18 juni – 6 juli

Whatever is worrying you right now, let it go. Take a deep breath, stay positive, and know that things will get better.

Ik was eigenlijk nog niet klaar met mijn vakantieverhalen, maar ondertussen is er ook hier weer veel gebeurd. Daarom komen er nu eerst twee of drie andere verhalen en komen mijn reisverhalen van Alice Springs naar Darwin wat later.

Ook heb ik foto’s tussen mijn vorige blogs gezet, vooral bij de blog van Vivid in Sydney voor degene die het leuk vinden (Je kunt op het woord Sydney klikken).

Afscheid

Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en helaas is het nu voor veel au pairs afgelopen en gaat iedereen reizen of naar huis. Woensdag ben ik met Regine, Lisa, Jacinta en Jessi churros gaan eten in Woden waar nog een aantal andere au pairs waren. Donderdag had Regine voor haar afscheidsavondje Lisa, Jacinta en mij bij haar thuis uitgenodigd voor een toetje (chocoladetaart met ijs) omdat ze helaas in het weekend weg zou gaan om te gaan reizen. Ook Lisa en Jacinta zouden na dat weekend naar huis gaan, dus eigenlijk was het een beetje een afscheidsding voor iedereen. Dit waren twee hele gezellige avondjes, maar helaas moet ik het nu de laatste weken zonder Regine en Lisa doen.

Twee weken later ging ook Veronique weer terug naar Canada, dus moesten we natuurlijk nog even wat samen doen voordat ze ging. We zijn nog een keer ’s avonds naar de Oliver Brown geweest om wat te drinken met een beetje chocola erbij en toen was het helaas voor haar toch echt tijd om weer naar huis te gaan.

Weekend met mijn hostmom

Mijn hostdad zou de kinderen zaterdag en zondag meenemen naar een feest iets van zijn moeder ofzo waardoor ik alleen met mijn hostmom was (ik geloof dat zij niet heel gemotiveerd was om naar zijn familie te gaan). Nou is het altijd een beetje akward als ik haar ergens in het huis tegen kom, dus keek ik nu niet bepaald uit naar dit weekend. Zaterdag heb ik, nadat ik eerst tot twaalf uur geslapen heb, nog koffie met Veronique gedronken in de stad. Ze hadden daar alleen maar koffie en lunch, maar wij wilde eigenlijk ook wat lekkers. Dus na de koffie zijn we een rondje gaan lopen door de stad en kwamen we bij de Oliver Brown terecht voor nog een beetje suiker en chocola. Veronique had me net thuis had gebracht kwam mijn hostmom ook weer thuis die een tijdje later riep of ik ook thuis was. We hebben samen op de bank dumplings gegeten en een stukje van een serie gekeken die zij aan het kijken was, maar ik vond er niet heel veel aan dus ben ik maar weer snel naar mijn kamer gegaan. Zondag heb ik weer tot twaalf uur geslapen en toen ik om één uur beneden kwam zei ze heel vrolijk goedemorgen, haha ja sommige mensen zijn gewoon moe oké. Niet heel veel later kwamen de jongens weer thuis en was het gedaan met de rust. Mijn hostmom zei nog tegen mijn hostdad dat ze dacht dat ik het hele weekend het huis niet uit geweest was, terwijl ik zaterdag nog tegen haar zei dat ze tien minuten later dan ik thuiskwam. Juist ja, je luistert gewoon echt niet naar me, dus ik geef het maar weer even op met haar…

Sightseeing Canberra

Van woensdag tot vrijdag kwam Sally (uit Engeland) vanuit Melbourne naar Canberra om de stad te bekijken. Ze bleef gezellig bij mij slapen zodat ik ook een keer iemand had om tegenaan te praten. Woensdag heb ik haar voor het avondeten uit het centrum gehaald en gingen we bij mij dumplings eten omdat er een vriendin van mijn hostparents overkwam en afhalen dan lekker makkelijk is. Kwam voor mij ook goed uit aangezien ik om zeven uur op mijn kamer wilde zijn om iets te kijken en uit eten gaan dan krap zou worden. De rest van de avond hebben we op mijn kamer zitten praten totdat het wel een keer bedtijd was.

Donderdag had ik een soort van vrij genomen bij mijn andere baantje, Angus was spontaan ziek ;) zodat ik gezellig een dagje sightseeing kon doen met Sal en het haar makkelijker kon maken door met de auto te gaan in plaats van de bus. Ik had nog even een discussie met mijn hostmom die ochtend, want zij wilden eigenlijk graag dat ik die avond zou oppassen (zodat zij naar de yoga konden wat ze ooit één keer eerder hebben gedaan) waar ik niet zoveel zin in had, want ik wilde graag een avond uit en dit was onze enige kans. Ze begon even moeilijk te doen en vroeg toen hoe laat ik wilde gaan. Ik zei dat we ergens gingen eten en toen zei ze opeens dat ze toch verkouden was en eigenlijk niet kon gaan, dus dat het niet uitmaakten. En ze zat zich al druk te maken wat ze voor twee extra volwassenen moest koken (waarop mijn hostdad voor de grap kipnuggets zei), dus ergens kwam het ook wel goed uit. Ja, je kunt ook moeilijk doen om niks… Ik heb de kinderen gedropt en toen kon ons sightseeing dagje beginnen. We zijn eerst naar het old parlement house waar we een uur hebben rondgelopen en alle vergaderzalen en kantoren van vroeger hebben gezien.

Nu moet ik heel eerlijk zeggen dat dit me allemaal niet heel veel interesseert, maar het is toch leuk om een keer gezien te hebben. Daarna zijn we doorgereden naar het parlement house om daar ook even een rondje te lopen en het van mijn bucketlist te strepen.We hadden het geluk dat er militairen daar gingen oefenen met marcheren waarbij ze alles exact tegelijk moesten doen en het nog een paar keer over moesten doen omdat het niet goed genoeg was. Ook was er een muziekkorps bij waar we nog even van genoten hebben, dus we hebben ons wel vermaakt daar. Nu is er verder, behalve musea’s, niet heel veel bijzonders te zien hier en het was lekker weer, dus zijn we nog naar het meer gereden om daar een rondje te lopen. We kwamen nog langs het Capitan Cook memorial en we hebben nog een tijdje op een bankje in de zon gezeten totdat het tijd was om Hudson van school te halen.

’s Avonds zijn we bij de Vapiano geweest voor lekkere pasta en daarna hebben we bij mij in de woonkamer de film Always be my maybe gekeken. Al vrij snel in de film begonnen ze in een auto te zoenen en uitgerekend een halve minuut voor dat moment kwam Matt binnen om thee te zetten. Niet veel later ging de autostoel al schokkend naar achteren en kan je wel raden wat er gebeurde. Matt kon het niet meer aan en liep snel naar de gang om naar de garage te gaan. Ik zei nog dat hij wel het beste moment had uitgekozen, waarop hij lachend wegliep. Ook Sal en ik konden de eerste vijf minuten niet meer stoppen met lachen en toen hij tien minuten later terugkwam om zijn thee af te maken moest ik alweer lachen, dus dat was een topavond.

Vrijdag had ik eigenlijk Angus totdat ze voor het weekend weg zouden gaan (einde van de middag), maar mijn hostmom was weer eens ziek. Nadat ik Hudson naar school had gebracht wilde we met Angus naar de botanical garden gaan, maar toen ik de tv uit deed begon het drama. Hij wilde mama nog even zien, maar dat mocht van mij eigelijk niet en toen is hij snel naar boven gerend om tien minuten bij haar te zijn. Ze kwam hem weer naar beneden brengen en toen zei ze dat ze om lunchtijd weer terug zou komen en dan iets met hem zou doen. Ze heeft de tv weer aangezet, waar ik niet heel gelukkig van werd, dus heb ik alle spullen gepakt zodat we weg konden en de tv na één aflevering weer uitgezet. Dit werd door Angus niet zo gewaardeerd, dus begon hij om zijn moeder te huilen die na nog geen twee minuten al naar beneden kwam (terwijl ik Angus gewoon in mijn armen had) om hem te vertellen dat hij gewonnen heeft en ze wel met hem tv ging kijken. Ze zei nog tegen Sal en mij dat ze nooit een ‘sickday’ neemt omdat het ‘pointless’ is waarop ik toch wel even moeite moest doen om niet te lachen aangezien dit al zo ongeveer de vijfde keer in zeven maanden is dat ze ziek thuis blijft, maar oké. Ik moest om drie uur terug zijn met de auto, maar verder kon ik gaan doen wat we wilden wat best goed uitkwam. We zijn samen naar de botanical garden geweest waar we hebben gelopen en nog een tijd op een bankje in de zon hebben gezeten. Daarna zijn we naar Mount Ainslee gereden waar je een uitzicht hebt over de stad wat gelijk ook een goede lunchplek was. Opeens kwam Madlen naar mij toegelopen die weer terug was van het reizen en die ik al vijf maanden niet gezien had, super toevallig dat zij ook uitgerekend op dat moment boven op de berg stond. Al snel was het tijd om Sal naar het centrum te brengen en weer naar huis te gaan. Madlen was naar Mount Ainslee gelopen wat nog best een aardig eind is, dus die reed gezellig met mij mee naar huis om daar de auto te brengen. We hebben even de autosleutel naar binnen gebracht en zijn toen naar haar huis gelopen waar we nog een tijdje gezeten hebben totdat haar kinderen thuiskwamen en ik maar weer naar huis ben gegaan.

Weekend alleen thuis

Het weekend ging mijn hele hostfamilie weg waardoor ik het huis voor mezelf had. Ze gingen weer naar familie van Matt voor de verjaardag van zijn moeder ofzo. Angus heeft de hele week geroepen dat ze afgelopen weekend zonder mij naar oma zijn geweest en dat ze ook dit weekend weer zonder mij weg zouden gaan (hou ook van jou hoor). Dat roept hij dan heel boos, we are going to grandma without you Simone, without you! Hij zij het ook een keer waar mijn hostmom bij was en die zei dat ik ook helemaal niet mee wilde en vervolgens tegen mij dat ze zelf ook eigenlijk niet wil. Ze gingen op vrijdagmiddag al weg waardoor het lekker rustig was en ik Marjoleine een housetour via Skype kon geven. Rond half tien waren we na ruim drie uur praten wel klaar en leek het mij wel een goed idee om naar de Mac te rijden aangezien er niet heel veel eten in de koelkast lag. Om een uur of tien zat ik op de bank film te kijken met mijn Mac eten. Zaterdag heb ik eerst tot elf uur geslapen en verder voelde ik me niet heel lekker en kon niemand wat doen (Veronique was ziek en Madlen een weekend weg), dus heb ik een dagje Netflix gekeken totdat het tijd was om ’s avonds te gaan oppassen bij vrienden van mijn hostparents. Vijf uur later kwamen ze weer terug en kon ik naar huis om ook te gaan slapen. Zondag kwamen ze rond een uur of twaalf alweer terug en was het gedaan met mijn rust. Ik voelde me nog steeds niet lekker, dus heb ik maar nog een Netflixdagje gehouden. Toen het tijd was voor het avondeten werd ik niet geroepen, niet dat ik eten had gehoeven, maar toch leuk dat ze weer thuis zijn. Maandagochtend kwam ik beneden en vroeg mijn hostmom wat ik dat weekend allemaal had gedaan. Ik zei dat ik eigenlijk het hele weekend ziek in bed heb gelegen waarop ze zei: ‘oh, dus je wat thuis gisteravond? Het was zo stil boven, ik dacht dat je weg was’. Juist ja, ik heb gewoon gedoucht, de autosleutel en afstandsbediening van de garage lagen op tafel (daar heb je toch iets van nodig om weg te kunnen), maar lief dat je even controleert of ik er ben.

Als je denkt dat ze er wat van geleerd hebben, heb je het mis…

Het weekend daarna had ik op zaterdag met Kim afgesproken om in Gunghalin koffie te drinken. Het was ongeveer vijftien graden, maar hier kan je dan gewoon buiten in de zon zitten met een vest aan. Rond kwart over vier was ik weer thuis, heb ik nog even met Matt gesproken en toen zijn we allebei naar boven gegaan. Een tijdje later kwam Leyla met de kinderen thuis en gingen ze al vrij snel avondeten zonder mij te roepen. Een tijd later ben ik maar naar beneden gegaan om te kijken of er nog wat over was en wat eten op te warmen. Ik had het geluk dat er nog wat in de koelkast stond ook, dus ik kon zoveel rijst pakken als ik wilde en het zo opscheppen dat ik geen paprika had. Toen ik het aan het opwarmen was, kwam mijn hostmom naar beneden en zei dat ze dacht dat ik weg was, want het was zo stil boven (juist ja, deur open, licht aan, radio aan, auto was terug), maar toen ze later langs liep kwam er toch opeens geluid uit mijn kamer en had ze toch door dat ik thuis was. Toch fijn dat ze dan even naar me toe komt om te vertellen dat er nog wel wat eten in de koelkast staan, nee dat mag ik toch even mooi zelf bedenken. Ik zei nog dat Matt wel wist dat ik thuis was en toen zij ze ‘oh’ en liep ze weer naar boven. Ik had in elk geval een rustig diner zonder paprika met Netflix aan.

Extra werk

De twee weken nadat ik terug was ben ik alleen naar Micheal en Katherine geweest om op Tammy te passen. Tammy begint steeds meer geluiden te maken en ook geluiden die al echt lijken op woorden wat heel schattig is. Als ik haar vraag om haar schoenen te pakken zodat we die aan kunnen doen zegt ze: ‘shoe’ en pakt ze haar schoenen. Heel leuk om te zien dat ze het Nederlands begrijpt en dan een soort van in het Engels antwoord geeft.