“Today is the first blank page of a 365 page book. Write a good one.”- Brad Paisley

Maandagochtend (oudejaarsdag) moesten we de auto weer inleveren en Gaby had beloofd dat er wel iemand achter ons aan zou rijden naar het verhuurbedrijf zodat we weer makkelijk terug konden naar het vakantiehuis (er rijden daar helaas geen bussen). ’s Ochtends zei ze dat haar ouders er al vroeg zouden zijn, dus dat die wel met ons mee zouden gaan. Na negen uur waren ze er nog steeds niet en besloten Amber en ik om maar richting het verhuurbedrijf te gaan voordat we te laat waren met het inleveren. Volgens Gaby hadden we nog heel veel tijd om dat te doen, maar wij kregen er toch een beetje stress van. Tien minuutjes voor tijd kwamen we met een volgetankte en half schoongemaakte auto bij het verhuurbedrijf, dus het was maar goed dat we waren gegaan en niet naar die Australische mentaliteit hadden geluisterd, want het verhuurbedrijf zou een kwartier later al dicht gaan. De ouders van Gaby waren wat later dan gepland (weer die Australische mentaliteit), dus had Gaby een uber voor ons geregeld die ons weer naar het vakantiehuis bracht. Daar hebben we de verjaardag van het hostkind van Amber gevierd met een mooie regenboogtaart en andere lekkere dingen. Daarna was het alweer tijd om onze spullen in te pakken en te beginnen aan de terugreis naar Melbourne. We werden naar het station gebracht door de moeder van Gaby die ons de nodige keren heeft verteld dat we heel voorzichtig moesten zijn die avond, goed op onze drankjes moesten letten en we haar altijd mochten bellen als we in de problemen kwamen die nacht. Nou vinden wij dat we ons prima zelf kunnen redden, maar het was toch aardig van haar en het deed me wel een beetje denken aan mijn opa die ons ook altijd heel veel keer waarschuwde voor van alles en nog wat als we op vakantie gingen. In Melbourne hebben we onze spullen naar het appartement gebracht en zijn we weer naar de supermarkt gegaan om boodschappen te doen voor die avond en na het halen van een kopje koffie snel weer terug zijn gegaan. Daar hebben we alle hapjes klaargemaakt, de tafel leuk gedecoreerd en onszelf klaar gemaakt voor die avond. Greta (Duitser die eerst au pair was bij het gezin van Isa) kwam naar het appartement en toen kon het feest beginnen. Na een gezellig avondje zijn we om elf uur naar de stad gegaan om het vuurwerk te bekijken. Normaal stopt de tram bijna voor de deur, maar die reed opeens niet waardoor we naar de stad moesten lopen. Dat was een gezellige wandeling van een half uur, in plaats van nog geen tien minuten met de tram, en al snel vonden we een plekje bij de rivier met uitzicht op de skyline. Om twaalf uur begon de vuurwerkshow die heel mooi was en we hadden echt een super goed uitzicht wat helemaal top was.

Na tien minuten was de show voorbij en was het tijd om naar een feestje te gaan. Het was ongelofelijk druk op straat waardoor het nog een hele uitdaging was om over de brug te komen die helemaal vast stond met mensen die naar het station moesten. Na ruim een half uur waren we bij Billboard, wat normaal tien minuutjes is, en kon het feest beginnen. Het was wel even leuk, maar de muziek stond heel hard en het was druk, dus na een uur waren we er wel weer klaar mee en vonden we het een mooie tijd om weer terug naar het appartement te gaan. Dit kon natuurlijk niet zonder een bezoekje aan onze geliefde mc Donalds, want we hadden nog een hele wandeltocht voor de boeg. Bij het station stond enorm veel politie die ook nog een straat blokkeerde door met z’n alle als een soort Chinese muur op een rijtje te staan (dat spelletje wat ze op de basisschool vaak doen, of de echte die in China staat). We wilden daar heel graag een foto van maken, maar eigenlijk waren we toch wel een beetje bang dat dit niet helemaal gewaardeerd zou worden en het gevolg hiervan, dus we hebben het maar niet gedaan. Bij de brug hebben we nog wat foto’s gemaakt van de mooi verlichte skyline zonder heel veel vervelende toeristen ervoor en toen bood opeens een Chinees (of andere Aziaat, maar in onze ogen zijn het allemaal Chinezen om het makkelijk te houden) aan om een foto van ons drieën te maken wat we natuurlijk gelijk hebben geaccepteerd. Het is toch altijd leuk om een foto van jezelf te hebben voor de skyline van Melbourne na het stappen om drie uur ’s nachts, voor in het plakboek. De foto’s zijn nog leuk geworden ook en met wat moeite kwamen we van onze grote vriend Chinees af en konden we onze reis naar huis vervolgen. Het leek er even op dat er weer trams gingen rijden, wat ons nog een half uur lopen zou besparen, maar na even wachten bij de halte kwamen er alleen heel veel trams die de andere kant opgingen, dus besloten we om toch maar weer verder te gaan lopen. Na een tijdje kwam er opeens toch een tram die de goede kant op reed en we waren toevallig bijna bij een tramhalte, dus na een sprintje konden we gelijk instappen om nog een paar minuten van de tram te profiteren. Om half vier waren we weer in het appartement en een uur later lagen we te slapen.

In december blikken we terug, dat is niet te vermijden,

Op mooie en mindere momenten en tijden.

Daarna een blik vooruit, plannen en dromen,

Weer een heel jaar om ze uit te laten komen.

Dat was het dan 2018, het jaar waarin ik naar Suriname ging en afgestudeerd ben. Het jaar waarin ik veel gereisd heb en weer een aantal plekken op deze mooie wereld mocht zien.

Dinsdag, de eerste dag van 2019 wat toch wel een beetje raar voelt. Vooral omdat het in de zomer is en wij nog altijd vinden dat het koud hoort te zijn met oud en nieuw. Ik ben de dag mooi op tijd begonnen door om half elf met de familie en opa & oma te skypen, want daar was het net twaalf uur geweest. Daarna was het wel eens tijd om te ontbijten en ons klaar te maken voor de nieuwjaarsduik, want die moet je toch eens in je leven gedaan hebben en waar kan dat beter dan in Melbourne? De nieuwjaarsduik is natuurlijk niet compleet zonder oranje Unox muts en toen we die bemachtigd hadden konden we naar St Kilda. Onderweg kwamen we al andere gezellige Nederlanders tegen en iedereen wensten elkaar een gelukkig nieuwjaar.

Na nog een tijdje op het strand te hebben gelegen onder het genot van de beste Nederlandstalige muziek (Joost is anders geaard, Cowboys & Indianen, Leef enz.) werd het toch langzaam tijd om in het water te rennen. Na het zingen van ‘als we gaan’ was het tijd om af te tellen en met z’n alle de zee in te rennen. Om het nog even extra gezellig te maken begon iedereen elkaar nat te gooien en was ons feestje compleet. Daarna hebben we weer een tijdje op het strand gelegen zodat ik nog even extra kon verbranden (dit keer was het niet mijn schuld, had me toch echt drie keer ingesmeerd met factor 50 in twee uur tijd). Toen we droog genoeg waren zijn Amber en ik weer naar haar appartement gegaan om nog ergens koffie te drinken en ons klaar te maken voor de afterparty. We wilden een beetje op tijd gaan, maar kwamen tot de ontdekking dat de telefoon van Amber kwijt was. Na een grondige zoekactie, waarbij we de telefoon helaas niet gevonden hebben, zijn we toch maar gegaan. Het was een echt Nederlands feestje met weer die goede Nederlandse muziek en Nederlands eten. Ik heb zelfs nog even van mijn geliefde boerenkool stamppot kunnen geniet. Helaas gingen ze rond tien uur over op Engelse muziek en toen waren wij er wel een beetje klaar mee. We zijn weer met de tram naar het appartement van Amber gegaan waar ik dit keer op de bank mocht slapen. Haar hostmom had geprobeerd een luchtbed op te blazen, maar dit ging toch wat lastig zonder pomp en de bank lag best prima. Allemaal een heel fijn 2019!

Een nieuw jaar, nieuwe kansen

Laten we de sterren van de hemel dansen.

Een zoen, champagne en de beste wensen,

Verleg ook dit jaar weer je grenzen.

Ik wens je een jaar waar je op wacht,

Dat vooral naar je lacht.

Een jaar met veel liefde, zon en chocola,

Maak vooral al je dromen waar!

Hierbij ook de aftermovie van deze fantastische jaarwisseling