21 - 25 maart

‘’A dream is a wish your heart makes. Have faith in your dreams and someday your rainbow will come smiling through. If you keep on believing the dream that you wish will come true.’’ – Cinderella

Het was weer tijd om een lang weekend naar Melbourne te gaan, want de vorige keer hadden Amber en ik niet genoeg tijd samen gespendeerd omdat ik zo vroeg terug naar Canberra moest. Ik had toevallig opgevangen dat de moeder van mijn hostmom dit weekend zou komen, dus had ik bedacht dat dit wel een goed weekend zou zijn om te gaan in de hoop er een extra dag bij te krijgen. Ik vertelde mijn hostparents dat ik op vrijdag de nachtbus naar Melbourne zou nemen en dan op zondag de nachtbus terug zodat ik maandag voor zeven uur weer thuis zou zijn en kon werken. Ze zaten me aan te kijken alsof ik gek was en mijn hostmom zei gelijk dat haar moeder dat weekend zou komen en ik de maandag waarschijnlijk wel vrij kon krijgen, want dan hoefde ik dit niet te doen (met de nachtbus terug). Nou prima, als ik maandag vrij krijg neem ik gewoon op maandagavond de bus en kom ik dinsdagochtend thuis. Die dag daarna zei ze dat haar moeder toch op zondagavond al weg ging, maar zij kon wel wat later naar haar werk gaan en vroeg hoe laat mijn vlucht dan zou landen. Ik heb haar nog maar een keer verteld dat het de bus zou worden en toen kreeg ik opeens vrijdag vrij, want haar moeder kwam al op woensdag. Nog beter dus, kon ik mooi drie volle dagen van mijn weekend genieten. Missie geslaagd!

Donderdagavond moest ik om elf uur de bus nemen en mijn hostmom had voor me geregeld dat mijn hostdad me even naar het busstation zou brengen (dan kon zij gewoon om acht uur naar bed, dat is wel zo prettig). Onderweg hadden we een hele tijd best wel slecht weer met regen en onweer, maar ik had tenminste nog wat leuks om naar te kijken. Ik heb nog even een uurtje of twee/drie geslapen en toen was ik om zeven uur ’s ochtends weer in mijn geliefde Melbourne waar Amber me op kwam halen. We zijn naar haar appartement gegaan, maar daar hadden ze geen brood in huis dus moesten we maar ergens gaan ontbijten. Het duurde eindeloos lang voordat we ons eten kregen dus konden we even heerlijke flauwe grappen maken of de eieren nog gelegd moesten worden, het varken nog geslacht moest worden enzovoort. Jaa ik geniet er altijd enorm van als we weer samen in het Nederlands kunnen ouwehoeren. Verder hebben we, behalve de luizenmoeder terugkijken, niet zoveel gedaan die ochtend en gewacht totdat Gaby met Eloise terugkwam, want dan moest Amber oppassen. Gaby vond dat ze wel een beetje veel appels in huis hadden en vroeg aan Amber of ze geen appeltaart kon maken. Nu zijn wij de moeilijkste niet en laten we met alle liefde onze bakskills zien, dus hebben we ’s middags met Eloise een appeltaart gemaakt. Dat ging super goed, totdat Amber zich op het einde even twee seconde omdraaide en Eloise de andere helft van het ei ook bij het deeg gooide. Gelukkig hebben Amber en ik het deeg weten te redden en was de taart goed gelukt.

’s Avonds mocht ik mee naar het Friday night diner wat ze elke week met de hele familie hebben (met opa en oma en nog een tante met kinderen). We gingen naar een Aziatisch restaurant waar we lekker gegeten hebben. Na het eten vroegen ze of ik nog even mee wilde naar het appartement van opa en oma die ergens hoog midden in de stad wonen. Daar zeggen we natuurlijk geen nee tegen en ik had daar een gratis uitzicht over Melbourne.

Daarna hebben we nog film gekeken bij Amber met een lekker stukje appeltaart. We keken Bon Bini Holland, echt weer een Nederlandse topfilm, kunnen de Amerikanen nog wat van leren ;)

Zaterdag was het tijd voor een weekendtripje naar Wilsons Promontory. Samen met twee vriendinnen van amber, Sal (uit Engeland) en Katleen (uit Frankrijk), hadden we een auto gehuurd. ’s Ochtends vroeg moesten we naar de autoverhuur in de stad om de auto op te halen en toen kon de reis naar Wilsons Prom beginnen. Helaas zat het weer niet bepaald mee en hebben we de hele weg regen gehad. Maar dat mocht de pret niet drukken en met de muziek aan hadden we het best gezellig. We zijn aan het begin van het park gestopt bij een wandelroute. Het regende nog steeds, dus eigenlijk hadden we niet zo heel veel zin om te lopen, dus zijn we nog maar een stukje doorgereden. Toen we bij Whisky Bay kwamen was het gelukkig een soort van bijna droog waardoor we het wel aankonden om naar het uitzichtpunt te lopen.

Het was niet heel warm en het weer was nog steeds niet heel goed, dus moesten we maar ergens gaan lunchen. Jaa fish and chips is een enorme straf, dat begrijpen jullie wel. Na het eten zag het er al een heel stuk beter uit, dus zijn we naar Norman beach gelopen.Hierna waren we weer klaar voor een echte wandeling en zijn we naar de Big Drift gereden. Dit was een wandeling van twee kilometer waarbij je op de zandduinen eindigden. Het laatste stuk was een hele klim naar boven, maar toen we de top hadden bereikt leek het net of we in de woestijn waren beland.

Na een aantal rondjes en wat fotoshoots was het weer tijd om naar beneden te gaan wat toch een heel stuk makkelijker ging dan de weg omhoog. Al snel hadden we de auto weer gevonden en zijn we naar onze airbnb gereden. Het was een huisje uit grootmoederstijd met een pooltafel waar we nog even dankbaar gebruik van gemaakt hebben. Katleen en ik hebben zelfs nog een hele verantwoorde pastamaaltijd op tafel weten te zetten en als toetje hadden we nog appeltaart. Na een aantal potjes Uno was het bedtijd, Amber en ik hadden gezellig samen de masterbedroom geclaimd waardoor wij in het huisje sliepen en niet in het bijgebouw waar twee andere slaapkamers waren. Er was nog één stuk appeltaart over en Amber en ik vonden eigenlijk dat wij daar wel recht op hadden. We hadden net de eerste hap in onze mond toen opeens de andere naar de woonkamer kwamen, dus wij snel het bord aan de kant geschoven (wij waren in de keuken) alsof er niks aan de hand was, en maar lachen ondertussen. Ze waren na tien seconde alweer weg waardoor we nog even van onze taart konden genieten en toen besloten dat het voor ons ook best bedtijd was. In bed hebben we nog tot twee uur liggen praten. Want ja voor ons betekend bedtijd dat je in een bed ligt, niet dat je daadwerkelijk gaat slapen. We hadden het in elk geval gezellig.

Zondag zijn we begonnen met een ontbijt in de tuin en het klaarmaken van een lunch voordat we weer naar Wilsons Prom zijn gereden. We zijn naar Mount Oberon gegaan die we graag wilde beklimmen. Met de shuttlebus werden we naar het beginpunt van de wandeling gebracht. De wandeling was 3,4 kilometer de berg op wat natuurlijk een eitje was. Gelukkig liepen we bijna de hele weg naar de top door het bos, waardoor we niet in de zon liepen. Sal had besloten op haar eigen tempo te lopen en belde na tien minuten op of we nog steeds hetzelfde uitzicht hadden. Wij zeiden dat we nog steeds door het bos liepen en toen besloot ze terug te gaan omdat ze zich verveelde en de bomen wel gezien had. En het uitzicht had ze al gezien op Google, dus ja haar missie was geslaagd. Wij zijn onder het genot van de Nederlandstalige topmuziek zoals Guus, de jeugd van tegenwoordig en Nielson, dus Amber en ik konden even een feestje bouwen totdat Katleen wel klaar was met het Nederlands. Sociaal als we zijn hebben we de rest van de weg maar Engelse en Franse muziek geluisterd en daarop gefeest. Na drie kwartier stonden we al boven, want Amber rent graag de berg op. Daar hadden we een supermooi uitzicht op Wilsons Prom.

Na de nodige foto’s zijn we weer naar bededen gerend, want we wilde graag de shuttlebus terug halen. Na een half uur stonden we beneden om na een tijd wachten tot de conclusie te komen dat de bus pauze had en we alsnog drie kwartier moesten wachten. Maar we kunnen nu wel zeggen dat we in een uur en een kwartier de berg op en af zijn gelopen, terwijl er twee uur voor staat. Denk dat we als echte fitgirls een nieuw record hebben gezet. Toen we eindelijk weer met de shuttlebus op de parkeerplaats waren, stond Sal al op ons te wachten om naar Squeaky beach te gaan. Het zand op dit strand maakt een heel leuk geluid als je erover heen loopt, lees: stampt, dus konden we ons even heerlijk uitleven.

Als laatst hebben we nog de Prom Wildlife walk gedaan waarop we de nodige dieren hoopte te spotten. Tijdens onze wandeling hebben we een aantal kangoeroes en emoes gezien dus ik had een topdag.

Daarna was het toch echt tijd om terug te rijden naar Melbourne. Rond half acht waren we weer bij Amber in het appartement waar ik snel mijn spullen heb gepakt en toen zijn we naar het station gegaan waar we nog een burger hebben gegeten. Dat was het einde van een heel leuk weekend en moest ik helaas weer afscheid nemen van Amber.

Om tien uur vertrok de bus terug naar Canberra. Ik had het geluk de voorste twee stoelen voor mezelf te hebben, dus ik kon zitten op de manier dat ik het wilde. Dat was best heel fijn, aangezien ik weer gezellig acht uur in de bus mocht spenderen. Na een tijdje begon het te regenen en te onweren en de regen is niet meer gestopt voordat we in Canberra waren. Om zes uur was ik weer in Canberra en moest ik de bus richting huis zoeken wat nog best een uitdaging was. Gelukkig had ik de goede bus gevonden en kreeg ik zelfs nog een appje van mijn hostmom dat ze net wakker was geworden en het wel heel slecht weer was. Ik moest even appen als ik er bijna was, want dan zou ze de deur vast voor me open doen en koffie maken. Toen ik zei dat ik vanaf de bus elf minuten moest lopen bood ze zelfs nog aan om me even op te halen, maar lopen gaat dan net zo snel dus ik ben met mijn goede gedrag gaan lopen. Het miezerde op dat moment alleen maar, dus het viel allemaal best mee. Om twee minuten voor zeven was ik thuis en stond de koffie voor me klaar. Mijn hostmom voelde zich wel een beetje schuldig dat ze me niet was komen halen, ze zei nog dat als ze geweten had dat het zo slecht zou zijn ze me wel even van het busstation had gehaald. Maar ik heb het overleefd en ben wel wat Nederlands weer gewend, dus ergens viel het allemaal wel mee. Ze vertelde nog wat zij dat weekend hadden gedaan en toen vroeg ze of ik een leuk weekend had gehad en dat was dan ook wel het gesprek. Toen was het zeven uur en kon ik beginnen met werken. Maarja het was slecht weer en dat betekende een dagje binnen spenderen waarbij we best veel tv hebben gekeken, dus zo zwaar had ik het niet. En mijn bed was weer keurig opgemaakt wat de grote verassing was of ze dat zouden doen of niet aangezien oma in mijn kamer had geslapen. Ik had alles wel gewassen en het in mijn kast gelegd, maar dan is het maar de grote vraag hoe je het aantreft. Keurig opgemaakt dus dat was helemaal top!