‘’How lucky I am to have something that makes saying goodbye so hard.’’ – A.A. Milne, Winnie the Pooh

Inmiddels is de winter hier toch echt begonnen, mijn eczeem is terug van weggeweest en mijn lippen beginnen zo nu en dan weer prachtig blauw te worden. Voor mij is dit de perfecte tijd om te vluchten naar een warmer land, ja ik ben gewoon niet gemaakt voor dit weer. Zondag (25 november) vlieg ik naar Sydney om voor de tweede keer op rij de winter in Nederland te ontvluchten en te genieten van de zomer. Volgens Piet Paulusma wordt het deze winter in Nederland -20, dus als ik jullie was zou ik maar vast een hele grote zak zout kopen om mee te strooien of Piet met een grote korrel (of zak) zout te nemen, dat is aan jullie ;)

Over drie dagen is het al zover, dan gaat mijn avontuur beginnen. Het belangrijkste, mijn visum, heb ik wat ook nog even gedoe was omdat ik langer dan drie maanden in het buitenland was geweest. Ik moest nog even naar Amsterdam voor een medische keuring, want je zal in Suriname maar TBC hebben opgelopen en dat zelf nog niet gemerkt hebben waardoor je de hele Australische bevolking besmet, dat zou natuurlijk jammer zijn. Gelukkig was ik kerngezond en zagen ook mijn longen er prachtig uit op de foto. Het is jammer dat het een heel duur geintje was, maar een dag later had ik mijn visum binnen en kon ik mijn vliegticket boeken.

Mijn studio is voor een jaar onderverhuurt en inmiddels bijna leeg en schoongemaakt. De laatste wasjes zijn zo goed als schoon en veel mensen heb ik al voor de laatste keer gezien (voor degene die me nog willen zien, je hebt dus nog 3 dagen). Het enige wat nu nog moet gebeuren is het inpakken van mijn backpack, wat ook nog een hele uitdaging wordt.

Waar jullie over twee weken mijn geliefde sinterklaasfeest kunnen vieren, zal dat feest voor mij helaas niet doorgaan. Omdat mijn oma weet hoeveel ik van dit feest hou, had ze speciaal voor mij een surprise afscheidsetentje (4 gangen diner) georganiseerd waarbij de halve familie nog even afscheid kwam nemen. Met natuurlijk een gedicht en een sinterklaascadeautje, zodat ik toch nog een soort sinterklaas gevierd heb. Dit doet mij weer even beseffen dat ik de liefste oma van Nederland heb en dat ik mijn leuke familie voor een jaar ga achterlaten.

Na in drie maanden tijd toch zeker 30.000 wielen in elkaar te hebben gezet, heb ik mijn laatste werkdag gehad wat ik oprecht nog jammer vond ook. Ik heb genoten van de gezellige diners met culinaire hoogstandjes die ik thuis nooit zo zou kunnen maken (ik heb namelijk geen friteuse), de lekkere lunches bij IW4, de goede gesprekken bij het koffieautomaat en alle andere gezelligheid. En het werk was ook nog eens prima, wat wil je nog meer? Ik vond het leuk, dus iedereen bedankt voor de toptijd!

Ik zal dinsdag al in Sydney zijn waar ik eerst twee vrije dagen heb voordat mijn oriëntatiedagen op donderdag en vrijdag beginnen. Na mijn oriëntatie in Sydney reis ik door naar mijn host family, zij moesten hiervoor het vervoer regelen en besloten om mij te laten vliegen. Een vlucht van wel 237 km. Dat is dus een beetje alsof je van Groningen naar Den Haag zou gaan met het vliegtuig. Tja in Nederland lachen ze je dan gewoon uit, in Australië kan het blijkbaar gewoon.

Dit was mijn laatste blog vanuit Nederland, de volgende zullen vanuit het mooie Australië zijn.

Voor degene die het nog interessant vinden staan hier mijn vluchttijden op een rijtje:

Zondag 25 november

20:50 Amsterdam – Kuala Lumpur, aankomst maandag 26 november 15:50 (Nederlandse tijd 8:50)

Maandag 26 november

23:35 (16:35 NL) Kuala Lumpur – Sydney, aankomst dinsdag 27 november 10:55 (Nederlandse tijd 0:55)

Zaterdag 1 december

12:00 Sydney – Canberra, aankomst is 12:55

(Nederlandse tijd 2:00 – 2:55)