, dus leek het mij wel een goed moment om in te checken in de hoop dat ik bij een raam kon zitten. Helaas lukte het inchecken niet, dus ben ik maar weer de stad in gegaan om wat dingen te bekijken en wat winkels te bekijken. Toen ik weer in het hostel kwam, hadden we een nieuw kamergenootje uit Amerika. ’s Avonds heb ik donner kebab gehaald, dat is weer eens wat anders dan rijst met kip en de laatste dingen voor Cuba gedaan zodat ik helemaal klaar was om te vertrekken.