“We live in a wonderful world that is full of beauty, charm and adventure. There is no end to the adventures we can have if only we seek them with our eyes open.” – Jawaharial Nehru

(2-6 januari)

Woensdag heb ik al mijn spullen weer in mijn backpack gedaan voor het volgende avontuur. We hebben nog een poging gedaan tot het vinden van Amber haar telefoon, wat helaas weer niet gelukt is. Daarna was het tijd om na een paar hele gezellige dagen afscheid te nemen. Via Facebook had ik iemand gevonden die ook graag de Great Ocean Road wilde rijden en op de terugweg naar de Grampians wilde. We hadden op het station afgesproken en vanaf daar zijn we naar het vliegveld gereisd om onze huurauto op te halen. Toen we daar kwamen moesten we nog best een tijd wachten omdat ze niet genoeg auto’s hadden staan, maar na een tijdje kwamen ze met de mededeling dat ze een auto voor ons hadden. Het was een oude auto met veel beschadigingen en kilometers op de teller en bij het verhuurbedrijf zeiden ze iets in de richting dat een krasje meer of minder bij die auto ook niet meer uitmaakt. We hebben eerst een tussenstop bij de supermarkt gemaakt om eten en plastic bestek te kopen. We hadden geen kookspullen, dus besloten we dat brood met chocopasta wel een prima diner zou zijn voor de komende paar dagen. Nu we er helemaal klaar voor waren kon ons avontuur echt beginnen en hebben we het eerste stukje van de Great Ocean Road gereden.

Anne-Marie had bij Lorne een mooie gratis camping gezien, dus zijn we daar naartoe gereden. Het was best druk op de camping, maar we hebben toch nog een plekje gevonden en de tent opgezet. We werden nog vergezeld door papegaaien en andere mooie vogels.Ik had een luchtbed gekocht, maar ik had geen pomp om er lucht in te krijgen. Al snel zag ik wat andere, Engelse, jongens die hun luchtbed hadden opgepompt en kon ik van hun de pomp lenen om mijn leven een stukje makkelijker te maken. Na ons diner zijn we nog even naar het strand gereden, onderweg heb ik mijn eerste levende kangoeroes gespot die in het bos stonden. Bij het strand hebben we nog een stukje gelopen en toen was het tijd voor ons eerste kampeernachtje.

Donderdag was het na een prima nacht tijd om onze spullen te pakken en weer verder te rijden. Aangezien we best een grote auto hadden voor twee personen, leek het ons wel handig om de spullen er op een zo makkelijk mogelijke manier in te gooien. Ik hoefde alleen maar een klein beetje lucht uit mijn luchtbed te laten lopen en hem dubbel te vouwen en dan paste het prima op de achterbank. Ook de slaapzakken pasten perfect in de kofferbak zonder ze netjes op te rollen. Dit alles maakte ons leven heel makkelijk en na een, brood met pasta, ontbijt konden we weer op weg.

Onze eerste stop was bij de Sheok Falls waar we een stuk gelopen hebben. Daarna zijn we doorgereden naar Apollo Bay om een tijdje op het strand te liggen. Toen we er wel weer genoeg van hadden zijn we doorgereden naar Port Campbell, de eindbestemming van die dag. Onderweg zijn we nog langs de 12 apostelen gereden waar deze route om bekend staat.Daar hebben we net als heel veel andere toeristen wat foto’s gemaakt zodat we dat ook weer van onze bucketlist kunnen strepen. ’s Avonds hadden we een hele mooie sterrenhemel, maar toen de muggen begonnen te bijten was het wel tijd om de tent in te vluchten.

Vrijdag zouden we het laatste stukje van de Great Ocean Road gaan rijden. Het zou die dag 40 graden worden dus we besloten om op tijd op weg te gaan. We zijn eerst naar Loch Ard Gorge gereden waar we een heel mooi uitzicht hadden op de rotsen en de oceaan.

Er was een strand en een grot waar we in zijn geweest en daarna zijn we weer met de auto verder gereden. We hebben nog een aantal hele mooie fotostops gemaakt voordat we Warrnambool bereikte wat het einde van de Great Ocean Road is.

Het weer begon om te slaan wat inhield dat het bewolkt werd, hard begon te waaien en zelfs een beetje begon te regenen. De volgende grote plaats is Port Fairy waar we nog naar toe zijn gereden. Daar hebben we wat boodschappen gedaan en koffie gedronken, want het was helaas geen strandweer meer. Vanaf daar zijn we doorgereden richting de Grampians zodat we zaterdag niet zo ver meer hoefde te rijden. Na ongeveer 300 kilometer langs de kust te hebben gereden, gingen we nu omhoog waardoor we langs veel weilanden met koeien en schapen reden. Aan het einde van de middag waren we weer op een gratis camping, Green Hill lake, in Ararat waar we ook een barbecue konden gebruiken. Bij de supermarkt hadden we al hamburgers, wat groente en bolletjes gekocht zodat we dit keer wat anders hadden dan brood met pasta. Het was heel goed gelukt waar we best een beetje trots op waren. Daarna was het tijd om de tent op te zetten wat door de wind nog een hele uitdaging was. Gelukkig boden de buren nog voordat wij waren begonnen al aan ons wel even te helpen met de tent, want zij hadden een hamer om de haringen de grond in te slaan. De tent stond al snel en we hadden de auto op de kant van de wind gezet om zo de ergste wind te breken. Het was behoorlijk koud, dus Anne-Marie was vroeg in de tent gaan liggen en ik heb nog een tijdje in de auto gezeten voordat we een poging tot slapen gingen doen.

Zaterdag zijn we na een redelijke nacht waarbij het nog wel heel hard gewaaid heeft verder naar de Grampians gereden. We reden weer langs weilanden met veel dieren wat ergens wel een beetje op Afrika leek. We zijn eerst naar de Pinnacle lookout gelopen, deze wandeling was prima te doen en al snel stonden we boven.

Na een tijdje van het uitzicht te hebben genoten zijn we weer naar de auto gelopen om naar mount Hollow te gaan. We moesten een heel stuk over een gravel weg rijden, wat toch net even iets minder prettig was dan het asfalt. De route naar de top van de berg was een iets moeilijkere wandeling waarbij we regelmatig een stukje moesten klimmen. Na een tijdje moesten we wel over hele hoge rotsen klimmen en begonnen we ons toch een beetje af te vragen of we nog wel op het goede pad zaten. Al vrij snel kwamen we drie Australiërs tegen die inmiddels de conclusie hadden getrokken dat dit niet de goede weg was en we een beetje verdwaald waren. Samen zijn we op zoek gegaan naar de goede route, wat nog steeds zo hier en daar wat klimmen was, maar gelukkig hadden we twee sterke jongens. Het was heel gezellig en we hebben met z’n alle de top gehaald.Na wat foto’s zijn we weer rustig naar beneden gelopen en was het tijd om na een super gezellige wandeling tijd was om afscheid van elkaar te nemen. Wij hadden weer een gratis camping uitgekozen waar we naar toe zijn gereden. Onderweg hebben we nog ergens een stop gemaakt bij een mooi uitkijkpunt.Ook zagen we een aantal keer een walibi langs de kant van de weg staan en sprong er zelfs nog een voor de auto langs toen we aan het rijden waren. Vanaf de camping hadden we uitzicht op de bergen en een hele mooie zonsondergang. Helaas begon het wel heel hard af te koelen en zijn we samen in de auto gaan zitten om het een beetje warm te houden. Vanuit de auto zijn we na een tijdje snel naar de auto gerend om een poging tot slapen te doen.

Zondag werden we na een koude, slechte nacht al vroeg wakker. Het is die nacht ongeveer vijf graden geweest, wat je toch niet helemaal verwacht in de zomer. We hebben alle spullen ingepakt en toen was na een paar hele leuke dagen weer terug naar Melbourne te rijden. Dit was voor ons allebei het einde van de vakantie wat betekende dat we weer terug naar ons gastgezin moesten. Ergens had ik wel weer zin om weer naar huis te gaan en hadden we het er nog over dat we ook wel weer uitkeken naar onze eigen kamer met een bed. Aan de andere kant betekende het ook dat ik, na elf dagen veel chocola en koekjes te hebben gegeten, weer terug moest naar het ‘healthy’ en ‘no suger’ regime van mijn hostmom waar ik het stiekem toch best moeilijk mee heb. Rond twaalf uur heeft Anne-Marie mij afgezet op het vliegveld en was het tijd om afscheid te nemen. Natuurlijk had mijn vlucht weer eens vertraging, maar na een tijdje wachten kwam het vliegtuig eraan en kon de vlucht van ruim een uur naar Canberra beginnen. Op naar huis waar mijn hostfamily me van het vliegveld kwam halen en ik terug kan kijken op een hele leuke vakantie.