Als het regent, zoek naar regenbogen. Als het donker is, zoek naar sterren.

Vrijdag was het de laatste dag van de zomervakantie, dus voorlopig de laatste keer dat ik allebei de jongens een hele dag had. En de laatste dag van de zomervakantie was ijskoud, ja rond de 20 graden is tegenwoordig koud, dus ik bevroor zo ongeveer in mijn spijkerbroek en trui. ’s Ochtends zei mijn hostmom opeens dat ze tussen één en twee uur met Hudson zijn schooluniform moesten halen en dat ze daarvoor de jongens even op kwam halen. Ook namen zij de grote auto mee naar het werk waardoor ik nergens heen kon. Nou vind ik het niet zo erg om een dagje thuis te blijven, want ze kunnen meestal heel leuk samen spelen wat mijn leven best makkelijk maakt. Helaas was het brood ook weer eens op waardoor ik geen lunch kon maken, dus moest ik of naar de supermarkt om brood te kopen of pannenkoeken maken. Ik had niet heel veel zin om met ze naar de supermarkt te lopen, dus heb ik ze onder lichte dwang laten helpen met het maken van pannenkoekenbeslag. Na het maken van het beslag mochten ze weer met de duplo spelen wat ze gelukkig zo lief deden dat ik de pannenkoeken kon bakken. Ik was nog maar net bezig toen opeens de deur open ging en mijn hostpartens om elf uur in het huis stonden met de mededeling dat ze zich vergist had in de tijd en nu het uniform moest halen. Ze hadden het ook vooral niet naar mij gecommuniceerd, dus ze hadden geluk dat ik gewoon thuis was met de jongens want anders had ze toch best een probleem. Ik had ze namelijk belooft om te gaan picknicken in het park, dus als ze een half uur later waren was ik weg geweest. Ze hebben de jongens meegenomen en ik heb met de Nederlandse radio aan de rest van de pannenkoeken gebakken. Een uur later kwamen ze weer terug met de kinderen en ging mijn hostmom weer naar haar werk. Mijn hostdad bleef opeens thuis omdat hij nog altijd last van zijn rug heeft. En dat is vaak waar de ellende begint, ik zou met de jongens gaan picknicken in het park, maar Angus had niet heel veel zin om met mij mee te gaan. Hij vluchtte zelfs naar de kamer van zijn ouders om daar in bed te gaan liggen. Ik kreeg hem er zo snel niet uit en ergens vind ik dat ook niet mijn taak, dus ging mijn hostdad het proberen. Toen begon het drama al helemaal, Angus begon zo te huilen dat hij niet met mij mee wilde en dat hij bij zijn vader wilde blijven dat mijn hostdad na een tijdje besloot om maar te doen alsof hij naar zijn werk ging en met de auto wegging. Het duurde ongeveer vijf minuten voordat het me gelukt was om Angus te kalmeren en toen konden we na een half uur drama en krijsen eindelijk gaan. Hudson was nog wel zo slim om op te merken dat papa niet naar zijn werk was, want zijn bedge lag nog op tafel en die heeft hij altijd nodig. Hahaha, nooit verwacht dat een vierjarige zo slim kon zijn. Uiteindelijk ben ik in het park aangekomen en hebben we gezellig pannenkoeken met fruit gegeten.

Daarna konden ze mooi in de speeltuin spelen en kon ik op een stoel zitten toekijken en zo af en toe een schommel laten schommelen. Ondertussen kwam Angus nog een paar keer met de mededeling dat hij graag naar huis wilde wat ik vooral niet van plan was. Als hij zijn vader zou zien hadden we weer het volgende drama, want ergens zijn ze toch wel slim genoeg om door te hebben dat hij niet naar zijn werk was.

Gus: I want to go home.

Ik: why?

Gus: Because dady is home.

Ik: No dady is not home, he is at work.

Gus: No he is not at work, he is home. He said we were going to watch movie when I am back.

Ik: Yeah, but you cried so much that he went to work

Gus: Why?

Ik: Because you didn’t want to come with me

Gus: Why?

Ik: I think I can ask you better, why didn’t you want to come with me?

Gus: Because I wanted to stay with daddy

Ik had bij de speeltuin dus mooi veel tijd om mijn telefoon te gebruiken waar hij voor gemaakt is en met anderen te appen over mijn frustraties, want ik was er toch wel even helemaal klaar mee. Iemand had het idee om met een groep wat te drinken die avond waar ik wel heel erg aan toe was, dus konden we dat mooi even regelen. Na een tijdje was het helaas weer tijd om terug naar huis te lopen waar de jongens nog heel leuk samen gespeeld hebben, zo leuk dat mijn hostdad ze boven kon horen lachen en besloot om boven te blijven en onze levens een stukje makkelijker te maken. Toen mijn hostmom thuis kwam hadden ze het briljante idee om pizza te bestellen, wat toch wel een hoogtepunt van mijn dag was. Na het eten ben ik naar Gungahlin gegaan om wat te drinken met in totaal negen au pairs wat super gezellig was en ik heb weer een aantal leuke mensen leren kennen wat altijd top is.

Zaterdag hebben de jongens altijd zwemles, maar ze bleven weer eens lang weg zonder te vertellen waar ze heen waren. Ik wilde eigenlijk wel weer naar Gungahlin gaan met een paar andere, maar zonder auto is dat hier niet heel makkelijk. De bus gaat slechts één keer per uur en ik doe er ook nog eens een uur over, terwijl het met de auto maar een minuut of tien is. Ik besloot om maar thuis te blijven en wat op Netflix te kijken. Om half een hoorde ik ze thuis komen, maar ik had dit keer geen zin om naar beneden te gaan (doe ik meestal wel) en op mijn kamer Pirates of the Caribbean te kijken en nog wat andere dingen te doen op mijn laptop met de Nederlandse radio aan. Rond een uur of vijf hoorde ik ze de tafel dekken, maar ik besloot dit keer boven te blijven om te zien wat er zou gebeuren (gewoon even voor de grap uittesten). Nou als ik dat doe gebeurd er dus vrij weinig en komen ze me niet roepen dat het eten klaar is. Rond een uur of zeven kwam mijn hostmom opeens naar mijn kamer om te vragen of ik wel oké was. Ze dachten eigenlijk dat ik die dag weg was wat ik nogal bijzonder vond, want mijn deur stond gewoon open, ik had muziek/film best hard aan en ze was een aantal keer langs mijn kamer gelopen maargoed. Ik was ook een paar keer naar de badkamer gelopen wat je beneden gewoon kunt horen, maarja blijkbaar is het moeilijk om even te kijken of er nog iemand thuis is. Ik zei dat het prima ging wat ze geloof ik niet helemaal geloofde en ze zei dat ze al gegeten hadden. Ik deed maar even net alsof ik van niks wist en vroeg hoe laat het dan was, waarop ze antwoorde dat het al zeven uur was en ze vroeg of ik echt wel oké was. Ik zei van wel (lag heerlijk op mijn buik foto’s te bekijken van het weekend ervoor) en ze vroeg of ik misschien nog diner wilde waarop ik zei dat ik dat wel graag zou willen. Want ja, te weinig avondeten is één, maar helemaal geen avondeten is twee. Nou was ook nog eens de grote grap dat ze taco’s hadden gegeten, maar de schelpen en misschien nog wel een beetje meer op waren. Maar gelukkig stond er nog wel van alles in de koelkast waar ik iets creatiefs van kon maken en anders wilde ze ook nog wel wat bestellen voor me. Ik heb maar wat pizza gegeten van de dag ervoor en nog een gesprek gevoerd met mijn hostdad over de aboriginals. Iets met het verleden en hoe het nu zit en wie er boos is op wie, maar eigenlijk begrijp ik er meestal maar de helft van. Daarna begon hij nog over Truman die iets besloten had over de bom op Hiroshima en zocht hij een andere naam die daarbij hoorde. Het enige wat ik me nog van de geschiedenislessen kon herinneren was Churchill waar hij wel om moest lachen en hij ook nog wel kon vertellen wat hij zo aan Churchill kon waarderen, maar dat was hem niet. Toen mijn hostdad nog steeds niet op de naam kon komen en hij zei dat er nog een derde in het rijtje was, kwam ik opeens met de naam Roosevelt wat nog goed was ook. Jaa dit waren vast bonuspunten en ik was ergens best heel trots op mezelf dat ik toch nog iets van de geschiedenislessen kon herinneren. Na dit ongelofelijk interessante gesprek ben ik snel weer naar mijn kamer gegaan om nog ruim drie uur met Amber en Isa te facetimen zodat ik mijn frustraties even kwijt kon waarbij ik gelukkig niet de enige was met irritaties. En verder is het ook altijd heel gezellig en heb ik me goed vermaakt.

Zondag was het weer een beetje hetzelfde liedje en waren ze weg zonder dat ik wist waar ze waren en hoe laat ze terug zouden zijn. Gelukkig kwamen ze dit keer rond twaalf uur terug en kon ik mooi vragen of ik die middag de auto kon gebruiken. Iemand had een koffieafspraak gepland waar we uiteindelijk met dertien meiden waren wat weer heel gezellig was. Mijn hostmom vroeg voordat ik wegging nog wel of ik thuis zou zijn voor het diner, dus ik kreeg die dag nog normaal te eten ook. Wat wil je nog meer?

Maandag was het Hudson zijn eerste schooldag, dus brachten mijn hostparents hem weg. Ik had een playdate met Denise in het aboretum wat voor mij heel makkelijk is, want dan kan Angus lekker in de speeltuin spelen en ik kan toekijken en even heerlijk Nederlands praten. Ik had de dag daarvoor een mail van de AIFS (organisatie waar ik mee ben) beantwoord en aangegeven dat ik graag gebeld wilde worden omdat ik bepaalde dingen niet zo leuk vind hier. Ik werd al voor luchtijd gebeld door iemand van de AIFS met een vreselijk Duits accent maar oke. Ze begreep gelukkig dat ik me niet heel betrokken voel bij het gezin en gaf me het advies om tijdens het avondeten te zeggen dat ik vond dat we wat weinig tijd hebben doorgebracht de laatste tijd en ik wel graag mee wil naar de zwemles ofzo… Juist, met dit fantastische voorstel kan ik dus precies niks, want het is niet dat ik nou zo graag mee wil en ik probeer juist vanaf nu maar zoveel mogelijk weg te zijn in het weekend. En ik kreeg ook nog de briljante tip dat ik wat meer open kan zijn naar mijn gastgezin toe, want dan zullen zij dat ook wel gaan doen. In hun brief stond namelijk dat ze graag willen dat ik dingen met ze doe in het weekend als ik thuis ben, dus ze vinden me echt nog wel aardig en leuk. Nou vind ik het heel knap dat je zoiets uit een brief kunt halen (of ze heeft ook mijn hostmom gebeld) maargoed, ik heb het na een paar minuten maar opgegeven en heb gezegd dat ik wel met ze ga praten. En als dat niet zou helpen zouden we kijken naar een andere oplossing, ik zit er nog wel eens over te denken om te gaan wisselen van gezin, dus het is wel fijn dat ze zo behulpzaam zijn. ’s Middags heb ik met mijn hostmom en Angus Hudson uit school gehaald. Ze deed opeens super aardig (niet dat ze normaal onaardig doet) en bedankte me voor het opvouwen van hun was, wat ik meestal doe als ik de was van de kinderen doe en er kleding van hun tussen zit, voor het uitzetten van de tv en dat soort dingen, dus ik wist eigenlijk even niet wat me overkwam.

Dinsdag moest ik voor het eerst Angus naar het dagverblijf brengen en daarna door naar de school van Hudson. Dit blijkt nog best een uitdaging te zijn, want het is nogal druk op de weg. Waar je normaal in een minuut of tien van het dagverblijf naar school kunt rijden, kostte het me ’s ochtends ongeveer een half uur. Ook het parkeren was een ramp, maar gelukkig heb ik om twee mintuten voor negen Hudson in de klas gebracht. Verder heb ik die dag de bedden verschoont, wasjes gedraaid en schoongemaakt. ’s Avonds heb ik nog een poging gedaan om met mijn hostpartents te praten, maar die waren nogal gefocust op de tv en eigenlijk wist ik ook niet zo goed waar ik moest beginnen, dus uiteindelijk heb ik alleen gevraagd of ik misschien de auto kan lenen in het weekend om naar het strand te gaan wat gelukkig kon.

Woensdag was het opnieuw de uitdaging om Hudson op tijd op school te krijgen wat me weer precies gelukt is. Twee minuten voor negen is namelijk keurig op tijd. Daarna ben ik naar Gungahlin gegaan om met negen au pairs koffie te drinken wat heel gezellig was. ’s middags heb ik nog even Netflix gekeken en toen was het alweer tijd om de jongens op te halen. We hebben nog even met de lego gespeeld en op de trampoline gesprongen totdat mijn hostpartens thuiskwamen en voor mij de dag er weer op zat.

Donderdag was ik mooi op tijd bij de school van Hudson waar hij heel blij mee was. Het verkeer zat eens een keertje mee en Hudson kon nog even op het schoolplein spelen voordat de school begon. Daarna ben ik snel naar huis gegaan om koffie te drinken met Regine die best dichtbij woont. Ik moest om één uur weer thuis zijn omdat er iemand voor de elektriciteit zou komen. Ik had de eer om de deur open te doen en me verder in het huis te vermaken, dus heb ik maar wat dingen voor het weekend geregeld. Ik hoefde alleen Hudson maar uit school te halen en mijn hostparents zouden dan Angus van het dagverblijf halen. Normaal zijn ze rond half vijf thuis, maar de schoenen van Angus waren kwijt waardoor ze moesten zoeken en toen kwamen ze opeens een uur later nog eens een keer aanzetten. Toen we eindelijk eens een keer gegeten hadden ben ik maar weer Netflix gaan kijken. Ik ben nog even naar beneden gegaan om een tweede poging tot praten met mijn hostmom te doen, maar die is weer eens mislukt. Geen idee waarom eigenlijk, maar ik geloof dat ze opeens begon te vragen wat ik precies ging doen dit weekend en het wel gezellig was en ik het er toen maar bij gelaten heb. En ergens durf ik het ook gewoon niet, want ja ik woon toch met ze in een huis. Ja ik weet het, dit is een heel goed verhaal haha.

Vrijdag was de laatste dag voor het weekend en ben ik met Angus naar de botanische tuin gegaan om hagedissen te spotten. Dit vindt hij altijd heel leuk om te doen en we hebben ons daar wel een tijdje vermaakt. ’s Middags hebben we thuis gespeeld totdat mijn hostmom terug kwam voordat ze Hudson van school zou halen. Normaal wil Angus altijd met haar mee, maar dit keer had haar daar geen zin in en had ik de eer om hem nog wat langer te vermaken. Ik had bedacht dat ik in die tijd mijn tas voor het weekend wel kon pakken, maar dat zag ik dus even verkeerd. Na het eten ben ik naar een ander gezin gegaan waar ik een gesprek had voor extra werk op dagen dat ik vrij ben. De ouders waren super leuk en het was heel gezellig, ik mag gelijk volgende week een dag komen waar ik wel heel veel zin in heb. Op de terugweg heb ik nog kangoeroes gezien op een veld langs de snelweg, dus ik was helemaal gelukkig. Ik heb nog even een tussenstop gemaakt bij de McDonnalds voor een ijsje, want ja het avondeten bestond uit en paar kleine worstjes met wat groente en sommige mensen kunnen daar gewoon niet op leven. Mijn hostparents doen op sommige dagen een low calories dieet waar ik natuurlijk enorm van geniet. Toen ik thuis kwam heb ik mijn tas ingepakt voor een weekendje strand en kreeg ik nog een berichtje van het gezin dat ze graag een referentiecheck bij mijn hostparents willen doen, maar die waren al voor acht uur in hun kamer. Ik heb mijn hostmom maar een appje gestuurd of ik haar misschien zaterdagochtend voordat ze weggaan nog iets kan vragen. Jaa de communicatie gaat best vooruit hier ;)