”Fill your life with adventures, not things. Have stories to tell not stuff to show.”

Woensdag was het tijd om naar onze tweede plaats te gaan. De bus zou om negen uur gaan en het was ongeveer een kwartier met de taxi. Volgens de eigenaar van de casa moesten we tussen half acht en acht al een taxi nemen, dus dat hebben we maar gedaan. Het was te vroeg om een ontbijt te krijgen, maar ze hadden wel een sandwiches gemaakt die we meekregen. Om half acht stond de taxi al klaar, hij riep ons om te zeggen dat de taxi klaarstond en liet ons vanaf het balkon de taxi zien. Het was een mooie oldtimer die ons even zou brengen. We waren al voor acht uur op het busstation waar we onze buskaartjes konden halen en moesten wachten op de bus die al een half uur voor de vertrektijd aan kwam rijden zodat alle spullen vast in de bus konden. Om negen uur reed de bus weg en na een reis van ruim vijf uur kwamen we rond half drie in Vinales. Vanaf het busstation was het vijf minuten lopen naar onze casa waar we gelijk een vruchtensapje kregen. Toen we onze spullen hadden neergelegd zijn we het stadje in gegaan om wat te eten en over een souvenirsmarkt te lopen. Daarna hebben een stuk langs de ‘grote’ weg gelopen en daar een ijsje gekocht om die op een muurtje zitten, naar auto’s kijkend, het ijsje op te eten. We zijn weer naar onze casa gegaan om daar op het dakterras te zitten. ’s Avonds zijn we uit eten gegaan bij een leuk restaurantje waar ik een ananas daiquiri had en een kipspies van de barbecue en als toetje nog wat pudding. Daarna zijn we weer naar onze casa gelopen om te gaan slapen.

Donderdag stond er een paardrijdtocht op het programma. We moesten om acht uur aan het ontbijt zitten en we hebben nog nooit zo’n uitgebreid ontbijt gehad. We kregen koffie, sap, brood, ei, verschillende soorten koekjes en fruit. Na dit ontbijt konden we er wel een tijd tegenaan en liepen we naar het punt waar we moesten verzamelen. Vanaf daar liepen we naar de paarden en kregen we om de beurt een paard. Ik kreeg het grootste paard wat ze hadden. Ik weet niet wat die man dacht, maar waarschijnlijk was het iets in de richting van: ik zal dat kleine opdondertje maar het grootste paard geven wat ik heb zodat ze zich ook eens een keer groot kan voelen. Met mijn benen zo ongeveer in de spagaat lukte het me om op het paard te klimmen en kon onze tocht beginnen.

We reden eerst langs een heel aantal huizen en daarna door de vallei van Vinales. Zo nu en dan moest het paard een stukje steil naar beneden lopen of weer omhoog gaan. Mijn rechter stijgbeugel was eigenlijk net iets te lang waardoor mijn voet er nog wel eens, of meestal net niet, uitvloog. Met wat moeite lukte het me elke keer weer om te blijven zitten. We reden langs velden waar zoete aardappel of ananasplanten stonden. Na een klein stukje rijden vroeg de gids of Marjoleine en ik onze zwemkleding bij ons hadden. Ik zei hem van niet, want wij wisten niet dat we ergens konden zwemmen. De gids zei dat wij dat eigenlijk ook niet zouden doen, maar dat we als enige uit deze groep bij de vier uur durende tocht waren geplaatst in plaats van de drie uur die wij geboekt hadden. Dit mochten we vooral niet tegen de rest van de groep zeggen. Nou mijn geluksdag dus, of niet… Na een tijdje kwamen we bij een meer waar we als we wilden een kwartier mochten zwemmen, er was bijna niemand die dit deed en we gingen bij het restaurant zitten wat daarnaast zat om ananassap te drinken. Na een kwartier reden we een stukje terug naar een tabaksboer. Daar hebben we gezien hoe sigaren gerold worden en mochten we een sigaar proberen. Hij werd in de honing gedoopt en aangestoken, ik proefde er vrij weinig van.Daarna kregen we nog wat uitleg over het maken van koffie en toen was het tijd om weer terug te rijden. De beloofde vier uur werden vijf uur en om twee uur waren we weer terug bij het toeristenbureau. We zouden eigenlijk om twee uur een fietstocht hebben, maar dit zagen we na een uur of vier op een paard te hebben gezeten niet helemaal zitten. Gelukkig mochten we de tour een dag later doen en konden we rustig gaan eten. We gingen naar hetzelfde restaurant als de dag daarvoor waar ik een broodje barbecuekip had. Daarna zijn we weer naar onze casa gelopen om wat kleren te wassen die we op het dakterras aan de waslijn moesten hangen. Na het doen van onze was hadden we wel een ijskoffie verdiend, dus gingen we weer naar het centrum om bij een restaurant te zitten. De lucht werd heel donker en wij waren een beetje bang dat het zou gaan regenen, dus zijn we snel terug gegaan naar onze casa om de was van de lijn te halen en weer keurig op te vouwen. Inmiddels was het tijd om te gaan eten, de dag daarvoor waren we langs een leuk restaurant gelopen waar een soort van kerstlampjes hingen, dus gingen we daar zitten. Ik had spaghetti bolognese met een, net iets te sterke, mojito. Het was nog vrij vroeg en we hadden niet zoveel zin om terug te gaan naar onze casa, dus zijn we bij een ander restaurantje gaan zitten om nog een ananassapje te drinken. Daarna was het wel tijd om weer naar de casa te gaan en te gaan slapen.

Vrijdag zaten we weer om acht uur aan een heel uitgebreid ontbijt zodat we om negen uur konden fietsen. Dit deden we samen met vier andere Nederlanders en een gids. We fietsten naar een tabaksboer waar we weer te zien kregen hoe ze een sigaar maken en hoe ze de tabak drogen.

Daarna zijn we naar een uitzichtpunt gefietst waar we coco loco konden drinken, dit kwam gewoon neer op kokoswater met op de rand van de kokosnoot wat ananas en meloen. Na het maken van wat foto’s zijn we langs een muurschildering gereden die Fidel had besteld om toeristen te lokken wat ergens dus best gelukt is (jaa soms had hij best goede ideeën). Het stelde niet heel veel voor en het leek ook niet echt op een prehistorische tekening, dus we konden al snel terug naar het dorp waar we bij een restaurant nog een ham-kaas tosti kregen.Daarna hebben we even uitgerust bij onze casa voordat we de bus konden nemen naar een grot. Voordat we daar naar toe gingen zijn we even langs de bakker gelopen om wat lekkers te halen. We vroegen of we het misschien ook mee konden nemen en dat kon. Hij deed het tussen twee plastic bordjes in een plastic tas, heel creatief bedacht, maar niet heel stevig. Tijdens het wachten op de bus hebben we het opgegeten en bleek dat één van de dingen die we hadden een tompoes was. Het was weer een hop-on hop-off bus en bij La Cueva del Indio (grot van de indiaan) zijn we uitgestapt. In de grot konden we eerst een stukje lopen en al snel moesten we in een bootje stappen om een stukje door de grot te varen. Ook bij deze grot waren er weer verschillende figuren te zien in uitsteeksels van de muren die de gids aanwees. Na een half uur stonden we weer buiten en moesten we ongeveer een uur wachten totdat de bus weer zou komen. We hebben het rondje met de bus afgemaakt waarbij we nog langs een heel mooi uitzichtpunt kwamen en weer langs de muurschildering reden.Voor onze laatste avond in Vinales leek het ons wel leuk om te gaan eten bij een restaurant met een dakterras zodat we de zonsondergang konden bekijken. Ze hadden een vrij uitgebreide menukaart waar ook taco’s met allerlei soorten vulling opstonden, die met het varkensvlees zag er het lekkers uit die we allebei besloten te nemen. De tacoschelpen waren iets anders dan we in Nederland gewend zijn, maar wel super lekker. Toen de zon onder was zijn we naar een ander restaurant gegaan om nog een ijsje te eten. Daarna was het weer tijd om onze backpacks in te pakken voor een lange reis naar Cienfuegos.