“A journey is like marriage. The certain way to be wrong is to think you control it.” ~ John Steinbeck

Dinsdag was het tijd voor een rijles, want ik zal vaak moeten rijden als ik ergens naar toe wil of om de jongens weg te brengen. Er was me al verteld dat ik met de kinderen altijd in de grote auto moet rijden, een Mazda CX-5, dus daar hebben we gelijk maar in geoefend. Ik heb samen met mijn hostmoeder een stukje gereden wat me best heel goed af ging. Het links rijden was totaal geen probleem en ook de grootte van de auto was goed te doen. Het enige wat nog wat lastig blijft is het gebruiken van het knipperlicht, die zit namelijk ook aan de andere kant. Hierdoor heb ik twee keer de ruitenwissers mogen bewonderen wat m’n hostmum wel grappig vond, dat gebeurt haar namelijk ook altijd als ze in deze auto rijdt (in de andere auto zitten ze net zoals in Nederland). Na deze rijles had ik wat tijd voor mezelf wat een mooi moment was om Boer zoekt vrouw terug te kijken en even naar het park te gaan. Daarna hebben we samen de kinderen van het dagverblijf gehaald om naar de kerstman in het winkelcentrum te gaan. Ik had de eer om te rijden en de ingang van de parkeergarage is nogal smal, dus dat was volgens m’n hostmum een goede test voor mijn rijskills. Gelukkig ging het allemaal goed en kan ik zelfs binnen de lijnen parkeren (jaa ik was ook best trots, dus het is wel een applausje waard). Nadat de jongens een aantal foto’s met Santa hadden, was het weer tijd om naar huis te rijden, wat te spelen en weer wat speelgoed in tassen te doen voor de verhuizing.

Woensdag werden de banken en vloerkleden schoongemaakt door een bedrijf, dus moest ik de jongste alleen naar het dagverblijf brengen. Ik heb hem in zijn driewieler gebracht waarbij ik ook een stuur heb zodat ik kan bijsturen. Het ging nog verassend goed, de eerste drie seconde heeft hij nog om zijn moeder gevraagd, maar daarna heeft hij vrolijk naar de vogels gezwaaid en is hij nog een keer uit- en ingestapt om de eenden van dichterbij te bekijken. En dit alles vrolijk zonder onaardige dingen te zeggen, is ook wel eens leuk. Daarna heb ik met de oudste gespeeld totdat het tijd was om hem naar de preschool te brengen en heb na een tijdje weer op te halen en verder te spelen. De jongste heeft mijn hostmum zo laat mogelijk uit het dagverblijf gehaald zodat de bank en de vloerkleden nog wat langer konden drogen zonder dat iemand erop springt. Dus dat was lekker rustig, want toen hij thuis kwam was hij helaas een stuk minder lief. Zijn favoriete woorden zijn tegen mij: no, go away, me not like you, en I want mummy. En over het algemeen mag ik vrij weinig, dus niet naast hem zitten, hem niet in de auto zetten of eruit halen en niet mee als hij iets gaat doen.

Donderdag hebben we samen (mijn hostmum en ik) de jongste naar het kinderdagverblijf gebracht en gelijk daarna de oudste naar preschool. Ze gaven die dag een concert voor kerst waar we samen naar toe zijn gegaan. Het was heel schattig om te zien, ze waren al vrij snel weer klaar en toen was het tijd voor morning tea waarbij er voor de kinderen allemaal lekkere dingen waren en toen zijn mijn hostmum en ik al vrij snel weer gegaan. We zouden nog even langs het nieuwe huis gaan, maar daarvoor moest ze eerst alcohol kopen voor degene die het huis gebouwd heeft, dit is volgens haar de manier om alles voor elkaar te krijgen in Australië, dus als je hier ooit iets nodig hebt ;) Onderweg hebben we nog een goed gesprek gevoerd over de immigratie in Australië en in Europa en dan vooral het vluchtelingenprobleem wat wij hebben en zij niet omdat ze gewoon de grenzen dicht gooien. Ze wist zelfs wie Geert Wilders (ze was alleen de naam vergeten, ze noemde hem die ene met die grote mond en toen wist ik al genoeg) is, die willen ze hier naar toe laten komen omdat zij niet zo’n rechts iemand hebben haha. Na een tijdje kwam zelfs de Brexit nog voorbij en dit alles in het Engels, ik blijf me ook best verbazen over mezelf. Ja Marjoleine je had gelijk, deze stad is heel verantwoord voor me, kan ik lekker cultureel doen.

Het huis is heel mooi en bijna af, wat maar goed is ook want die dag daarna moesten we al verhuizen. We zijn daarna weer naar huis gereden waar ik mijn spullen weer heb ingepakt, de bedden van de jongens heb verschoond en hun kleren in een koffer heb gestopt. Na een tijdje kwam m’n hostmoeder vragen of ik het misschien oke zou vinden om de oudste alleen van school te halen. Ik vond het wel prima (ze was me eeuwig dankbaar) en heb voor het eerst alleen met de navigatie gereden wat ook geen probleem was. De oudste begon te vragen hoe je in mijn taal moet tellen en hij vraagt nog steeds regelmatig wat een woord in mijn taal is wat hij vervolgens probeert te gebruiken. Hij is er nog best goed in ook en het klinkt heel schattig.

Mijn hostmum heeft de jongste weer van het dagverblijf gehaald en toen was het tijd voor een pizzaparty op straat omdat het hun laatste avond was daar. Na het eten waren we eigenlijk wel klaar voor de verhuizing en hoefde ik nergens meer mee te helpen, maar als ik super awesom wilde zijn mocht ik de afwas nog wel even doen, want de vaatwasser was er al uit gehaald. Nou wil ik best nog wat bonuspunten, dus heb ik het laatste afwasje nog even gedaan. Toen ik het water wilde laten weglopen kwam het eronder bij het kastje en dus op de vloer er weer uit omdat er iets losgekoppeld was, haha. Ik geloof dat ze het uiteindelijk nog gefixt heeft of het tegen de volgende zou zeggen.

Vrijdag was het de grote dag waarop we gingen verhuizen. Mijn hostmum had me gevraagd of ik misschien om half zeven op kon staan zodat ik echt om zeven uur klaar zou zijn (ben ik normaal ook, maar toch even voor de extra zekerheid), want de inpakkers zouden tussen zeven en half acht al komen om alle spullen in dozen te doen. Wat ik overigens best een hele luxe vind dat er gewoon bedrijven zijn die dat komen doen, had ik nog nooit van gehoord, maar het maakt je leven al een stuk makkelijker. Ik heb de oudste weer naar preschool gebracht en daarna moest ik naar de overburen waar de jongste al was. Daar heb ik koffie gedronken en wat gespeeld totdat mijn hostdad weer thuis was uit Amerika en gelijk kon helpen met verhuizen. En toen was er ook nog eens stress over de vloer die niet goed genoeg gedroogd was en was het nog maar de vraag of we er ’s nachts wel konden slapen. Ik ben samen met de jongste naar het café gegaan om voor hem een milshake te halen en voor m’n hostparents en mij koffie. Daarna moest ik met de jongste naar een ander huis om tv te kijken totdat het tijd was om de oudste weer van de preschool te halen. De jongste had hier helaas niet heel veel zin in en heeft de hele weg gehuild en om zijn moeder gevraagd. Toen ik hem uit de auto wilde halen vond hij dat ook geen goed idee en rende hij snel naar de andere kant, dus ik ben om de auto gelopen om hem er daar uit te halen, maar toen rende hij weer naar zijn kant, hahaha heel slim en grappig, maar helaas voor hem ben ik sterker en had ik hem er zo uit getild. Kon hij niet heel erg waarderen (nog meer huilen, schreeuwen, slaan, schoppen), maar na een halve minuut kreeg ik al kusjes om mijn hand en was het allemaal weer goed. Ik heb de jongens nog een tijd in de speeltuin laten spelen en toen zijn we weer terug gegaan naar dat huis om tv te kijken en nog wat te spelen. Dit zou eigenlijk maar voor even zijn zodat mijn hostmum iets van spullen voor het diner kon halen en snel langs het nieuwe huis kon gaan, maar dat werd bijna twee uur totdat ze terug kwam met eten van de KFC (en heel veel sorry’s). Daar had je mij en de kinderen best gelukkig mee, dus ik vond het allang prima. Daarna heeft ze daar de kinderen nog in bad gedaan, want in het nieuwe huis hebben ze nog geen gordijnen voor de ramen dus iedereen kan zo de badkamer inkijken. Toen was het eindelijk tijd om naar het nieuwe huis te gaan en hadden mijn hostmum en ik nog een leuke rit naar huis met de kinderen. Die willen graag van alles weten waarom iets zo is, dus waarom heeft een dinosaurus stekels, waarom bijt een krokodil en ga zo maar door. En als je daar een antwoord op geeft komt de volgende waaromvraag of een ander soort intelligente vraag. Regelmatig heb je het antwoord daarop al gegeven en vragen wij ons af of ze wel luisteren, volgens mijn hostmum is dat de reden dat ouders alcohol nodig hebben. Na een tijdje alle why vragen gehoord te hebben, hielden we het allebei niet meer en moesten we er keihard om lachen. In het nieuwe huis hebben ze de kinderen zo snel mogelijk naar bed gebracht, want die waren doodop en wij eigenlijk ook. Ik heb ook eindelijk al mijn spullen uitgepakt en een plekje in mijn nieuwe kamer gegeven.

Zaterdagochtend was ik al vroeg wakker, ik moet voor een van de ramen nog een rolgordijn krijgen en het is hier al best vroeg licht. Om half zeven kwam de oudste ook nog even naar mijn kamer om me een goede morgen te wensen. Hij schoof gewoon mijn deur open en kwam mijn kamer binnen, terwijl dat eigenlijk verboden is. En zelfs op de vroege morgen heeft hij al best een goed gevoel voor humor. Het was in elk geval een heel schattig gesprek.

H: Good morning Simone

Ik: Good morning Hudson

H: Is this your watch?

Ik: Yes

H: Where is this thing for? (pakt mijn haarclip)

Ik: For my hair, but Hudson are you allowed to come here?

H: *disappointed face* but I am only coming to say good morning

Ik: It’s alright (hij loopt weg) and can you please close the door again?

H: Oke, good night again *happy/funny face*.

Die ochtend mocht ik mee ontbijten, want m’n hostmum voelde zich wel een beetje schuldig over de chaos van de afgelopen week. In de auto hadden we nog een leuk gesprek over talen en dat mijn hostparents vinden dat Duits zo lelijk een boos klinkt, waar ik het natuurlijk volledig mee eens ben. Mijn hostdad kan het heel leuk nadoen in het Engels door alles kort en boos te zeggen haha. Mijn hostmum vertelde nog heel trots aan mijn hostdad dat ze had uitgevonden hoe je dingen kunt opslaan in de navigatie en kan dat op haar beurt weer heel leuk nadoen, in 600 meter turn left, in 400 meter turn left, turn left (en dan heel snel achter elkaar). Ze heeft de grootst mogelijke hekel aan dat ding en vindt dat geluid heel irritant. Dit soort momentjes maken mijn dagen wel even net wat leuker. Na het ontbijt bij een speeltuin waarbij de kinderen heerlijk konden spelen zijn we doorgereden naar IKEA, ja ook in Australië kennen ze die winkel en zijn ze er groot fan van. Na het rondje IKEA zijn we weer naar huis gegaan en heb ik vooral tv gekeken met de jongens zodat zij verder konden met uitpakken. ’s Avonds was er een kerstfeestje van het dagverblijf in het zwembad en mijn hostmum had gevraagd of ik misschien mee wilde gaan als mijn hostdad niet wilde of verder ging in het huis. Nou ben ik de moeilijkste niet en maak ik haar leven graag een stukje makkelijker, dus ben ik maar meegegaan. Ik had er eigenlijk weinig zin in, maar het was heel leuk. Het begon om zes uur en toen was het nog boven de dertig graden, dus prima weer voor het buitenzwembad. Ik moest op de oudste letten, want de jongste en ik zijn nog altijd geen hele goede vrienden. Ze ‘zwemmen’ hier zonder bandjes, dus ik moest hem altijd goed vasthouden als we van een glijbaan gingen en goed opletten of hij niet zou verdrinken als het ergens wat dieper is. Het ging allemaal heel goed en we hadden het heel gezellig samen.

Zondag heb ik niet zoveel gedaan, ik ben vooral bezig geweest met een fotoboek van Suriname. De oudste vond dat het wel een keer tijd was dat ik naar beneden zou komen om samen met hem tv te kijken, want zijn moeder was weg en zijn vader was te druk. Om half twaalf kwam hij naar mijn kamer en toen volgde het volgende grappige gesprek:

H: Simone, when do you wake up?

Ik: Uhhh, I am wake up.

H: But you’re still in bed, and the sun is up so it is already time to wake up. (nee vriend, ik zit in bed aan een fotoboek te werken, maarja dat is voor hem hetzelfde als slapen)

Ik: Do you wanna see what I am doing?

H: Oke (kijkt 2 seconde) ohhhh that’s why it takes so long today.

Toen ben ik maar met mijn goede gedrag een tijdje tv gaan kijken met hem totdat er een oom was en ik weer mooi iets voor mezelf kon doen.

Vanaf nu heb ik de komende zes maanden hetzelfde Australische adres, dus mocht je het toevallig leuk vinden om een kaart te sturen? Vraag dan even om het adres of als je het verassingseffect wat groter wilt maken aan mijn ouders. Ik wil het hier wegens de privacy niet neerzetten. Groetjes vanuit een lekker warm Australië!